เด็กขายตัวมั่วเซ็กซ์

สังคมตกต่ำเพราะคนขาดศีลธรรม สังคมชอกช้ำเพราะสังคมไร้ความดี

เด็กขายตัวมั่วเซ็กซ์

ศูนย์วิจัยเพศศึกษาฯจุฬาฯ วิเคราะห์ ปัญหา เด็กขายตัว มั่วเซ็กซ์ เกิดจาก 5 ปัจจัยสำคัญ ขาดความรู้เรื่องเพศ ถูกล่วงเกินทางเพศ ความฟุ้งเฟ้อ แรงกระตุ้นของอุปสงค์หรือผู้ซื้อบริการ และสิ่งอำนวยความสะดวก โดยเฉพาะกรณีความต้องการของบรรดาจอมหื่นที่สูงขึ้นเป็นลำดับ นับเป็นแรงกระตุ้นสำคัญในการเปิดตลาดค้าโลกีย์ ปัญหาการค้าโลกีย์ทุกวันนี้ ที่เบ่งบานไปด้วยบรรดาเด็กและเยาวชนจำนวนมาก ซึ่งต่างยอมพลี กายขายตัวกันอย่างคึกคัก นับเป็น จุดที่สนใจอย่างยิ่งว่า เพราะเหตุใด ? บรรดาหญิงสาววัยรุ่นหลายคนต่างเลือกเดินเข้า ประตูค้าเซ็กซ์ ศ.น.พ.นิกร ดุสิตสิน จากศูนย์วิจัยและพัฒนาเพศศาสตร์ศึกษา สถาบันวิจัย วิทยาศาสตร์การแพทย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วิเคราะห์ว่า ปัญหาการค้าประเวณีของเด็กนั้น เกิดจากปัจจัย 5 ประการสำคัญ

ปัจจัยประการแรก   คือ ปัญหาการถูกล่วงเกิน จากการวิจัยพบว่า เด็กสาวที่หันมา ขายบริการทางเพศ ร้อยละ 40 ถูกล่วงเกินทางเพศมาตั้งแต่ยังเด็ก หรือผ่านประสบการณ์ทางเพศที่เจ็บปวดและบอบช้ำ ส่งผลให้หลายคนตัดสิน ที่จะประชดหรือเห็นว่าไหนๆ ก็เพลี่ยงพล้ำเสียตัวแล้ว ก็หันมาขายตัวเพื่อแลกเงินด้วย

ปัจจัยประการที่สอง   คือ การขาดความรู้เรื่องเพศ นับเป็นมูลเหตุสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากสภาพสังคมไทย ยังมีเจตคติทางเพศศึกษา ลักษณะซ่อนเร้นและปกปิดอยู่ พ่อแม่ ผู้ปกครองส่วนใหญ่ ต่างยังมีค่านิยมให้ลูกได้เรียนรู้เรื่องเพศเอง โดยไม่มีการแนะนำ หรือสอน ยิ่งไปกว่านั้นพ่อแม่บางคน แสดงออกถึงขั้นที่ปิดกั้นด้วยการดุด่าว่ากล่าว หากลูกจะพูดถึงเรื่องเพศ ทำให้เด็กขาดความรู้และมีทัศนคติที่โดนปิดกั้น ทั้งนี้ ตามหลักที่ถูกต้อง เด็กควรจะเรียนรู้เรื่องเพศตั้งแต่อายุ 5-6 ขวบแล้ว โดยพ่อแม่ถือเป็นครูคนสำคัญที่จะพัฒนาการเรียนรู้ เพศศึกษาให้เด็กอย่างถูกวิธี นอกจากนี้ สถานศึกษาอย่างโรงเรียน ควรจะเป็นห้องสมุด สำคัญที่จะทำให้เด็ก ได้เรียนรู้เพศศึกษา ทว่าที่ผ่านมาหลักสูตรการเรียนรู้เรื่องเพศศึกษาในโรงเรียน ก็ถูกแทรกไว้เพียงในวิชาสุขศึกษา ไม่มีวิชาหรือการเรียนรู้เรื่องเพศอย่างลึกและควรจะเป็น ที่สำคัญครูผู้สอนไม่ได้ให้ความสนใจและจริงจังที่จะถ่าย ทอดการเรียนให้ถูกวิธี ดังนั้น เมื่อขาดกระบวนการเรียนรู้ เด็กก็จะเรียนรู้ด้วยตัวเองพยายามลองผิดและลองถูก ส่งผลให้ความปรารถนาทางเพศ กลายเป็นบันไดสำคัญที่ทำให้เด็กฝักใฝ่และหลงทาง

ปัจจัยประการที่สาม   คือ ความฟุ้งเฟ้อ เป็นอีกปัจจัยสำคัญ ที่นำมาสู่ ประตูค้ากาม เมื่อสังคมวัยรุ่นถูกครอบงำด้วย วัตถุนิยม เงินตรา กลายเป็นสิ่งที่เด็กทุกคนต่างแสวงหา เพื่อจะนำบำเรอ สุขทางวัตถุ เช่น เครื่องมือสื่อสารนานาชนิด เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายราคาแพง ที่ประชันขันแข่งกัน ฯลฯ ฉะนั้น การแสวงหาเงินเพื่อนำมาสนองความปรารถนาทางวัตถุ ที่ง่ายที่สุด และได้เงินเป็นกอบเป็นกำมากที่สุด คือ การค้าประเวณี

ปัจจัยประการที่สี่   คือ เรื่องอุปสงค์ของตลาดผู้ซื้อ เป็นประเด็นสำคัญอย่างยิ่งที่ทำให้ตลาดการค้าประเวณีเบ่งบานและขยายฐานลงสู่เด็ก และเยาวชน เมื่อแรงกระตุ้นจากกระตุ้นจากกลุ่มผู้ซื้อสูง ซึ่งต้องการสินค้าประเภท ยิ่งเด็กยิ่งดี ส่งผลให้เกิดแรงผลักดันก่อให้เกิด อุปทาน เพิ่มขึ้น " ผมว่าเรื่องอุปสงค์เป็นสิ่งสำคัญ ปัญหาเรื่องเด็กขายตัว ทุกคนมักกล่าวโทษเด็กว่า เลว หรือชั่ว แต่แท้จริงนั้นผู้ใหญ่หรือบรรดานักเที่ยวเอง นับเป็นแรงขับเคลื่อนสำคัญ ที่ทำให้ตลาดค้ากามขยายตัวมากขึ้น " ศ.น.พ. นิกร ให้ความเห็น

ปัจจัยประการสุดท้าย   คือ เรื่องสิ่งอำนวยความสะดวก ปัจจุบันช่องทางการซื้อบริการทางเพศ วิวัฒนาการหลายรูปแบบ ทั้งทางอินเทอร์เน็ต หนังสือ นิตยสาร ทุกอย่างล้วนเชื่อมโยง และล่อใจกลุ่มผู้ซื้อ " ตัวเด็กเองก็เห็นว่าเมื่อขายง่ายรายได้คล่องก็เริ่มทำกันเป็นอาชีพ ยอมพลีกายขายตัว เนื่องจากมองว่าเป็นธรรมดาสามัญ แค่นอนกับผู้ชาย ก็สามารถได้เงิน และได้ในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา " ศ.น.พ. นิกร ให้ทัศนะทิ้งท้าย

หมายเหตุ  ข้อมูลจาก  ผู้จัดการออนไลน์  11 มิ.ย. 2544

[สงวน]

สื่อต่างๆ ก็มีผลไม่น้อยเหมือนกัน เช่น ทีวี มีแต่โฆษณาชวนเชื่อให้เกิดความอยาก ละครมีแต่ความรุนแรงหรือแย่งผู้ชาย/หญิง