วันนี้ฝนตก... คนเขียนก็น้ำตาตก
เช้าวันนี้(อ.2 ก.ค.49)ที่มข.ฝนตกปรอยๆ เห็นนักศึกษาทำกิจกรรมรับน้องเดินตากฝนกัน หลายๆคนคงนึก...โอ้วเย็นชื่นฉ่ำสบายอะไรเช่นนี้....แต่ผมกลับอดนึกถึงนักศึกษาคนหนึ่งที่ผมเคยสัมภาษณ์ทุนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไม่ได้
เกี่ยวกันไหมนี่??? เกี่ยวครับ พี่ๆ ที่รับน้องถ้ายังไงหากไม่ห่วงว่าน้องจะเป็นไข้หวัด ก็ให้นึกด้วยนะครับว่า น้องๆของเราบางคนเขามีชุดนักศึกษาแค่ชุดเดียว ตากฝนพอว่า แต่เห็นบางครั้งให้น้องๆลุยโคลน...
เมื่อเสาร์-อาทิตย์ที่แล้วผมมีโอกาสได้สัมภาษณ์นักศึกษาเพื่อคัดเลือกรับทุนช่วยเหลืออาหารกลางวัน คุณเชื่อไหมมีน้องปี 1 ของเราบางคนเขามีชุดนักศึกษาแค่เพียง 1 ชุดเท่านั้น กินข้าววันละมื้อ หรือสองมื้อเท่านั้น แต่กระนั้นก็ยังยิ้มสู้ ดูร่าเริง สดใสตามวัย พูดจาฉะฉานคุยสนุก กรรมการสัมภาษณ์ชอบใจน้องเขาทุกคนเลย
ใส่ "ชุดนักศึกษาชุดเดียว" ทำได้ยังไง.? น้องเขาบอกว่าหลังจากเลิกเรียน หรือ เลิกจากกิจกรรมเชียร์(บางครั้งเลิก 6 ทุ่ม) ก็รีบกลับมาซักผ้าแล้วผึ่ง หลายครั้งที่ชุดนักศึกษาไม่แห้งเพราะบางวันเลิกกิจกรรมรับน้องดึก ต้องใช้เตารีดช่วย(นึกภาพออกไหมหลายๆคนคงเคยทำ) เมื่อถามถึงเรื่องการกินอยู่ น้องเขาก็บอกว่ากินวันละมื้อ หรือสองมื้อ
ผมดูประวัติทางบ้านน่าเห็นใจจริงๆครับ ทางบ้านพ่อแม่มีที่ทำกินแบบไปแผ้วถางแถวๆเชิงภูเขา เพื่อทำนา ซึ่งดินแถวๆนั้นส่วนใหญ่เพาะปลูกไม่ค่อยจะได้ผล บางปีดีหน่อยก็ได้กินข้าว อยู่ในป่าน่ะครับ ถ้าไม่ทำนา ก็ไม่รู้จะไปรับจ้างอะไร ที่ไหน เพราะไม่มีสถานประกอบการ หรือ คนอื่น ที่จะจ้างได้ เพราะอย่างการเพาะปลูกส่วนใหญ่ชาวนา ชาวไร่แถวๆนั้นก็ยากจนทำเองทั้งนั้น ทำได้ก็รับจ้างทั่วไปเล็กๆน้อยๆ พอได้ซื้อข้าวกินไปวันๆ
น้องคนนี้มาจากสุรินทร์ครับ เป็นผู้ชายนะ แต่ก็สุภาพเรียบร้อยมาก(ไม่ใช่เกย์เด้อ) น้องเขาเล่าต่อว่าขณะที่เรียนมัธยมก็พยายามช่วยงานทางบ้านตลอด มีงานอะไรให้ทำก็ทำหมด รับจ้างครู หรือชาวบ้านทำงานเท่าที่เขาจะจ้างให้ทำ และเป็นคนแรกของหมู่บ้านที่มีโอกาสได้เข้ามาเรียนในระดับอุดมศึกษา
รู้อย่างนี้แล้ว เมื่อผมเห็นรุ่นพี่ให้น้องๆที่ใส่ชุดนักศึกษา ลุยโคลน ผมจึงมีคำถามว่า รุ่นพี่ รู้บ้างไหมว่าบางคนเขามีชุดนักศึกษาแค่ชุดเดียว ขาดโอกาส บางทีให้น้องๆวิ่งเป็นหลายๆกิโล เขารู้ไหมว่าน้องคนนั้นไม่ได้กินข้าวมา เรี่ยวแรงที่จะวิ่งจะให้เอามาจากไหน โอกาสของคนมันไม่เท่ากันครับ ที่ร้ายยิ่งกว่านั้นหากรุ่นพี่ใช้อารมณ์เมามัน ให้น้องๆ กินเหล้า เพื่อเป็นการรับน้องแบบที่คุณๆเคยเห็นกัน คุณลองคิดดูก็แล้วกันว่าสำหรับน้องที่ด้อยโอกาสเหล่านั้นเจอแบบนั้นเขาจะเป็นยังไง??
แต่นับว่าเป็นบุญของน้องคนนี้และคนไทยที่ยากจน เพราะประมาณกลางเดือนหรือปลายเดือนกรกฎาคมนี้ น้องเขาก็จะได้รับทุนของ กองทุนเงินให้กู้ยืมที่ผูกกับรายได้ในอนาคต (กรอ./ICL)ซึ่งจะมีส่วนของเงินช่วยเหลือค่าครองชีพ ประมาณ เดือนละ 2,000 บาท ถ้ายังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆที่ขาดโอกาส และตั้งใจเรียนให้จบได้ทำงานเร็วๆ เพราะคุณคือความหวังของพ่อแม่ ถ้าจะฝากถึงรุ่นพี่คงไม่ทันแล้วเพราะผ่านฤดูการลุยโคลนมาแล้ว แต่การรับน้องยังไม่สิ้นสุด(ดูจากกำหนดการ) ถ้ารุ่นพี่มาอ่านเจอก็ขอให้คิดถึงจุดที่ผมเล่าให้ฟังด้วยก็แล้วกันนะครับ "โอกาสของคนไม่เท่ากัน"
ความเห็น (9)
- ตอนเป็นนักศึกษาผมก็มีชุดเดียวเหมือนกันครับ
- ใช้ซักทุกเย็น ยิ่งตอนอยู่สมัยมัธยมศึกษายิ่งแย่ใหญ่
- แต่มีความสุขดี มีเพื่อนมากมายในภาคใต้ (มศว สงขลา)โอกาสของคนเราไม่เท่ากันจริงๆครับแต่ความตั้งใจว่าจะต้องเรียนให้จบ เพื่อแม่ ตอนนี้กลายเป็นว่า แม่ถามว่าเรียนไม่เบื่อบ้างหรือไง ไอ้หนู
- ขอบคุณมากครับ
- รออ่านอีกนะครับ
ในสังคมนี้เราต้องยอมรับว่า โอกาสของคนเราไม่เท่ากันจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ... แต่ดูอย่างอาจารย์ขจิต ซิคะ ทำไมยังมาได้ถึงทุกวันนี้ เพราะอะไรคะ?? เพราะอาจารย์มีความพยายามใช่ไหมคะ โอกาสไม่ได้มีให้สำหรับทุก ๆ คน เพราะฉะนั้นเราต้องพยายามไขว้ขว้าหาโอกาสด้วย ไม่ใช่รอให้โอกาสมาหาเราอย่างเดียว ขอบคุณคะ...(:
อ่านแล้วรู้สึกประทับใจและเห็นใจน้องจัง เป็นคนแรกของหมู่บ้าน ขอให้ตั้งใจเรียนและประสบความสำเร็จนะคะ พี่ขอเอาใจช่วยค่ะ
อ่านแล้ว คนอ่านก็น้ำตาตกด้วยเช่นกัน เป็นน้ำตาของความซาบซึ้งในสปิริตของน้องนักศึกษาคนนั้นค่ะ
น้องนักศึกษาคนนั้นมีสปิริตดีมากเลยค่ะ เสื้อผ้าไม่ใช่เรื่องที่ทำให้เขาหยุดร่วมกิจกรรมของรุ่นพี่ และเขาเองก็คงไม่อยากให้เรื่องของตัวเองมาหยุดกิจกรรมที่รุ่นพี่ทำ
ใจของเขาก้าวข้ามหุบเหวของความสงสารตัวเองไปแล้วค่ะ
และหวังว่า ท่านผู้ดูแลจะช่วยประคับประคองให้เขาไปถึงเป้าหมายทางการศึกษา..ผ่านพ้นความยั่วยวนของสังคมด้านมืดไปได้ด้วยดีค่ะ
วุ้นเส้น EnVi 1
สู้ต่อไปนะคะคนดี ที่ตรงนี้ยังมีเราที่คอยเป็นกำลังใจให้นายเสมอ คิดเสียว่ายังมีคนอีกมากมายที่เขาด้อยโอกาศ ยังมีอีกหลายคนที่เขามาไม่ถึงที่ตรงนี้ คิดเสียว่านายยังโชคดี
อยากจะขอข้อมุลนายที่มีเผื่อนายคนนี้จะอยู่ EnVi
คนเราไม่ได้วัดกันที่วัตถุภายนอก ทำอะไรย่อมมีอุปสรรคถ้าเราผ่านมันไปได้เราก้อจะพบกับสิ่งใหม่ๆที่ดีกว่า ยอมลำบากตอนนี้เพื่อที่จะสบายในอนาคตดีกว่า และระลึกไว้เสมอว่าเราลำบากเราก้อต้องพยายามขวนขวายเพื่อที่จะทำให้ชีวิตเราดีขึ้น เมื่อวันหนึ่งที่เราพร้อมก้ออย่าลืมแบ่งปันคนอื่นที่ลำบากกว่าเรา แล้วสังคมนี้จะน่าอยู่ขึ้น สำหรับนักศึกษาท่านนี้ อยากให้รู้ว่ามีหลายคนที่เป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไป
กระบี่อยู่ที่ใจ ใจอยู่ที่กระบี่
ใช้กระบี่โดยไร้ใจ เท่ากับสังหารตนเอง
ขอให้ตั้งใจเรียนนะคะจบมาจะได้มีงานทำ ไม่ต้องตกงานค่ะ