สวัสดี...เส้นทางใหม่
ยิ่งเราเจอบทเรียนยากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
ณ วันนี้ ชีวิตที่เปลี่ยนแปลงเป็นบทพิสูจน์
ยังจำได้ ในวันที่เรากลัวการถูกกลืนเข้าไปในสิ่งแวดล้อมที่ไม่พึงประสงค์ อาจารย์เคยให้ข้อคิดว่า ถ้าไม่ใช่ทางชีวิตของเราอย่าอยู่ที่นั่นเกินสามปีเพราะเราจะถูกกลืน
วันนี้ครบหกปีแล้ว เราก็ยังไม่ถูกกลืน ยังคงเป็นตัวตนของเราอย่างมั่นคง
แต่เราได้โอกาสใหม่ ได้เข้ามาอยู่ในเส้นทางชีวิตที่เลือกใหม่
ครั้งนี้เราเลือกของเราเอง
เส้นทางที่เป็นผู้ให้...
วันนี้เรามาเป็นครู เป็นผู้ให้
เมื่อวานได้มีโอกาสฟังนักศึกษาจัดประชุมกันเรื่องการจัดกีฬาภายในของมหาวิทยาลัย
เราเคยมีความคิดว่า เด็กวัยรุ่นเดี๋ยวนี้สู้รุ่นเราก็ไม่ได้ ไม่อดทน พูดจาไม่รู้เรื่อง เอาแต่ใจ กวนประสาท ฯลฯ
แต่หลังจากที่ได้นั่งฟังเค้าประชุมกันโดยตลอด พร้อมกับอาจารย์ที่ปรึกษาอีก 2 ท่าน (พวกเราร่วมกันนั่งเป็นกำลังใจ และลุ้นผลผลิตของเราเป็นเวลาไม่น้อยกว่า 5 ชั่วโมง) ด้วยความอดทน โดยไม่แสดงความคิดเห็น หรือพูดชักนำใดๆ ปล่อยให้เค้าร่วมกันคิดอย่างมีอิสระ ได้ปรึกษาและเสนอความคิดเห็นของตัวเอง และควบคุมสถานการณ์ในการประชุมกันเอง
ภาพที่เราเห็นคือ ดอกไม้ที่กำลังบาน อนาคตประเทศไทยเรายังก้าวไปได้อีกไกล เราสู้ประเทศอื่นๆได้สบาย ความเมตตา ความอบอุ่น ความเป็นพี่เป็นน้อง ความเป็นไทยของเรายังคงสืบทอดอยู่ในสายเลือด
เราเคยคิดผิด และคนที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่บางคนอาจคิดผิดด้วย!!
เรามักจะเห็นคนที่อายุน้อยกว่าเรา ด้อยกว่าเราเสมอ
"คิดอะไรไม่ได้เรื่อง" แล้วก็รีบสรุปให้จะได้ไม่เสียเวลา
วันนี้เราเข้าใจมากขึ้น
ทำไมคนเป็นครูจะต้องอดทน...
ทำไมครูจะต้องเป็นผู้ให้...
เพราะว่าครู ประทับใจที่ได้เห็นดอกไม้บานอยู่เสมอ
อยากให้ครูทุกท่านได้มีโอกาสมองเห็นดอกไม้บาน
ปุ๋ยที่ดีที่สุดของดอกไม้ของครู คือ ใจครูที่เปิดกว้าง
วิเศษที่สุด ที่ได้มีโอกาสเดินอยู่บนทางสายนี้
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น