(25) กึ๋นของเด็กเอเชียในสหรัฐ อยู่เหนือเด็กมะกัน

                   คอลัมนิสต์คนดังของนิวยอร์กไทม์ชื่อนิโคลัส คริสทอฟได้จับประเด็นได้อย่างน่าสนใจ และเมื่อเขาถามเด็กนักศึกษาเวียตนามคนหนึ่งที่สอบได้คะแนนเฉลี่ย 3.99 ตลอดว่าทำไมเด็กเอเชียในอเมริกาจึงมีความเก่งเช่นนี้ คำตอบของเด็กคนนี้น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง               
                   เธอตอบว่า “ดิฉันคงพูดแทนเด็กเอเชี่ยนอเมริกันทั้งหมดไม่ได้ แต่สำหรับดิฉันและเพื่อนๆแล้ว มันเป็นเพราะเราเห็นพ่อแม่ของเราเสียสละเพื่อเรามากมายเหลือเกิน เราเห็นพ่อแม่ตื่นตีห้าทุกเช้าเพื่อไปทำงานในโรงงานและได้ค่าแรงแค่ชั่วโมงละ 6.30 ดอลล่าร์สหรัฐ ดิฉันเห็นว่าคนรุ่นดิฉันสามารถทำอะไรได้มากมายในสังคมอเมริกันที่รุ่นพ่อแม่ดิฉันไม่มีโอกาสที่จะทำ...”                          
              นักเขียนมะกันคนนี้บอก “ เด็กเอเชีย” ที่ว่าเรียนหนังสือเก่งๆ ที่ว่านี้ไม่ใช้เอเชียทั้งหมด ส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มนักเรียนที่พ่อแม่มาจากประเทศ “แถบขงจื้อ” ซึ่งเขาหมายถึงญี่ปุ่น จีน เกาหลีใต้ และเวียตนาม               
                   เขาบอกว่าเด็กฟิลิปปินส์เป็นกลุ่มที่มีจำนวนมากที่สุดกลุ่มหนึ่งในอเมริกา แม้จะไม่ใช่กลุ่มที่สอบได้คะแนนโดดเด่นถึงขั้นเป็น “ดาว”  แต่ก็เอาตัวรอดไปได้พอสมควร               
                   ถามว่าเป็นเพราะความเป็นผู้อพยพที่ต้องดิ้นรนมากกว่าเจ้าของบ้านหรือเปล่า ? เขาก็บอกว่าไม่น่าจะใช่ เพราะอย่างเด็กนักเรียนเชื้อสายญี่ปุ่นในอเมริกาซึ่งตอนนี้ก็เป็นรุ่นที่ 4 และรุ่นที่ 5 แล้ว แต่ก็ยังเรียนหนังสือได้เก่งกาจอยู่               
                   หรือเป็นเพราะพื้นภูมิทางครอบครัว ก็ไม่เชิง เพราะเด็กมะกันเชื้อสายจีนนั้น หากย้อนกลับไปถึงรากเง้าของปู่ของปู่หรือย่าของย่าแล้ว ก็เป็นเพียงชาวไร่ชาวนาที่ยากจนในถิ่นกันดารของเมืองจีน แต่เด็กรุ่นนี้สอบได้เกียรตินิยมหน้าตาเฉยเหมือนกัน               
                   จะบอกว่าเป็นเรื่องของกรรมพันธุ์ก็น่าสงสัยอยู่ เพราะบ่อยครั้งพ่อแม่ปู่ย่าตายายของเด็กที่เรียนเก่งๆ ในอเมริกาขณะนี้ไม่จำเป็นต้องมีประวัติการเรียนหนังสือที่ปราดเปรื่องแต่อย่างไร                เป็นที่น่าสังเกตว่าไม่มีเด็กอเมริกันเชื้อสายไทยติดอันดับกับเขาเลย !  

จาก :  นสพ.คม ชัด ลึก  ฉบับวันจันทร์ที่ 12 มิถุนายน 2549