ยุทธศาสตร์การพัฒนาครอบครัว
ยุทธศาสตร์การพัฒนาครอบครัว
เมื่อมีปัญหาสังคมปรากฎขึ้นเป็นข่าว ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเด็กแรกคลอดถูกฆ่าทิ้งหรือถูกทิ้งไว้ตามที่ต่างๆ ปัญหาเด็กติดยาเสพติด ปัญหาเด็กลักเล็กขโมยน้อย ปัญหาเด็กค้าประเวณี ปัญหาเด็กยกพวกตีกัน ปัญหาเด็กดื่มสุราและสูบบุหรี่เพิ่มขึ้น ปัญหาเด็กรุมโทรมหญิง ปัญหาเด็กติดเกมส์จนไม่เรียนหนังสือ ฯลฯ ปัญหาต่างๆ นานาเหล่านี้จะถูกนำขึ้นมาวิพากษ์วิจารณ์กันทั่วไป หรือไม่ก็ถูกยกขึ้นมาเป็นปัญหาระดับชาติที่ต้องจัดสัมมนาพูดคุยระดมสมองหาทางออกกันอยู่ร่ำไป
ในเวลาสัมมนาต่างๆ เหล่านั้น ประเด็นหนึ่งที่จะต้องถูกยกขึ้นระบุว่าเป็น “ต้นเหตุของปัญหา”และเป็น “ทางออกของปัญหา”ไปในขณะเดียวกันก็คือ “ครอบครัว” ด้วยเหตุผลที่ว่าเด็กเป็นเช่นนั้นเช่นนี้เพราะครอบครัวไม่ใส่ใจ ทอดทิ้งหรือดูแลเลี้ยงดูเขาไม่ดี เด็กๆ จึงได้มีพฤติกรรมที่ก่อเป็นปัญหาขึ้น ซึ่งผลสรุปลงท้ายของวงการสัมมนาก็คือจะแก้ไขได้ก็ต้องอาศัย “ครอบครัว”เป็นพื้นฐานในการป้องกันและแก้ไข
คำว่า “ยุทธศาสตร์การพัฒนาครอบครัว”จึงถูกกำหนดขึ้นและเชิญชวนให้บรรดาผู้รู้ผู้ทำงานในด้านการพัฒนาสังคม ร่วมกันคิดและเสนอยุทธศาสตร์ดังกล่าวขึ้น ผมมีโอกาสได้รับรู้รับฟังในเรื่องดังกล่าวหลายต่อหลายครั้ง แต่ที่ผมรับฟังด้วยความประทับใจยิ่ง ก็คือ ข้อเสนอของ “คุณหญิงจันทนี สันตะบุตร”ประธานมูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก ซึ่งผมขอหยิบยกขึ้นมานำเสนอเผยแพร่ไว้ ณ ที่นี่ เพื่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและผู้สนใจจะได้นำไปเป็นหลักในการคิดกำหนดหามาตรการและแนวทางปฏิบัติต่อไป โดยข้อเสนอจำแนกออกเป็น 3 ยุทธศาสตร์และ 1 รณรงค์ ดังนี้
1.ยุทธศาสตร์แบบอย่างครอบครัวที่พร้อม โดยทำการศึกษาครอบครัวที่ประสบความสำเร็จในหลายๆ ระดับ (ไม่ใช่เฉพาะครอบครัวดี เด่น ดัง) มาประมวลเป็นตัวอย่างเพื่อการเรียนรู้ เผยแพร่อย่างกว้างขวางในหลากหลายรูปแบบ โดยเฉพาะจัดทำเป็นสื่อในเชิงละครที่สร้างสรรค์ ซึ่งจะได้ผลต่อผู้ชมเป็นอย่างมาก
2.ยุทธศาสตร์การเตรียมครอบครัวรายใหม่ เพื่อให้มีความพร้อมในการใช้ชีวิตที่ถูกต้องร่วมกัน โดยปัจจุบันได้มีหลักสูตรและได้มีการจัดอบรมแก่ครอบครัวรายใหม่ขึ้นในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ทั่วไป แต่ขาดการนำไปขยายให้เพิ่มมากขึ้นทั่วไปโดยเฉพาะในต่างจังหวัดและเพิ่มไปสู่กลุ่มเป้าหมายวัยหนุ่มสาวที่จะต้องให้เข้ารับการอบรมก่อนจะมีครอบครัว
3.ยุทธศาสตร์การช่วยเหลือครอบครัวทุกข์ยาก ทั้งครอบครัวที่ประสบปัญหาทางเศรษฐกิจ ครอบครัวที่ใช้ความรุนแรงต่อกัน ครอบครัวที่อยู่กันอย่างไม่มีความสุข เป็นปัญหาเร่งด่วนที่ต้องมีหน่วยงานหรือศูนย์ช่วยเหลือในทุกระดับ ตั้งแต่ระดับหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัด เพื่อรุกเข้าช่วยเหลือ เพื่อรับเรื่องร้องทุกข์และแก้ไขให้ในเบื้องต้น จะได้ช่วยบรรเทาปัญหาไม่ให้ขยายอย่างรุนแรงต่อไป
สำหรับ 1 การรณงค์นั้นก็คือ การรณรงค์คำขวัญที่ว่า “ไม่พร้อม ไม่แต่งงาน”ซึ่งหมายความว่าถ้ายังไม่พร้อมจะใช้ชีวิตแบบครอบครัวร่วมกันก็ยังไม่ควรแต่งงาน ส่วนคำว่า“ไม่พร้อม ไม่มีลูก”หมายความว่าถ้าแต่งงานกันแล้ว ยังไม่พร้อมในการระงับอารมณ์โกรธ ไม่พร้อมทางเศรษฐกิจที่พอเพียง ไม่พร้อมในที่อยู่อาศัย ก็ยังไม่ควรจะมีลูก เหล่านี้นับเป็นแนวทางในการป้องกันปัญหาอย่างมากมายที่จะตามมาในอนาคตได้
ท่านใดมีข้อเสนอที่ดีๆ เสนอผ่านมาได้นะครับ
ความเห็น (2)
...เรื่องนี้...ยายธีคิดว่า..เป็นเรื่องแรกที่ควรมีกระบวน(การบ้าน)อย่างจริงจังเสียที่..และไปพร้อมๆกัน..ทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ..หน้าที่..สิทธิ..ความรับผิดชอบต่อ.ระบบสารธารณะชน...ระบบ..(ไม่ใช่ประชาธิป..เอ๋อ..แบบทุกวันนี้..อะๆอิๆด้วย)..ระเบียบ..ที่ไม่ใช่ไว้หากินกันใต้โต๊ะหรือจะเรียกได้ว่าเป็นระบบกินโต๊ะ..เจี๊ยะตัวเอง..อะไรทำนองนั้น....วินัย...แก้ไขที่ตัวเอง (ถ้าเราเข้าใจกันได้ถูกต้อง..ทั้งประเทศ..และพร้อมๆกัน...ช่วยกันคนละไม้ละมือ..เป็น..(มนุษย์ที่แท้)...ไม่ใช่..ไดโนเสา....อะไรๆคงจะวิเศษไปทีเดียว..ไม่ต้องรอเวลา..ว่าใครจะมาเป็น..ผู้นำ..(ที่เขาจะเอาโซ่มาคล้องคอไว้ให้เป็น..อนาคต..ที่คงจะไม่สดสวยเท่าไรนัก)...การบ้านที่ดี..ก็คงจะมี..ครอบครัวที่่ดี..และเข้มแข็ง..ตามมา....(((และนั่นคือสภาพการเมืองที่มีคุณภาพแน่นอนในอนาคตอันใกล้))))...และนั่นคือการ..แก้ไข..ที่ตัวเองก่อนเจ้าค่ะ....
การที่จะแก้ไขที่ตัวเองก่อน คนนั้นต้องรู้จักตัวตนของเราเองก่อน ...ใช่มะ แล้วถ้าไม่รู้จักตัวเอง ใครจะเป็นคนบอก...บอกไปเดี๋ยวถูกว่าล่วงล้ำสิทธิส่วนบุคคล ...เรื่องในที่ลับของคน 2 คน ยุ่งเหมือนกันนะเนี่ย ...