๕๙๖.บันทึกฉบับนี้เขียนยากที่สุด
“กลุ่มเฮฮาศาสตร์” เป็นความสนใจของฉันมากใน GotoKnow ขณะนั้นฉันได้ติดตามอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา และไม่เคยพลาดกับการอ่านบันทึกเกี่ยวกับกิจกรรมเพื่อความอยู่ร่มเย็นเป็นสุขของคนในสังคม จุดสนใจจึงแคบลงมาอย่างมีเป้าหมาย“ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ” เฝ้ารออย่างใจจดจ่อว่าเขาจะจัดกิจกรรมกันที่ไหนอีก เมื่อไรจะต้องไปค้นพบให้ได้ และได้เขียนเม้นท์พ่อครูบาเพียงไม่กี่เม้นท์
๒๒ มกราคม ๒๕๒๒ พ่อครูบาสุทธินันท์และคณะ ไปเยี่ยมที่โรงเรียนโดยไม่ได้นัดหมาย ทำความปลาบปลื้มให้กับครูและนักเรียนมาก
๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๒ ได้มีโอกาสไปบ้านพ่อครูบาเป็นครั้งแรกและหลังจากนั้นได้นำนักเรียน คณะครู ผู้บริหารโรงเรียนไปเรียนรู้ที่สวนป่ามหาชีวาลัยอิสาน ของพ่อครูบาสุทธินันท์ ถึง ๓ ครั้ง นอกจากได้ไปเรียนรู้หลักสูตรนอกตำราแล้วพ่อครูบาสุทธินันท์ ได้ช่วยอนุเคราะห์ลูกหมูเหมยซาน ๔ ตัว และต้นไม้เศรษฐกิจ “เอกมหาชัย” ๑๐๐ ต้น ให้แก่โรงเรียน และผู้ใหญ่ใจดีกลุ่มหนึ่งได้ให้ความอนุเคราะห์ช่วยเหลือสนับทุนการศึกษาแก่นักเรียน ตามที่เคยเล่าในบันทึกที่ผ่านมา บทเรียนรู้ที่ได้รับจากกลุ่มเฮฮาศาสตร์นับว่าเป็นศาสตร์ที่ไม่หยุดนิ่ง สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวเฮฮาศาสตร์ก็คือ "การแสดงความรักต่อกันด้วยการกอด" และเป็นแรงบันดาลใจในการตัดสินใจหรือเลือกที่จะทำความดี
ขณะนั้นการเขียนบันทึกของฉันได้พัฒนาขึ้นบ้างแล้วเพราะมีเรื่องให้เขียน ทำให้นักเรียน และโรงเรียนได้รับความอนุเคราะห์จากหน่วยงานอื่น ๆ ทั้งที่เป็นสมาชิกชาว GotoKnow และเป็นผู้อ่านที่ติดตามอ่านเรื่องเล่าในบันทึก ร่วมใจให้ความช่วยเหลือสิ่งของ หนังสือ ทุนการศึกษาและกิจกรรมการเรียนรู้นอกห้องเรียน รวมทั้งค่ายฯ และเป็นที่มาของค่าย "รวมพลคนต่างวัย หัวใจใฝ่เรียนรู้ ค่ายไร้กรอบแต่ไม่ไร้ใจ GotoKnow จัดให้ผู้ใหญ่ใจดีสนับสนุน"
"เมื่อนึกถึงมิตรภาพความสัมพันธ์จากพี่น้องชาวบล็อก ฉันอยากจะกางแผนที่ประเทศไทยแล้วใส่ชื่อของแต่ละท่านลงไปในจังหวัดที่ท่านเหล่านั้นอยู่ "
ตอนแรกตั้งใจจะให้ชื่อบันทึกนี้ว่า "สะพานบุญ" โดยจะเล่าว่าการเขียนบล็อกได้เป็นสื่อกลางให้มีการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และเก็บความสำคัญของบันทึกเก่ามารวมกันอีกครั้งอย่างย่อ ๆ แต่เขียนไป ๆ รู้สึกว่าเขียนยากเหลือเกิน แม้ว่าจะนำไดอารีมากางอ่านแล้วก็ตาม กลัวการขาดตกบกพร่อง สื่อความผิดพลาดอาจจะทำให้สูญเสียมิตรภาพที่ดีงามหรือเป็นการทำร้ายจิตใจของท่านผู้เกี่ยวข้องก็อาจเป็นได้แม้ว่าไม่เจตนาก็ตาม
บันทึกฉบับนี้ได้เริ่มต้นตั้งแต่ ๐๙.๐๐ น. และลบทิ้งไปหลายตอนแล้ว เมื่อเห็นว่าน่าจะเป็นบทเรียนรู้ด้านความเป็นอุปสรรคของการเขียนบล็อก จึงได้ตั้งใจเขียนต่อ อาจเป็นเพราะได้ตั้งชื่อเรื่องไว้ก่อน และแต่ละเรื่องเคยลงบันทึกมาก่อนแล้วทั้งนั้น ต่างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นปัจจุบันจะเขียนได้ไม่ยาก เล่าไปตามความจริงและอ่านตรวจทาน หรือเขียนไปแก้ไป ไม่นานก็เขียนจบได้อย่างรวดเร็ว
ความเห็น (32)
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาอ่าน "บันทึกฉบับนี้เขียนยากที่สุด" คนเขียน ๆ ยาก แต่คนอ่าน ๆ แล้วเข้าใจง่ายค่ะ
- ขอบคุณนะค่ะ
ชื่นชมในอุดมการณ์ครับ..
ถึงเขียนยาก แต่ก็เขียนได้ดีเยี่ยมเลยทีเดียวครับ..
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่คิม
- ตื่นมาตอนตี 2 กว่า ๆ ทำงานค่ะ
- ตอนนี้ง่วงมาก แต่ไม่กล้านอนแล้ว กลัวตื่นสาย
- ไม่รู้เป็นไง ผวา คิดว่า เกิด สึนามิ
- หูได้ยินเป็นเสียงคลื่นซัดโถม อยู่ใกล้
- ลุกขึ้นมาดู ปรากฎว่า เจ้าลูกชายตัวดี ลืมปิดพัดลมที่หน้าเครื่องคอมฯ 5555+
- แต่ก็ยังหวั่น ๆ เรื่อง สึนามิ อยู่เหมือนกันค่ะ
- อ่านบันทึกแล้ว แต่ขออนุญาต คุยนอกเรื่องนะคะ
สวัสดีค่ะ...พี่ครูคิม
แวะมาอ่านบันทึกพี่ครูคิมหลายๆบันทึกอยู่เสมอ
ชื่นชม และยินดีที่รู้จักพี่ครูคิมผ่านบันทึกเหล่านั้น
ขอให้พี่อยู่คู่ G2K และกิจกรรมค่ายจิตอาสาไปอีกนานๆ
1 กำลังใจมอบให้พี่ครูคิมค่ะ
สวัสดีครับ ครูคิม
ขอบคุณ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมโลกของคนรักเห็ดนะครับ เมล็ดถั่วเหลืองใช้ทำถั่วเน่าเหมอนที่บอก ส่วนกากใช้เพาะเห็ด ไม่มีของเหลือสำหรับคนรู้คุณค่า
ขอให้ทำสะพานบุณให้สำเร็จนะครับ
โชคดีครับ
ชอบไอเดียพี่ครูคิมมากครับ
ทำเป็นแผนที่ประเทศไทย แล้วปักหมุดว่าใครอยู่ที่ไหน ใครอยู่ใกล้กัน
ไม่ได้เพื่อจะอวดใครว่าเป็นคนทำดี แต่อยากเห็นหมุดปัก ว่าใครอยู่ที่ไหนบ้าง การเชื่อมโยงกันเป็นอย่างไร
พี่ครูคิมถ้ามีเวลาลองทำดูนะครับ แบ่งเป็นภาคๆก็น่าติดตามดีครับ...
การเขียนถึงกลุ่มยากตรงที่กลัวว่าเขียนไปแล้วไม่ครบทุกคน คนที่ไม่ถูกเขียนถึงจะเกิดความรู้สึกเป็นลบกับผู้เขียน แต่ถ้าเขียนถึงชาว G2K แล้ว ผมเชื่อว่าทุกคนมีจิตสาธารณะ ทุกท่านมีความรู้สึกอบอุ่นเป็นกันเอง จิตอาสาเป็นเรื่องดีมากๆ อย่างน้อยผู้ที่ไปเข้าร่วมกิจกรรมจะเกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน เกิดความผูกพันแบบเครือญาติ เป็นการสร้างเครือข่ายสังคมที่เข้มแข็ง ใครถนัดด้านใดก็เป็นที่รู้กัน เมื่อใครเกิดปัญหาก็สามรถช่วยกันแก้ปัญหาได้ตรงจุด
การทำแผนที่แบบที่พี่คิมว่าอย่างที่พวกเราทำในหนังสือเจ้าเป็นไผ ก็จะเป็นเรื่องดีและหากทำให้ใครอยู่ที่ไหนสามารถปักหมุดได้เองด้วยแทนที่เจ้าของบันทึกจะทำเองจะทำให้ความสมบูรณ์มีมากยิ่งขึ้นครับ
หนับหนุนๆด้วยคนค่ะพี่คิมคนเก่ง..
จะได้รู้จักสมาชิกชาวเราได้อย่างทั่วถึง
เพราะยากมากที่จะรู้จักหรือพบกัน ขนาดอยู่จังหวัดเดียวกันยังยากเลยค่ะ
ช่วยเชียร์นะคะพี่....
สวัสดีค่ะบุษรา
ขอขอบคุณ...ทั่นประธานมาเปิดเม้นท์อ่านบันทึกรวดเร็วดีจังเลยนะคะ แต่คนเขียนบันทึกตอบเม้นท์ช้ามากค่ะ ขออภัยค่ะ
อยากจะเขียนเล่า กล่าวถึงทุก ๆท่าน แต่บางท่านข้อมูลส่วนตัวหายไปแล้วค่ะ ส่วนที่นำมาเสนอก็จะไม่เหมือนกัน อาจขัดตาผู้อ่านนะคะ
สวัสดีค่ะน้องราชิต สุพร
แบบเนี๊ยะ....เขาว่าม่ายล่ายหลั่งจายค่ะ เขียนผผิดเป้าหมายตามที่วางแผนไว้ สู้เรื่องเล่าธรรมดา เขียนไม่นานก็จบแล้วค่ะ ขอขอบคุณน้องที่มาเยี่ยมนะคะ
สวัสดีค่ะน้องอิงจันทร์
อดเป็นห่วง และไม่ควรหวั่นวิตกมากเกินไปนะคะ จะทำให้หลงลืมในบางอย่าง ค่อย ๆคิดอย่ามีสติ ทุกอย่างเกิดขึ้นตามธรรมชาติ
พี่คิมนอนหัวค่ำ เต็มชั่วโมงที่เคยนอนก็ต้องตื่น คิดถึงและห่วงใยเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะน้องครูเล็ก
ขอขอบคุณค่ะ สำหรับความรู้สึกดี ๆที่มีต่อกัน พี่คิมขอเป็นกำลังใจให้น้องครูเล้กเช่นกันค่ะ
บันทึกนี้เขียนยาก เพราะกว่าจะค้นหากัลยาณมิตรบางท่านได้ไม่ง่ายเลยนะคะ จึงจบแบบนี้ค่ะ เป็นแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งค่ะ
สวัสดีค่ะน้องNew.ครูบันเทิง
ขอขอบคุณน้องคนสวยที่มาเยี่ยมแต่เช้าค่ะ ทำภาพเก่งมากนะคะ พี่คิมยังไม่ได้ฝึกทำค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเจษฎา
วันนี้พี่คิมก็แวะไปชมบันทึกเห็ดโคนอีกค่ะ ไปอ่านข้อคิดเห็นของเพื่อน ๆด้วย ขอขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะน้องPhornphon
กัลยาณมิตรของพี่คิมบางท่าน ลบไฟล์ไปแล้วค่ะ ตามหาไม่เจอ อยากจะลงภาพและนามด้วย จึงเป็นบันทึกที่ยากและจบไม่ตรงเป้าหมาย
จะพยายามใหม่ใช้เวลานาน ๆ และทำไปเรื่อย ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอัยการชาวเกาะ
บันทึกฉบับนี้พี่คิมใช้เวลาเขียนเป็นวัน ๆ เลยนะคะ มาแล้วเสร็จตอนกลางคืนค่ะ ลบไปก็เกือบจะทั้งหมด
อยากเล่าคณะแรก คนแรกที่ประทับใจและกล่าวถึงผู้มีพระคุณมากมายเชียวค่ะ กลัวพลาดเหมือนที่ท่านอัยการเข้าใจ แม้ว่าเจ้าของจะไม่ถือโทษ แต่พี่คิมต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเองอยู่ดี
ขอขอบพระคุณแนวคิดที่แนะนำค่ะ จะหาโอกาสลองทำดูค่ะ
- เขียนยากจริงๆค่ะ ทุกคนก็มีมิตรภาพมอบให้ต่อกัน
- พบกันรักกัน สายใย สายสัมพันธ์ คงไม่ขาดง่ายๆ
- แค่ ไม่ได้เอ่ยชื่อในหน้าเดียว สิ่งที่อยู่นอกเหนือจากตาเห็น คือใจสัมผัสค่ะ
สวัสดีค่ะkrugui Chutima
ชาวบล็อกที่พี่คิมรู้จักเป็นท่านแรก คือพ่อครูบาสุทธินันท์ค่ะ และกลุ่มเฮฮาศาสตร์ค่ะ แรงบันดาลใจที่ต้องเขียนบันทึกทุกวัน ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะน้องสอนดาวเรือง
สำหรับพี่คิมคิดเรื่องดีค่ะ ไม่มากหากใครจะว่าอย่างไรดีหรือไม่ดี พี่คิมไม่เก็บมาคิดถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา หากแต่การที่พี่คิมคิดต่อผู้อื่น พี่คิมต้องรับผิดชอบในความคิดของตนเองค่ะ
ความคิดเห็นของท่านอัยการชาวเกาะ เป็นเช่นนั้นจริง ๆค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ อ้าว พี่คิมสู้สู้
เห็นชื่อเรื่องแล้วรีบเข้ามาอ่านเลยค่ะ...อยากรู้มากว่าเรื่องอะไรที่ยากสำหรับพี่คิมคนเก่ง
เพราะบี๋ชื่นชมพี่คิมค่ะว่าพี่สามารถทำได้ทุกอย่างเพราะพี่เป็นคนมีจิตใจดี มีสติที่เป็นเลิศเจ้าค่ะ :-)
สวัสดีค่ะคุณยาย
ขอขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ อยากจะบอกทุกท่านว่า การตั้งชื่เรื่องไว้ก่อน และการเขียนชื่นชมคนอื่น ๆ หลายคนนี่ยากค่ะ เพราะกลัวตกหล่นค่ะ
สวัสดีค่ะน้องBaby
กว่าเราจะกล่าวชื่นชมคนอื่นได้ กลัวไม่ตรงกับความรู้สึกของคนอ่านหรือเจ้าของ อีกอย่างกลัวกล่าวได้ไม่ครบทุกคนค่ะ ขอขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมตอนดึก พี่คิมนอนไปแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะพี่คิม ...เป็นบันทึกที่อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของผู้เขียนค่ะ... ...ไม่แน่นะคะ อาจมีบันทึก สะพานบุญ หรือสะพานมิตรภาพ ตามมา เร็วๆนี้ บันทึกโดยพี่ครูคิมค่ะ ...คิดถึงค่ะพี่.....
สวัสดีค่ะน้องปิ่นธิดา
การที่จะเขียนคุณงามความดีของคนอื่น เขียนอย่างไรก็ไม่เท่ากับความซึ้งในจิตใจนะคะ แต่หากเขียนแล้วทำให้คนอ่านรู้สึกต่างจากเจตนาเขาว่าเป็นการสร้างบาปในจิตใจนะคะ
ตลอดเวลาก็รู้สึกว่าได้เป็นสะพานบุญค่ะ
เขียนยาก..แต่พี่ครูคิมก็เขียนได้ ชื่นชมค่ะ
เห็นด้วยค่ะที่จะทำแผนที่ ปักหมุด ดูเครือข่าย G2K
ให้ความรู้สึกเหมือนแผนที่ทางระบาดวิทยาเลยค่ะ
คิดถึงเสมอค่ะ
- แป๋มเห็นด้วย
- และขอชื่นชมทุกความคิดของพี่คิมค่ะ
- ที่ไม่ว่าจะทำสิ่งใดมักจะคิดถึงดูแลใจผู้อื่นเสมอ
- เป็นกำลังใจให้พี่สาวคนเก่งค่ะ.
สวัสดีค่ะน้องหมออนามัย
ขอขอบคุณค่ะ เขียนจบแต่ไม่ตรงเป้าหมายค่ะ ตลกดีค่ะ อยากเขียนเรื่องที่ดีตามที่คิดไว้ แต่เป็นไปได้ยากจัง คิดถึงเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะน้องครูแป๋ม
การดูแลจิตใจสำคัญมากค่ะ เป็นเรื่องง่าย ๆ แต่ทุกคนมองข้ามจึงดูเหมือนเป็นเรื่องยากไป น้องแป๋มว่าไหมคะ
คิดถึงนะคะ
มาให้กำลังใจค่ะ การเขียนที่มีจุดมุ่งหมาย มีความตั้งใจมากๆบางทีก็ทำให้เกิดอาการเขียนไม่ออกเหมือนกัน ทำใจสบายๆแล้วเขียนตามหัวใจของคุณครูคิมซึ่งมีจิตเบิกบานอยู่ท่ามกลางความดีงามอยู่แล้ว อะไรที่ตกหล่นก็ค่อยๆเพิ่มเข้าไปก็ได้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณนายดอกเตอร์
เห็นจะจริงค่ะ อะไรที่ตั้งใจจริง ๆ แล้วโดยเฉพาะเรื่องดีงาม นี่แหละเขียนไม่ออกค่ะ เขียนได้ก็ดูเหมือนไม่สมความตั้งใจ เป็นเพราะนิสัยพูดตรงไปตรงมามั้งคะ ขอขอบพระคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ