สุ่มลูกน้ำ ภาค ๒

"หมอต้องสุ่มกี่หลัง? พอเราบอกจำนวนก็ร้องโอ้โห้...เหนื่อยแย่สิหมอ..แค่นี้ก็มีแรงเดินต่อแล้ว"

เมื่อวันที่ ๑๗- ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๓ ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้รับมอบหมายจากสำนักงานสาธารณสุขอำเภอเมืองตากให้ไปสุ่มตรวจลูกน้ำยุงลายใน ๒ หมู่บ้าน คือ หมู่ที่ ๔ และหมู่ที่ ๗ ตำบลหนองบัวเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดตาก

งานนี้ไปคู่: คู่ของข้าพเจ้าเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ (มาก) มีนามว่า พี่โห้-สมนึก พึ่งพรม หล่อหรือไม่ดูจากรูปข้างล่าง อิอิ

ดูจากภาพแล้วจะรู้ว่า พี่โห้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการส่องลูกน้ำเป็นอย่างยิ่ง อุปกรณ์ครบครัน-ไฟฉาย หมวก ปากกา และแบบสำรวจ ที่สำคัญไม่กลัวร้อน ไม่กลัวดำ (ดำอยู่แล้ว 555+)

การสุ่มลูกน้ำ โดยปกติจะเป็นหน้าที่ของ อสม.-อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ที่จะต้องทำเดือนละ ๑ ครั้ง และส่งรายงานให้ทางสถานีอนามัย-เป็นการเฝ้าระวัง

ส่วนการออกสุ่มลูกน้ำที่ดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่-เป็นการตรวจสอบการทำงานของ อสม. อีกชั้น (ปีละ ๔ ครั้ง) โดยเจ้าหน้าที่จะสลับพื้นที่ในการสุ่ม เช่น ข้าพเจ้าและพี่โห้ ปฏิบัติงานที่ตำบลโป่งแดง อำเภอเมือง จังหวัดตาก ก็ถูกจัดให้ไปสุ่มหมู่บ้านในเขตตำบลหนองบัวเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดตาก (จะไม่ได้สุ่มในพื้นที่เพื่อป้องกันการเข้าข้างต้นเอง ซึ่งจะทำให้การป้องกันโรคไข้เลือดออกไม่ได้ผล)

ในการออกสุ่มลูกน้ำโดยเจ้าหน้าที่นั้น จะไม่มีการแจ้งล่วงหน้าว่าจะดำเนินการวันไหน เพียงแต่ประชาสัมพันธ์ให้ชุมชนทราบว่าช่วงไหนจะมีการออกสุ่มลูกน้ำยุงลาย- คนที่ไปสุ่มก็จะไปเอง ไม่มี อสม.นำ บ้านไหนปิดก็ไม่เข้า (ก็มันเข้าไม่ได้ 55+) บ้านไหนเจ้าของอยู่ก็ถึงจะเข้าไป

"เรียกเจ้าของบ้านก่อน-สุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปไม่เจอหมาก็ลูกปืน 55+"

"เข้าบ้านได้แล้วต้องแนะนำตัวกันก่อน-ขออนุญาตเจ้าของบ้าน"

"เริ่มจากในบ้าน-ส่องดูทุกทีที่มีภาชนะขังน้ำ"

"แล้วมาดูนอกบ้านกัน-หาลูกน้ำให้เจอ"

ช่วงนั้นแดดร้อนมาก แต่เราสองคนต้องทำงานแข่งกับเวลา กว่าจะสุ่มครบตามเป้าหมายที่กำหนดไว้ (ร้อยละ ๓๐ ของหลังคาเรือนทั้งหมด) เดินกันขาลาก เหงื่อแห้งแล้วแห้งอีก หรือสำนวนแบบพี่โห้ "เหงื่อย้อย....." 55+

โชคดีที่ทุกบ้านที่เราไป-เจ้าของบ้านใจดีมาก ให้การต้อนรับอย่างดี มีน้ำเย็นๆ มีแคนตาลูปหวานๆ เย็นๆ มาให้ทาน ซักถามด้วยความห่วงใยว่า "หมอต้องสุ่มกี่หลัง? พอเราบอกจำนวนก็ร้องโอ้โห้...เหนื่อยแย่สิหมอ..แค่นี้ก็มีแรงเดินต่อแล้ว" ขอขอบคุณน้ำใจของทุกท่านมา ณ โอกาสนี้

รอบนี้เราเจอลูกน้ำค่อนข้างน้อย แต่แหล่งที่เจอเป็นร้านเกมส์-ที่เปิดให้บริการตอนเย็น-ลูกค้าส่วนใหญ่ คือ เด็กๆ เราเลยต้องอยู่ดูจนเค้าล้างภาชนะทิ้ง ใส่น้ำใหม่ ปล่อยปลา และใส่ทรายทีมีฟอสเสร็จแล้วจึงไปต่อ

กลับถึงสำนักงานสาธารณสุขอำเภอเมืองตากด้วยแบบหมดแรง-แต่ใจข้าพเจ้ากลับรู้สึกโล่งที่ไม่เจอลูกน้ำยุงลายมากอย่างที่คิด รวมทั้งชุมชนก็ดูให้ความสนใจในเรื่องนี้ดี บวกกับการต้อนรับจากเจ้าของบ้านที่ดี..คืนนี้คงหลับสบาย

เขียนใน GotoKnow โดย หมออนามัย
ใน เรื่องเล่าจากอนามัย

คำสำคัญ (Tags): #ลูกน้ำยุงลาย#สำนักงานสาธารณสุขอำเภอเมืองตาก#สุ่มลูกน้ำ

หมายเลขบันทึก: 362448เขียนเมื่อ 30 พฤษภาคม 2010 13:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน