ครั้งหนึ่งในชีวิตอยากซื้อมาอ่าน


หากเธอกับฉันสวนทางกันในความฝัน อยากให้สายตาเราได้จ้องกัน และให้เธอบอกฉัน ว่าฉันข้ามเวลาเพื่อมาพบเธอ

      หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า (The Only Love is Real) "เราจะข้ามเวลามาพบกัน" ออกวางขายเมื่อประมาณต้นปี 51 เป็นเรื่องราวของหญิงสาวกับชายหนุ่มที่ต่างคนต่างตามหารักแท้...พวกเค้าอยู่คนละประเทศและโชคชะตาก็นำพาเค้าทั้งสองคนมาพบกัน (ฉันก็จำเรื่องราวไม่ค่อยได้ซักเท่าไหร่แล้ว) ที่เค้าได้มาเจอกันก็เพราะเค้าทั้งสองต่างคนก็มาหาจิตแพทย์ที่ลือชื่อคนหนึ่ง...จิตใต้สำนึกและเรื่องราว ความรู้สึกของพวกเค้าคล้ายกันมากแทบจะมีความคิดที่เหมือนกันด้วยซ้ำ...จิตแพทย์ก็เปรียบเสมือนกามเทพให้เค้าทั้งสองมาพบกัน...เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่คนอ่านคิดเค้าทั้งสองได้พรากจากกันในที่สุดทั้ง ๆ ที่เค้ายังรักกัน... "โชคชะตาได้กำหนดทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้โดยที่เราไม่มีทางหลีกเลี่ยง เปโดรเคยรักและพลัดพรากจากเอลิซาเบธมาหลายชาติหลายภพ บางชาติทั้งสองเกิดเป็นพ่อลูกกัน บางชาติเป็นพี่น้องกัน บางชาติเป็นคู่รักกัน ทั้งสองผูกพันกันแนบแน่น หากก็ยังมีคนอื่นที่ผูกพันกับชีวิตและได้อยู่ร่วมกันยาวนานกว่า "

      เป็นบทความในหนังสือตอนตอนหนึ่งซึ่งฉันได้จดเอาไว้ในสมุดไดอารี่ของตัวเอง     หลาย ๆ ตอนทำให้คนอ่านแทบทุกคนร้องไห้จนหนังสือเปื้อนเป็นคราบน้ำตา  ในหนังสือยังมีซีดีหนึ่งแผ่น...เป็นซีดีเพลงในนั้นมีประมาณ 4 เพลง มีทั้งเพลงมีเนื้อร้องและเพลงบรรเลง หนึ่งเพลงในนั้นเป็นเพลงที่ ก้อย รัชวินร้องกับผู้ชายคนนึง (จำชื่อไม่ได้)...เนื้อเพลงมีความหมายทำนองว่า "อีกครึ่งหนึ่งของดวงวิญญาณฉันรออยู่...คนเคยรู้ใจคนเคยรู้จัก จำฉันได้ไหม เราเคยพลัดพรากกัน...หากเธอกับฉันสวนทางกันในความฝัน อยากให้สายตาเราได้จ้องกัน และให้เธอบอกฉัน ว่าฉันข้ามเวลาเพื่อมาพบเธอ"

       สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดคือตอนนี้หนังสือเล่มนี้ไม่ได้อยู่ในมือของฉันแล้ว...! เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนแรกพี่ชายเอามาเล่าให้ฟังว่าหนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับคู่แท้ที่พรัดพรากกันนักเรียนของเค้าซื้อมาอ่านและฮิตกันมากในโรงเรียนเค้าเลยชวนให้ฉันไปหาซื้อมา...หากันนานเป็นสองอาทิตย์...แต่ก็ไม่มีหมดเกลี้ยงแผงเลยขอให้ญาติที่กทม.หาซื้อมาให้แล้วเค้าก็บอกว่าหมดเหมือนกัน...แต่โชคดีมาหน่อยตรงที่ว่านักเรียนของพี่ถามเอาให้ยืม ว้าว! ได้อ่านล่ะ...พอได้แบ่งกันอ่านสองคนพี่น้องแย่งกันแทบตาย...หลังจากที่อ่านจบด้วยความทราบซึ้ง สุดเศร้า  สุดท้ายก็ต้องคืนนักเรียนไปขนาดที่ว่าอุตส่าห์เอาไปถ่ายเอกสารเก็บไว้(โห...พยายาม)...แต่เหมือนโชคชะตาไม่ให้เป็นเจ้าของ  คุณแม่บังเกิดเกล้าของเราสองคนพี่น้องดันเอาไปขายให้คนซื้อของเก่าเลยกลายเป็นกระดาษรีไซเคิลในที่สุด  จนกระทั่งวันนี้ก็ยังหามาอ่านไม่ได้อีกเลย...เห็นไหมคะว่าขนาดคนกับหนังสือยังต้องพลัดพรากจากกัน...?

 

 

หมายเลขบันทึก: 354257เขียนเมื่อ 26 เมษายน 2010 19:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 13:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

สวัสดีครับ ว่าที่คุณครู lucky ;)

"เราจะข้ามเวลามาพบกัน" แปลโดยคุณโจ มณฑาณี ซึ่งเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในวงการจิตวิทยา ;)

อยากอ่านบันทึกนี้ยาว ๆ กว่านี้อ่ะครับ ... ครูว่า "สั้น" ไปหน่อย

และ "คำสำคัญ" คงไม่ได้มีเพียงเท่านี้ใช่ไหมครับ ?

ลองปรับแก้ด่วนครับ ... ครูจะแวะมาดูอีกรอบครับ ;)

สวัสดีค่ะ...คุณ lucky girl

เขียนถึงหนังสือ "เราจะข้ามเวลามาพบกัน" ทำไห้พี่อยากอ่านจัง เห็นคุณ Ongkuleemarn ว่าเป็นหนังสือแปลด้วย ว่างๆพี่ขอยืมอ่านหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ ราชิต สุพร , คุณ Ongkuleemarn, คุณ เขียวหวาน

ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาคอมเม้นท์ให้กับบันทึกน้อยๆ

ที่เขียนบันทึกไปตอนแรกยังไม่สมบูรณ์เท่าไหร่...ต้องขออภัยด้วยนะคะ

เพราะตอนที่เขียนมีปัญหาทางไฟฟ้านิดหน่อย...ยังไงก็รบกวน

อ่านอีกครั้งนะคะ...ขอบคุณค่ะ

คุณ Ongkuleemarn นี่ เค้าเป็นใครครับ ???

...

ลองปรับแต่งบันทึก โดยเฉพาะข้อความที่เน้น ให้เป็น ตัวหนา ดูสิครับ น่าจะทำให้ดูดีขึ้น ;)

ขออภัยในความผิดพลาดอันเล็กน้อยค่ะ

คุณครู Ongkuleemarn แก้ไขเรื่องตัวหนังสือแล้วนะคะ

ขอบคุณค่ะ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท