วันนี้ไปสอนที่ศูนย์ชุมพรป็นครั้งแรก ตั้งนาฬิกาปลุกวลา 5.30 น.เพื่อกันเหนียว ความจริงจะตื่นเช้าป็นประจำอยู่แล้ว แต่วันนี้พลาดไม่ได้ พราะต้องไปรอขึ้นรถตู้ที่มาจาก มรภ.สุราษฎร์ธานีครับ
ออกจากบ้านเวลา 6.25 น. มาถึงปั๊มปตท.ที่สี่แยกไชยาเวลา 6.35 น. ปั๊มนี้เป็นของครอบครัวคุณเชน จ้าของร้านเชนอะหลั่ยที่สี่แยกตลาดไชยา คุณเชนบวชและจำพรรษาที่สวนโมกข์รุ่นเดียวกับผมเมื่อปี 2531
ฝากรถจอดไว้ในปั๊มเสร็จก็ข้ามถนนสายเอเชียไปยืนรอรถฝั่งตรงข้าม ซึ่งมีป้ายชี้ทางไปวิทยาลัยการอาชีพไชยา เป็นที่สังเกตได้เป็นอย่างดี
7.43 น. ยกโทรศัพท์จะถามคุณก้อยว่ารถถึงไหนแล้ว แต่ก็ให้บังเอิญอีกแล้ว เธอโทรสวนมาในจังหวะที่กำลังจะกดปุ่มโทรออก แจ้งว่าถึงท่าฉางแล้ว 7.55 น.รถมาถึงและเดินทางต่อ มุ่งหน้าชุมพรทันที
ผมขอนั่งตอนหน้า คู่คนขับ เพื่อจะได้เขียนบันทึกนี้สะดวก หันไปข้างหลังหวังว่าจะได้สวัสดี ทักทายอาจารย์ท่านอื่นที่มาจากบ้านดอน ปรากฏว่าไม่มีใครเลย เห็นว่าติดภารกิจบางอย่าง รถตู้เช่า TOYOTA COMMUTER ที่ค่อนข้างกว้างขวาง และสภาพใหม่ มั่นใจได้ จึงมีผมคนเดียวที่เดินทางไปสอนที่ชุมพรวันนี้ (ไม่นับรวมคนขับและคุณก้อย)
พูดถึงการสอนในวันนี้ ทราบว่านักศึกษาป.บัณฑิตวิชาชีพครูกลุ่มนี้มีจำนวน 30-40 คน ไม่เหมือนกลุ่มแรกที่สุราษฎร์ที่ผมเพิ่งสอนจบไปเมื่อเสาร์ที่ 26 มิย.ที่ผ่านมาซึ่งมีจำนวนรวม 100 กว่าคน
เชื่อว่าบรรยากาศการเรียนการสอนในวันนี้น่าจะทำให้เข้าท่าได้มากกว่ากลุ่มแรก คนน้อยสามารถมีปฏิสัมพันธ์ได้ทั่วถึงกว่า การเรียนการสอนที่เป็นธรรมชาติธรรมดาจึงน่าจะเกิดได้ไม่ยาก อย่างไรก็ตามข้อที่ด้อยกว่าก็คือผมจะต้องสอนครั้งเดียว 8 คาบรวด ให้จบในวันเดียว ไม่ใช่ 2 เสาร์ เสาร์ละ 4 คาบเช่นกลุ่มที่ผ่านไป
สอนกลุ่มเดียว คนเดียวต่อเนื่อง ยาวนานแบบนี้ ทำอย่างไรถึงจะได้ผล และไม่น่าเบื่อเกินไป เป็นโจทย์ที่ทำวิจัยในห้วงคิดคำนึงมาหลายวันแล้ว แต่ก็ไม่ได้วางแผนอะไรไว้เป็นเรื่องเป็นราว มีแต่เป้าหมายว่าจะให้ผู้เรียนทำอะไรได้บ้างหลังเรียน และคิดกรอบ"การแสดงธรรม" ว่าจะกระตุก กระตุ้นเขาด้วยประเด็นอะไร ในการ "ชวนคิด-ชวนคุย" ทั้งตอนเริ่มสอน และตอนจะอำลากลับ ที่เหลือผมนิยมไปว่าสดๆแบบธรรมชาติมากกว่า ไม่ต้องเตรียมมาก เพราะถึงเตรียมอย่างไรก็สู้พูดออกมาจากหัวใจไม่ได้สักที เป็นอย่างนี้เรื่อยมา
ผมพบเสมอว่าพอพูดคุยกันจริงๆ ธรรมชาติของกลุ่มผู้เรียนที่แตกต่างกัน ทำให้เราต้องล้มเลิกบางเรื่องที่จะพูด ขณะที่หลายครั้งก็เกิดประเด็นใหม่ๆที่ผุดขึ้นมาแทน และเข้าท่า เข้าที ลงตัวดีกว่าเรื่องที่ตั้งใจเตรียมไว้ล่วงหน้าเสียอีก
เลยหลังสวนมาแล้วครับ อีกประมาณ 50 กว่ากม.ก็จะถึงชุมพร ประสบการณ์ในการไปสอนครั้งแรกที่ชุมพรในวันนี้ คงได้มีโอกาสนำมาเล่าในโอกาสต่อไปครับ
ผลเป็นอย่างไรยังไม่อาจคาดเดา แต่ที่แน่ๆ วินาทีนี้ผมมีความสุขมาก สุขที่จะได้ "พักผ่อน ด้วยการทำหน้าที่การงานอันเป็นที่รัก" อีกแล้ว ในวันหยุดวันนี้
อยากไปกราบพระธาตุ อีกสักครั้ง ครับ
เพิ่งมาถึงห้องเรียนครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์รู้มั้ย อาจารย์กำลังไปบ้านเกิดหนูเลยนะเนี่ย
ฝากบอกแม่ด้วยว่าคิดถึง อิอิ หนูเด็กเอกอังกฤษห้องสามปีหนึ่งนะค่ะ
อาจารย์ค่ะกลุ่มคนแรกที่อาจารย์ว่า คือพวกหนูใช่มั้ยค่ะ
คิดว่าอาจารย์คงไม่พอใจเท่าที่ควรใช่มั้ยค่ะ เพราะกลุ่มคนมันเยอะ เลยไม่ทั่วถึง
ก็จริงแบบที่อาจารย์ว่าแหละค่ะ คิดแล้วก็อยากเรียนกับอาจารย์อีกแล้ว
คิดถึงค่ะ
อาจารย์สบายดีนะครับ อ.สนุกกับงานระวังสุขภาพด้วย
ขอบคุณทุกท่านครับที่เข้ามาเยี่ยมและฝากความคิด ความรู้สึกดีๆ และความห่วงใยให้กัน