โกะ สอนใจ


ชวนไปเล่น หมากล้ม หรือโกะ เป็นเกมที่ชวนให้เวียนหัวมากสำหรับฉัน

แต่โกะก็มีเสน่ห์ที่กระตุ้นชวนให้เกิดความอยากนะ

อยากเล่น อยากสนุก

แต่แพ้หลายหนก็เกิดอากาเพลียใจ เอ๊ะขึ้นมา

 เราอาจพลาดด้วยการเดินเพียง 1ตา

แต่ก็ยังได้คิดจากหมากล้อมว่า

ขณะที่เราเล่นและคิดโจมตีผู้อื่นนั้น

  

เราต้องอย่าลืมว่า ผู้อื่นก็กำลังวางแผนที่จะโจมตีเราเช่นกัน

การแสวงหาพันธมิตรเป็นเรื่องสำคัญ

ลองคิดดู ทำไมร้านค้าใหญ่ จึงไม่ไล่แผงลอยให้ออกไปจากหน้าร้าน

เราสามารถเดินโกะได้ครั้งละ 1 ตา ทำไมเราไม่เลือกที่จะเดินตาที่ดีที่สุด

 

อย่าเสียเวลาไปกับสิ่งไร้ประโยชน์

แต่ไม่แน่เสมอไปในความไร้ประโยชน์ก็อาจเกิดประโยชน์ได้เช่นกัน

 

เพราะระหว่างการเกิดทั้งประโยชน์ และไร้ประโยชน์นั้น อากาศเคลื่อนที่!

ขณะเล่นต้องระลึกเสมอว่าขณะนี้หมากในมือเหลืออยู่กี่ตัว

จึงไม่ควรผลัดวันประกันพรุ่ง เพราะกำลังใจที่ฮึกโหม อาจเย็นลง เมื่อเวลาผ่านไป

 

 

หมายเลขบันทึก: 356773เขียนเมื่อ 7 พฤษภาคม 2010 21:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม 2012 18:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

เล่นไม่เป็น แต่ เคยอ่าน ว่า นักบริหาร ควรเล่นครับ

P

เรียนท่านJJ

งั้นครูต้อยสมควรเลิกเล่นนิ

ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ

  • แวะมาทักทายด้วยคิดถึงนะคะ
  • เล่นไม่เป็นค่ะ

ขอบคุณค่ะ น้องครูคิม

เล่นไม่เป็นไม่เป็นไร

พี่ก็งูๆ ปลาๆ เล่นกับครอบครัวทีไรแพ้ทุกที

งั้นเรามาเล่นอย่างนี้ดีกว่านะ

กระโดดเชือกหมุ่นี่แหละดีที่สุดเคยเล่นใช่ไหม

คุณครูที่สอนให้พี่เล่นกระโดดเชือกหมู่นี่

ท่านชื่อคุณครูหม่อมหลวงสุภาภรณ์ นพวงค์ ณ อยุธยา

เน็ตฝืดมากๆเลย ไม่ทราบเป็นอะไร เมื่อเช้าพยายามเช้าก็เข้าไม่ได้

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท