โชคดี

พบ อยู่ จาก

 

วันนี้เป็นวันที่เลี้ยงส่งน้องคนหนึ่งที่อยู่กันคนละฝ่ายงาน

การเดินทางและการต่อสู้ยังต้องดำรงกันต่อไปหากว่าชีวิตยังไม่สิ้นลมหายใจ..

อดใจหายไม่ได้....แต่ก็ยินดีที่จากไปเพื่อสิ่งใหม่ที่ดีกว่า....

บอกลาที่เก่า...ที่เธอเคยผ่าน...บทเรียน..บทงาน...บทผู้คนหลากหลาย...

เราอยู่กันตรงไหนในที่นี้???...

เป็นคำถามที่ยังค้างอยู่ในใจเธอกับฉัน..จนถึงวันที่เธอต้องไป...

ที่ผ่านมาก็มีใคร ๆ อีกหลาย ๆ คนที่ต้องไปและจำต้องไป...

หวังว่าเส้นทางใหม่คงงดงามกว่าทางสายเก่า..

หวังว่าเธอคงเข้มแข็งได้...ยืนหยัดได้ด้วยตัวเธอเอง....

มีพลังชีวิตสร้างสิ่งสวยงาม..เพื่อวันที่งดงามของชีวิตที่เหลืออยู่...

 

ฉันอ่อนล้า..แต่ก็หวังสักวันว่าจะมีวันอย่างเธอในวันนี้...

สร้างงานให้เป็นสวรรค์สร้างบ้านให้เป็นวิมาน...คำสอนอาจารย์เคยสั่งสอนไว้...

ยังพยายามจะต้องไปให้ถึงให้ได้กับประโยคสวย ๆ รึมันจะสร้างความฝันที่ไม่มีวันจะบรรจบตามประโยคนี้ได้เลย...

ฉันรักที่นี้แต่ที่นี้จะรักฉันหรือป่าวก็ไม่อาจรู้...

รู้แต่เพียงว่าสักวันฉันคงต้องไป...ตราบที่แห่งไหนยังมองเห็นคุณค่าในความเป็นตัวเรา..

เราต้องสู้ต่อไป...

ตราบที่สายน้ำแห่งชีวิตยังไม่ยอมนิ่งไหล...

มีหรือการก้าวเดินของมนุษย์อย่างเราจะหยุดนิ่งลง...

ความรัก ความฝัน การยืนหยัดในวิถีแห่งตนนั้นสำคัญยิ่ง...

ขอให้โชดดี...