ในฐานะเจ้าบ้าน
กว่าทีมงานวิชาชีพครูจะลงตัวว่าไปประชุมปฏิบัติการกันที่ชายหาด อ.ละงู จ.สตูล ก็ใช้เวลานานเหมือนกันครับ ส่วนใหญ่อยากไปที่ใกล้ๆ ที่สำคัญคือสะดวกสำหรับเด็กๆ ได้เล่นน้ำกัน ซึ่งข้อหลังนี้ ชายหาดที่ละงูไม่ค่อยจะเหมาะ เพราะเวลาน้ำลง เล่นไม่ได้ เพราะชายหาดจะเป็นโคลน แต่ยังงัยๆ ผมก็เชียร์ให้ไปครับ เพราะว่า ผมเองยังไม่เคยได้นอนรีสอร์ทที่ละงูเลย ฮา จะนอนทำไมให้เสียตังค์ก็บ้านอยู่ที่นั้นแล้ว ดังนั้นถ้าทีมงานไปประชุมกันที่นั้น ผมก็มีเหตุผลพอที่จะไม่นอนบ้าน แล้วพาครอบครัวมานอนรีสอร์ท ฮา
(เตาฟิก ได้ของเล่นใหม่ คือการปีนต้นไม้เล็กหน้าบ้านปู่)
เมื่อมติว่า ไปประชุมกันที่ละงู ผมก็ขอกลับบ้านล่วงหน้าก่อนขบวนหนึ่งวันครับ เพื่อเตรียมการต้อนรับ โดยขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารเที่ยงที่บ้าน คิดอยู่หลายวันครับว่าจะเลี้ยงอะไรให้ประทับใจดี ผมมีรายการในใจอยู่สองสามอย่างครับ สุดท้ายคุยกับพ่อว่า สองอย่างหลักคือ ปูกับสาหร่ายสด อย่างหลังดูเหมือนจะลำบากนิดหนึ่งตรงที่ว่า ถ้าจะให้อร่อยต้องมีน้ำพริกจิ้ม ซึ่งจะให้มั่นใจว่าอร่อยแน่ๆ ก็ต้องฝีมือแม่ผมเอง ฮิฮิ แต่ปรากฏว่า แม่ต้องพายายไปพบหมอตามนัดครับ เลยตัดรายการนี้ออก (ที่สำคัญมันไม่เหมาะที่จะร่วมสำรับกับปูด้วยแหละครับ)
(สมาชิกบ้านหะยีสาอิ)
สามโมงเช้าของวันศุกร์ ผมก็เลยไปหาซื้อปูครับ ซึ่งคงไม่สามารถซื้อโดยตรงจากประมงได้ครับ ให้ง่ายกว่านั้นคือไปซื้อจากพ่อค้าที่รับซื้อปูจากชาวประมงอีกทีหนึ่ง ภาพวันนั้นคือ คนจับปูก็เอาปูมาชั่งกิโลขาย ส่วนพ่อค้าก็หยิบปูจากที่ชั่งแล้วมาชั่งใหม่ขายผมอีกรอบ ฮา เสียดายไม่รู้ว่า พ่อค้าซื้อปูจากชาวประมงเท่าไร เนื่องจากไม่มีการตกลงราคาให้ได้ยินเลยครับ มีเพียงการบันทึกไว้ว่า วันนี้ส่งขายกี่กิโล โดยแยกระหว่างปูเป็นกับปูตาย ซื้อปูรอบนี้รู้สึกว่า ราคาสูงกว่าตอนที่กลับมาครั้งที่แล้วเยอะมากครับ ออ. แต่ครั้งก่อนซื้ออีกที่หนึ่ง แต่บังเอิญรอบนี้ที่เดิมไม่มีขาย
(หนึ่งภาพที่ผมชอบสำหรับหาดปากบารา)
เสร็จจากภารกิจที่บ้านผม ทีมงานก็มุ่งตรงไปยัง "ลากูน่ารีสอร์ท" ครับ ซึ่งอยู่ไกลจากบ้านผมประมาณ 10 กม. ครับ เป็นรีสอร์ทติดริมทะเล ในเขตที่มีชื่อว่า โต๊ะหงาย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอุทยานหมู่เกาะเภตราครับ (คิดว่า เขียนไว้อย่างนี้ อีกไม่นานคงมีคนโทรมาขอเบอร์รีสอร์ท เหมือนรอบที่ไปหาดทิพท์วิว ฮิฮิ) ก่อนค่ำแว็บไปเยี่ยมเยียนเพื่อนสมัยเรียน ป.ตรีครับ พร้อมๆ กับซื้อของใช้สำคัญสำหรับลูกๆ ในการนอนรีสอร์ท นั่นคือ....
มื้อค่ำผมพาทีมงานไปทานที่ "กระโจมทรายรีสอร์ท" ครับ เหตุผลที่ไม่ทานที่ลากูน่ารีสอร์ท เพราะที่นี่เวลาน้ำลง มันมีพื้นที่เดินเล่นน้อย ต่างจากที่กระโจมทรายที่เมื่อน้ำทะเลแห้งจะเป็นพื้นทรายขนาดใหญ่ให้เดินเล่นอย่างสบายอารมณ์ ระหว่างรออาหารเสร็จ (ผมไม่ได้โทรมาสั่งล่วงหน้าครับ)
(บรรยากาศหาดทราย ยามน้ำลดที่กระโจมทราย)
เสร็จจากมื้อค่ำ เราก็กลับมาที่รีสอร์ท แล้วก็เริ่มการประชุมประเมินแผนและจัดทำแผนของคณะทันทีครับ ผมรู้สึกว่า เราคิดเหมือนกัน แต่เดินยังไม่เข้าจังหวะกันเท่าไร คืนนี้เลยก้าวหน้าช้า แต่ได้ประเด็นสำคัญ
เช้ามาก็จัดการเรื่องอาหารเช้าครับ เสร็จจากนั้น ก็เป็นโจทย์ของเราว่า จะประชุมกันที่ไหนดี ฮา ที่เดิมไม่เหมาะแล้ว ขาดความเป็นส่วนตัว ส่วนโจทย์ผมอีกข้อหนึ่งคือ เด็กๆ และคณะภริยาควรจะมีกิจกรรมอะไรให้ทำบ้าง ไม่งั้นก็น่าเบื่อแน่ๆ งานนี้เลยต้องโทรไปปรึกษาพี่สาวคนที่ 4 ครับ คนนี้เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวสามารถขอคำแนะนำได้ทุกเรื่อง ทั้งในประเทศไทยและมาเลเซีย ฮิฮิ ได้คำตอบว่า น่าจะพาเด็กๆ ไปเล่นหน้าที่รีสอร์ทที่บ้านบ่อเจ็ดลูกดีกว่า ฮา ข้อเสนอนี้โดนใจมาก แต่ฝากพี่สาวประสานงานต่อว่า มีห้องประชุมมัย ถ้ามีขอยกขบวนทั้งหมดไปด้วยเลย
(บรรยากาศวงสนทนา ระหว่างรอมื้อค่ำที่กระโจมทราย)
"ปากน้ำรีสอร์ท" ครับ อยู่บ้านบ่อเจ็ดลูก หากไปจากหาดปากบาราประมาณ 20 กว่า กม.ครับ ผมตัดสินใจว่าจะย้ายที่ประชุมไปที่นั่น ในขณะที่ทุกคนลงมติไปแล้วครับว่า ใช้ห้องพักในลากูน่ารีสอร์ทเป็นห้องประชุม ด้วยความมั่นใจว่า ทุกคนจะพอใจเมื่อไปถึงที่นั่น
แล้วก็จริงครับ ไม่มีใครบ่นว่า เสียเวลาเลย เมื่อเห็นบรรยากาศของรีสอร์ท แถมโดนตั้งคำถามว่า ทำไมไม่พามานอนที่นี่เสียเลย เอ้อ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะตอนที่พี่สาวเสนอชื่อรีสอร์ทที่จะพัก อันนี้มันอยู่ในอันดับสองครับ อันดับแรกเป็นลากูน่ารีสอร์ท ฮา
(บรรยากาศที่ปากน้ำรีสอร์ท)
ลูกๆ และภรรยาๆ ก็อยู่ริมชายหาดครับ ส่วนทีมงานทั้งหมดก็นั่งประชุมกันในศาลาประชุม ประชุมไปจนเลยเที่ยงครับ เสียงท้องมันร้อง เลยต้องพักรับประทานอาหาร จากนั้นก็เริ่มประชุมกันต่อ แล้วก็ปล่อยเวลาให้สำหรับทุกคนได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวประมาณครึ่งชั่วโมงครับ แล้วก็เดินทางกลับลากูน่ารีสอร์ท งานนี้มีข้อเสนอว่า น่าจะปิ้งปลากันนะเป็นมื้อค่ำ ดีที่พี่สาวอาสาจัดการเรื่องปลาให้ครับ งานนี้ไม่ได้ไปซื้อริมทะเลที่ไหนครับ เข้าตลาดสดสถานเดียว ผมแวะมาเตรียมหุ้งข้าวจากที่บ้านครับ แต่ระหว่างเตรียมอยู่ฝนก็ตกลงมา เลยไม่แน่ใจว่า ถ้าไปปิ้งกันริมทะเล ปลามันจะสุกหรือมันจะดิ้นลงน้ำ ฮิฮิ เลยเสนอไปยังทีมงานว่า มาทานกันที่บ้านแล้วกัน สะดวกกว่าเยอะ งานนี้ทุกครอบครัวเลยต้องเคลื่อนย้ายกันมาที่บ้านผมอีกรอบหนึ่ง
(ป้ายเป็นสิ่งแรกที่สองท่านนี้ให้ความสำคัญ)
เสร็จมื้อค่ำ ทีมงานก็ประชุมกันต่อครับ ยังงัยคืนนี้ก็จะให้เสร็จ ซึ่งสุดท้ายก็เสร็จจริงๆ ครับ เพียงแต่ค่อนข้างดึกนิดหนึ่ง ความเอาจริงเอาจังกับงานของทีมงานวิชาชีพครู ทำให้ ผศ.จีระพันธ์ เดมะ ว่าที่คณบดีคณะศึกษาศาสตร์ มอย. ถึงกับต้องเอ๋ยปากชมเลยครับว่า เดิมทีท่านกลัวว่าจะมีคนพูดว่า อ้างงาน แต่ความจริงมาเที่ยว แล้วงานไม่เสร็จ แต่รอบนี้ท่านเพิ่งเจอว่า คนกลุ่มนี้มันทำงานจริง (มาชาอัลลอฮ์) ก็มีอีกส่วนหนึ่งครับ ที่ข้อมูลรายละเอียดไม่สามารถนั่งทำได้ทันที เพราะผมเตรียมข้อมูลมาไม่ครบ ผมเลยต้องรับผิดชอบทำต่อนิดหน่อย
วันอาทิตย์ ผมทำตามคำแนะนำของพ่อครับ พาทีมงานไปชิมโรตีที่ร้านปากบารา ส่วนลูกๆ และภรรยาๆ ก็ซื้อไปฝาก ได้รับการพิสูจน์แล้วว่า อร่อยมีมาตรฐานเทียบได้กับโรตีปัตตานี จากนั้นก็เป็นคิว นายอีย์พาเที่ยวครับ ผมคิดไว้ว่า จะพาไปหาดโต๊ะหงา่ย ซึ่งอยู่ใกล้กับที่พัก แต่แล้วปรากฏว่า เขาปิดทางเข้าครับ ทราบทีหลังว่า ปิดมานานแล้ว (แสดงว่า ผมก็ไม่ได้ไปมานานเหมือนกัน) หาดนี้เป็นแบบหน้าผาครับ ต้องไต่ลงไป แต่โดยส่วนตัวชอบมาก สมัยเขียนบทที่สี่ที่่ห้าของวิทยานิพนธ์ ช่วงเวลาหนึ่ง ผมมานั่งเขียนอยู่หาดนี้แหละครับ มันสงบ สวยมาก
(ประชุมเริ่มก่อนที่ป้ายจะติดเสร็จครับ)
พลาดไปหนึ่งที่เลยพาไปที่ๆ สองครับ คือ ที่ทำการอุทยานฯ หมู่เกาะเภตรา ที่นี่ภรรยาผมชอบ ส่วนผมไม่ค่อยเท่าไร ใช้เวลาตรงนี้สักพัก ก็เดินทางออกไปบ้าน อ.สุกรี หลังปูเต๊ะ ซึ่งที่นั้นติดต่อขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงมื้อเที่ยง ความจริงมีที่เที่ยวอีกเยอะครับ อย่างถ้ำภูผาเพ็ชร ฯลฯ แต่เวลาไม่เอื้อ เลยคิดว่า มื้อเที่ยงเสร็จคงจะเดินทางกลับ
(เตาฟิก เลือกมุมถ่ายของเขาเองครับ ที่ที่ทำการอุทยานหมู่เกาะเภตรา ส่วนฟัจญรีนจะเห็นผิวที่คล้ำขึ้นอย่างชัดเจนครับ)
ระหว่างมื้อเที่ยง ได้รับข้อเสนอจากฝั่งแม่บ้านว่า จะไปช๊อปที่ตลาดนัดชายแดน ผมเดาเอาว่า คนเสนอน่าจะเป็นภรรยาผมเอง ฮิฮิ เพราะเธอชอบมาก แต่ผมไม่ค่อยได้พาไป ฮา ดังนั้นก็เลยเพิ่มรายการมาอีกหนึ่ง ซึ่งความจริงเมื้อเช้า ฝั่งผู้ชายตัดรายการนี้ออกไปแล้ว ความจริงผมขี้เกียจเดินครับ โดยเฉพาะวันอาทิตย์ที่คนจะเยอะมาก และหาที่จอดรถลำบาก แต่รอบนี้ผิดคาดครับ เพราะเราไปถึงเกือบๆ บ่ายสองแล้ว คนน้อยและพอมีที่จอดรถเหมาะๆ ให้ได้จอดบ้าง ทีมแม่บ้านก็เลยช็อปกันสบายอารมณ์เลย
(อาของเตาฟิกสัญญาว่าจะพาเตาฟิกไปพายเรือครับ สุดท้ายได้แค่นี้ก่อนนะครับ อาติดธุระด่วน)
ประมาณบ่ายสาม ก็เดินทางกลับครับ ผมแยกกับคณะ เพราะผมยังกลับไม่ได้ เนื่องจากวันนี้ผมมีประชุมอีกรายการที่ มอ.หาดใหญ่ เกี่ยวกับสหกิจศึกษา เป็นการเข้าประชุมครั้งแรกของผมครับ บนโจทย์หนึ่งที่ว่า ผมจะขับเคลื่อนงานนี้ที่ มอย.ได้อย่างไร ซึ่งทีมงานก็เสนอแผนมาให้ผมพิจารณาแล้วครับ แต่่่่่่่่่่่่ผมอ่านแล้วยังไม่เห็นทิศทางเลย จึงต้องเก็บแผนทั้งหมดของสำนักงานไว้ในลิ้นชักก่อน ปรากฏว่า การประชุมวันนี้เป็นการคุยเรื่องการส่งสมาชิกในเครือข่ายเข้าประกวดในระดับประเทศครับ ซึ่งคุ้มค่ามากในการเข้าประชุมครั้งนี้ เนื่องจากในการพิจารณาก็ต้องดูไปตามตัวบ่งชี้ของสหกิจศึกษา ผมเลยได้เรียนรู้และเห็นแนวทางสำหรับ มอย.ชัดเจนเลยครับ อัลฮัมดุลิลลาห์ เสร็จภารกิจที่ลากยาวมาหลายวัน
ความเห็น (9)
ภาพสวยมากเลยครับ และบรรยากาศคงจะเยี่ยมดีนะครับ..
แม้ไม่มีโอกาสได้ทำและเรียนรู้งาน
แต่อาจารย์ก็ทำให้ผมรู้ว่าการทำงานกับสาขาวิชาชีพครู ๑ เทอม
มันการันตีคนทำงานได้จริงๆ
ขอเป็นกำลังใจให้เสมอครับ
นาปีเซาะห์ บารูดิน
ดูรูปแล้วอดคิดถึงปากบาราไม่ได้เลย (สามเดือนก่อน เคยไปฝึกงานอยู่ที่นั่นค่ะ)
น่าสนุกจังน่ะค่ะ....:)
ขอบคุณครับ ราชิต สุพร
บรรยากาศดีมากๆ ครับ น่าประทับใจทั้งบรรยากาศและงานที่ทำครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ เสียงเล็กๆ فؤاد
อย่าชมมากครับ ผมประเภทชอบยกห่างตัวเองอยู่ด้วย ฮิฮิ
ขอบคุณครับ นาปีเซาะห์ บารูดิน
ฝึกงานหน่วยงานไหนครับ ปากบาราน่าอยู่ครับ ที่สำคัญของกินของทานหาง่าย ฮิฮิ
น่าไปเที่ยวจริง ต้องหาเวลาไปเที่ยวแล้ว
เคยไปแล้วยังครับ คนตานี
ถ้ายังก็ต้องรีบไปเที่ยวนะครับ แล้วจะติดใจ
ข้าวมื้อเย็นอร่อยมากเลยค่ะอาจารย์ jazakumullah
ในฐานะเจ้าบ้าน งานนี้เป็นงานแรกที่ให้พวกเราทำ
งานที่สอง(เฉพาะเรื่องกิน) อาหารเย็นที่ปากบารา
ก่อนกลับบ้าน ก็ขนมจีนบ้านคณบดีฯ บอกได้เลยว่าอร่อยมาก
ปิดจริงๆ ก็กาแฟโบราณ ที่บ้าน คณบดีอีก.. ได้ลิ้มลองแล้วทำให้รู้สึกอยากไปเยี่ยมอีก
ขอบคุณครับคุณ fajri
ด้วยความยินดีครับ แต่ต้องขออภัยที่ทำให้ยุ่งยากในการรับทานอาหารมื้อเที่ยง เพราะต้องใช้พลังงานในการแกะปู ฮิฮิ
ขอบคุณครับอาจารย์ Ibm ครูปอเนาะ ڬوروفوندق
รู้สึกว่างานที่มอบให้แขกทำหนักน่าดูเลยครับ ฮิฮิ แต่เห็นด้วยว่า กาแฟโบราณบ้านคณบดีอร่อยมาก