3 วันก่อน ฉันได้มีโอกาสพูดคุยกับ Dr.Pantilat ซึ่งเป็น mentor เมื่อไปเรียนที่ UCSF ผ่านทาง skype
เราคุยกันถึงความก้าวหน้าและอุปสรรคในรอบ 1 ปีของงาน Palliative care ที่เชียงใหม่ และสถานการณ์บ้านเมือง และมาถึงการเตรียมตัว ซึ่งก่อนจะจบการสนทนาท่านได้ฝากไว้ว่า
"...สิ่งที่ฉันแนะนำคือ ให้เธอเขียนเป้าหมายในการมาเรียนที่นี่ไว้ 5 ข้อ แล้วปักหมุดไว้
เพราะเมื่อมาที่นี่ จะมีคนโน้น คนนี้ สิ่งนั้น สิ่งนี้ มาชวนให้เธอไปทางโน้นทางนี้
แต่ถ้าเธอมีเป้าหมายที่ชัดเจน..จะได้ตัดสินใจว่า สิ่งที่ทำนั้นมันส่งเสริมให้เราไปถึงเป้าหมายเร็วขึ้น หรือช้าลง..."
เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันกลับมาคิด แล้วก็พบว่ายากไม่น้อย ที่จะแปลงความมุ่งหมาย ออกมาให้เป็นรูปธรรม ไม่ใหญ่ ไม่เล็ก เกินไป พยายามเขียนออกมาได้สองข้อ..
1. มีงานวิจัยตีพิมพ์... เรื่อง
2. หนังสือสักเล่ม เก็บ case report ที่น่าสนใจขณะ on round เพื่อเป็นการสร้างวินัยให้ตัวเองในการศึกษา case อย่างตั้งใจ หากมีข้อสงสัยจะได้ถามเขาทัน ---น่าจะเป็นองค์ความรู้ที่พกมาเมืองไทยอย่างเป็นรูปธรรมที่สุดเท่าที่จะทำได้
3......
คิดไม่ออกแล้ว
เหมือนจะเคยมีครับ...แต่ตอนนี้ดูเหมือนไม่มี อยากใช้ชีวิตโดยไม่เคร่งเครียด...เพราะเริ่มรู้สึกว่าแก่แล้วครับ
ตั้งเป้าหมายระยะยาว.. เป็นเป้าหมายรวมๆค่ะ ไม่ต้องจำเพาะเจาะจงมากเพราะเวลาเปลี่ยนอะไรๆก็เปลี่ยน ถ้าตั้งเป้า strict เกินไป ทำไม่ได้เครียดและเสียกำลังใจเปล่าๆ
ที่สำคัญคือเป้าหมายระยะสั้น .. ค่อยๆตั้งไปทีละสเต็ป ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องข้ามขั้น ไม่ต้องหวังสูงเกินไป เผื่อให้มีข้อผิดพลาด เวลาที่ทำไม่ได้ตามเป้าจะได้ตกมาไม่แรงเกินไปจะได้มีแรงตั้งต้นใหม่
เป้าหมายของน้องดีอยู่แล้วนะคะ เป็นเป้าหมายระยะยาว ทีนี้ก็เหลือระยะสั้นเช่น 1 เดือน 3 เดือนอะไรเงี้ย
พี่เรียกมันว่า เขียนความฝัน จ้ะแต้ นอกจากเขียนจุดหมายระยะสั้น ยาว แล้วเขียนวิธีที่อยากจะเดินไปด้วยโดยเรียงตาม priority นะจ๊ะ
อวพพรให้สมปรารถนานะครับ