เรามาเขียนบล็อกไปด้วยกัน มันสนุกมากๆเลย จอร์จ

การเขียนบล็อกนั้นมีข้อดีมากมาย แม้จะดูว่าล้าสมัยไปบ้าง แต่จะว่าไปก็คนละวัตถุประสงค์กับเฟซบุ๊ค ทวิทเตอร์ ซึ่งกำลังได้รับความนิยมอยู่ในขณะนั้น บล็อกนั้นดีกว่าเว็บไซต์หน่อยก็ตรงที่มีกลุ่มเป็นของตนเอง มีลูกค้าอยู่แล้ว จุดนัดพบก็ชัดเจนดี เหมาะสำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ยิ่งสร้างมาโดยเฉพาะอย่างโกทูโนว์นั้น ยอดเยี่ยมเลย

ผมบางครั้งก็หายหน้าหายตาไปบ้าง เป็นธรรมดานะครับ สำหรับชาวเขียนบล็อก แต่เชื่อเถอะคนเคยเขียนเดี๋ยวเขาก็กลับมา เขียนบันทึกต่อๆ ไปของเขา หากคิดว่ารณรงก็ดีมากครับ ยิ่งเราอธิบายข้อดีข้อเสีย เปรียบเทียบ โอกาสของหลายคนที่จะได้สัมผัสกับสิ่งที่ตนเองต้องการก็ง่ายขึ้น ไม่ต้องลองผิดลองถูกมากนัก จากการสังเกตเห็นคนเขียนบล็อกหน้าใหม่เกิดขึ้นตลอด และเค้าก็รู้สึกประทับใจกับการเป็นเจ้าของบล็อกแรกเหมือนๆ กับทุกท่านที่เป็นสมาชิกเก่า

ผมเขียนมาก็ 1 ปีแล้วมั้ง ดีมากๆ เลยมีเรื่องราวมากมาย ความรู้สึก ความคิดเห็น ความทุกข์ยาก อุปสรรค์ ปัญหา การปลอบโยน ให้กำลังใจ ถ่ายทอดเรื่องราว เล่าเรื่องประทับใจ ระบายความในใจ แนะนำความรู้ ฯลฯ ล้วนแล้วถูกบันทึกเก็บไว้ แต่ไม่พอแค่นั้นยังเปิดโอกาสให้เพื่อน พี่ๆ น้องๆ ที่สนใจได้เข้ามาอ่านมาแสดงความคิดเห็นกัน เกิดเป็นข้อมูลประกอบการทำงาน การดำเนินชีวิต กลั่นเป็นปรัชญาชีวิตด้วยตนเองและก้าวเดินไปบนเส้นทางด้วยความมั่นคง มีกำลังใจ

บางท่านมีเป็นพันๆ บันทึก บางท่านมีเป็นสิบเป็นร้อย ไม่ว่าจะเท่าไรล้วนสร้างความอิ่มเอมใจ และเมื่อกลับมาอ่านก็ยังอดแปลกใจไม่ได้เลยว่า เอ๊ะ เราเขียนไปได้อย่างไร มันมากมายขนาดนี้เชียวหรือ

อย่างหนึ่งสำหรับคนที่นี่ที่ชอบหรือไม่ชอบก็ตามแต่ก็มาอ่าน มาบันทึกกัน คิดเขาเหล่านี้รักการอ่าน การเขียน การที่สามารถเป็นนักเขียนได้โดยที่ไม่ต้องกลั่นกรองมากนักจากบรรณาธิการเพื่อที่จะได้มีหนังสือเป็นของตนเองสักเล่ม สักชุด หรือสักหน้าหนึ่ง ยากมาก..แต่ถ้าเราใช้บล๊อกซึ่งร่วมกับความมีวิจารณญาณของท่านผู้อ่านที่สามารถเลือกเสพ ว่าอ่านนี้เป็นความคิดเห็น อันนี้เป็นความรู้ ก็เป็นการพบกันครึ่งทาง ทำให้ฝันของใครหลายคนเป็นจริง รวมทั้งผมอีกหนึ่งคนนะครับ ในมุมมองของผมคิดว่าหากเรามีกรอบว่า ผู้อ่านต้องมีวิจารณญาณ แบบนี้ก็ทำให้การเขียนบล็อกเป็นเรื่องง่าย เป็นเรื่องที่ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องมารณรง ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีลูกค้า หรือเสื่อมความนิยมและล้มหายไปจากโลกออน์ไลน์ หากมันสามารถทำได้แบบที่ไม่ต้องกังวล แรงบันดาลใจก็เกิดได้ง่ายๆ เพราะแรงบันดาลใจจะเกิดได้ดีตอนที่เรารู้สึกผ่อนคลายเท่านั้น

หากมันสามารถบันทึกได้ง่ายๆ ช่วงแรกก็คงจะมีบันทึกที่ไม่ค่อยได้ความหรือบันทึกขยะ มากหน่อย แต่เมื่อเวลาผ่านไป พัฒนาการมันเติบโต คุณค่าของบันทึกก็จะเพิ่มขึ้น ในทุกๆ สมาชิก โดยรวมทุกๆ บันทึกก็จะมีคุณภาพ คนไม่กลัวความนิยมก็จะกลับมาอีกครั้ง

[phattananant]

เป็นแรงบันดาลใจให้คนเขียนบล๊อกหน้าใหม่ ๆ ได้ดีมากค่ะ