Buddhist Seminar in Vesak Day 2010
Conclusion of Buddhist Seminar in the Celebration of Visak Day 2010
At the Office of United Nations, Bangkok.
The environmental crisis is a very important and challenging problem for the survival of human being who make the crisis themselves. As they put an effort to develop their countries focusing on Capitalism in economic system, they become more crazy and lack of wisdom for sustainable development. This wrong development leads the world to the crisis of environment.
1. Environment is said in many features in Buddhism such as natural environment, human environment and social environment. In human and natural environmental aspect, Buddhism stress “friend” as an important environment for human. To analyze human and environment relationship, basis guide is the view of ‘who have an effect on whom’ according to Idappaccayatā. Besides, environmental observation show the view of cause and effect between human and environment, root of environmental problems and solutions.
2. The objective of Buddhist ecology is promotion of the relationship between human and natural resources, and the value of natural resources. If we want to solve the crisis, we have to solve at ourselves first by to make a clearly understanding about “Value” to be as a human’s conscious mind. When we understand the value of nature, we will ready to change our negative behavior in nature, we will maintain our own same as the natural still keep its own value forever and never change.
3. On the conflict in society today, people receive different information without clear consideration, and they have different thoughts and views. If one keep Sammaditthi in mind, one can consider clearly it according to factual information without any prejudice. In Buddhism, Sammaditthi is to think of things as they really are without any prejudice. This is the resolving of problem according to its own causes. The mere right thought has great power to decrease the intensity of conflict and take the world into peace and happiness forever.
4. The management of violence in terms of prevention, resolution and therapy through Buddhist integration is a desirable goal for the people in era of Globalization. In the Buddhism, society is the same global village which can live together in peace, and with understanding, sympathy and the absence of physical and mental violence through : acceptance of personal responsibility according to individual status : the cultivation of loving kindness, compassion.
5. Hence, Theravada Buddhism maintains monism which realizes that the absolute truth is Nibbāna it also acknowledges pluralistic views on humanistic center in the order to explain that the stereotype of monastic Nibbāna must be understood along with the main idea which acknowledges that every human deed consists of variety of sub-dhammic truths under the meaning of Idappaccayata within individual circumstances.
6. The world now lies in the midst of the variance. Education seemed to be defendant of the society as a whole upon its inability to provide guidance. Education must not only promote the development of the physical term that measures in economic only (GDP : Gross Domestic Product) but must focus on the development of the soul (GDH : Gross Domestic Happiness) as well, or be directed abreast, as Buddhadasa Bhikkhu named it “to imitate life with two cows” which means “to both the body and soul”
การฟื้นฟูวิกฤติการณ์ของโลกตามทัศนะของชาวพุทธ
วิกฤติการณ์ทางสิ่งแวดล้อมเป็นปัญหาที่สำคัญอย่างยิ่งต่อความอยู่รอดของมนุษยชาติผู้ซึ่งสร้างปัญหาขึ้นด้วยตนเอง ในขณะที่พวกเขาพยายามพัฒนาประเทศโดยมุ่งเน้นระบบเศรษฐกิจแบบวัตถุนิยมและทุนนิยม พวกเราจึงสับสนและขาดปัญญา สำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืน การพัฒนาที่ผิดพลาดนี้ได้นำโลกไปสู่วิกฤติการณ์ทางสิ่งแวดล้อม
ในพระพุทธศาสนา สภาวะแวดล้อมมีหลายลักษณะ อย่างเช่น สภาวะแวดล้อมทงธรรมชาติ สภาวะแวดล้อมที่เป็นมนุษย์และสภาวะแวดล้อมทางสังคม ในส่วนของสภาวะแวดล้อมด้านมนุษย์และธรรมชาติ พระพุทธศาสนากล่าวถึง “ความเป็นมิตร” ในฐานะที่สภาวะแวดล้อมมีความสำคัญต่อมนุษย์ การวิเคราะห์ถึงความสัมพันธ์ของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม แนวทางพื้นฐาน คือ แนวคิด “ความเป็นเหตุปัจจัยของกันและกัน” ตามหลักอิทัปปัจจยุตา การรักษาสภาวะแวดล้อมแสดงถึงทัศนะของในเรื่องของสาเหตุและผลกระทบระหว่างมนุษย์และสิ่งแวดล้อม รากเหง้าของปัญหาและการแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม
วัตถุประสงค์ของนิเวศวิทยาเชิงพุทธ เป็นการนำเสนอความสัมพันธ์ทรัพยากรด้านมนุษย์และธรรมชาติและคุณค่าของทรัพยากรธรรมชาติ ตามทัศนะของพระพุทธศาสนา ถ้าเราต้องการแก้วิกฤติการณ์ เราจะต้องแก้ที่ตัวเราก่อนโดยการเข้าใจอย่างแจ่มชัดเกี่ยวกับ “คุณค่า” ที่เป็นจิตรับรู้ของมนุษย์ เมื่อเราเข้าใจคุณคาของธรรมชาติ เราก็พร้อมที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมเชิงลบของเราต่อธรรมชาติ เราจะมองตัวเองในฐานะส่วนหนึ่งของธรรมชาติ กระทั่งรักษาคุณค่านี้เองตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง
ในสังคมปัจจุบันมีความขัดแย้งมากมาย เพราะว่าประชาชนได้รับข้อมูลข่าวสารต่างๆ โดยปราศจากการพินิจพิจารณา ทำให้เกิดความคิดเห็นที่แตกต่าง
ถ้าเรารักษาสัมมาทิฏฐิในจิตใจ เราสามารถพิจารณาข้อมูลข่าวสารความเป็นจริงโดยปราศจากอคติ ในพระพุทธศาสนา สัมมาทิฏฐิ คือการมองสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริงโดยปราศจากอคติ เพราะฉะนั้น เมื่อทุกคนมีสัมมาทิฏฐิก็จะมีความเห็นที่ถูกต้อง ซึ่งจะทำให้เกิดสามัคคีเห็นร่วมกันและลดจำนวนความขัดแย้งทางสังคมนี้เป็นการแก้ปัญหาที่ตัวสาเหตุเอง ความคิดที่ถูกต้องเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ที่จะลดความขัดแย้ง และนำโลกไปสู่สันติภาพและความสุข
การจัดการกับความรุนแรงในรูปแบบของความร่วมมือ, การปฏิรูป และความปรองดองการบูรณาการเชิงพุทธเป็นเป้าหมายที่พึงปรารถนาสำหรับประชาชนในยุคโลกาภิวัตน์ ในทัศนะของพระพุทธศาสนา สังคมเป็นหมู่บ้านเดียวกันซึ่งสามารถจะอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติด้วยความเข้าใจ เอื้ออาทรปราศจากความรุนแรงทางด้านกายและจิตใจ การยอมรับเกียรติภูมิตามสถานภาพของแต่ละบุคคล ความรักความเมตตาและความกรุณา
แม้ว่าพระพุทธศาสนาเถรวาทจะเป็นเอกนิยม ซึ่งเข้าถึงความจริงที่เป็นความจริงสูงสุด คือ พระนิพพาน แต่มีทัศนะเชิงพหุนิยมที่มนุษย์เป็นศูนย์กลาง ที่จะอธิบายได้ว่า นิพพานเชิงนิยมจะต้องเข้าใจด้วยแนวคิดหลักว่า การกระทำของมนุษนย์ทุกอย่างประกอบด้วย ธัมมานุธรรมะ ความใต้ความหมายของ อิทัปปัจจยตา ภายในความโน้มเอียงของแต่ละบุคคล ทัศนะนี้ประกอบไปด้วยความหลากหลายขององค์ธรรมไม่ว่าจะเป็นอริยสัจ๔,ไตรลักษณ์ และไตรสิกขา
โลกปัจจุบันยืนอยู่บนท่ามกลางความแตกแยก การศึกษาถูกสังคมตำหนิในฐานะที่ไม่สามรถเป็นตัวชี้นำ อย่างเช่น ภูมิความรู้ของนักศึกษา ความคิดเชิงวิเคราะห์เกี่ยวกับความชั่วความรู้ตัวเองต่อชีวิตที่ดีละมีความสุข การศึกษาที่ต้องไม่มุ่งไปที่การพัฒนาด้านกายภาพที่ตอบสนองด้านเศรษฐกิจเท่านั้น แต่จะต้องมุ่งไปที่พัฒนาการทางจิตอย่างที่ท่านพุทธทาสภิกขุ เรียกว่า “ชีวิตที่เทียบด้วยโคสองตัว” ซึ่งหมายถึง “พัฒนาการทั้งทางร่างกายและจิตใจ
ความเห็น (3)
ขอบคุณใจมากที่สรุป และนำผลการสัมมนามาฝากพวกเรา
กราบขอบพระคุณพระอาจารย์มากครับ ที่โพสต์ให้กำลังใจ
บรรพต แคไธสง
บทสรุปนี้ได้มาจากการจัดสัมมนาเชิงวิชาการในวันที่ 24 พ.ค. 2553 ในงานเฉลิมฉลองวิสาขบูชาโลก ที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย โดยสรุปจากการนำเสนอบทความของ 11 นักวิชาการไทย ในหัวข้อ Golbal Recovery : Buddhist Perspective และถูกนำไปกล่าวรายงานผลการสัมมนาต่อผู้เข้าร่วมประชุมที่สำนักงานสหประชาติ กรุงเทพฯ ในวันที่ 25 พ.ค. 2553 เป็นการนำเสนอทางออกจากวิกฤติการณ์โลกตามทัศนะของพระพุทธศาสนา