ความสุขอยู่ที่ไหนกัน..??????
ผู้เขียนได้รับ FW mail จากเพื่อน เห็นว่าน่าสนใจดีค่ะ มีเรื่องเล่าอยู่ว่า....
มี มารน้อย 3 ตน แอบมาขโมยความสุขของมนุษย์เอาไป
แล้วก็ปรึกษากันว่าจะเอา ไปซ่อนที่ไหนดี
ตนแรกก็ว่า ควรเอาไปซ่อนที่ภูเขาที่สูงที่สุดในโลก
แต่มารน้อยตนที่ 2 ว่าเพื่อนเอ๋ย มนุษย์นั้นไม่กลัวความสูง แต่กลัวหายใจไม่ออก เพราะสังเกตได้ว่า ดำน้ำได้นิดเดียวก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาแล้ว เพราะกลัวหายใจไม่ออก แต่บนภูเขาอากาศดี มนุษย์ชอบไปเที่ยวภูเขา เอาไปซ่อนไว้ใต้บาดาลดีกว่า
มารน้อยตนที่ 3 แย้งว่า อย่าเลยเพื่อนเอ๋ย มนุษย์มันเก่งสร้างเครื่องมือหาของในทะเล ในอากาศได้ เดี๋ยวมันก็หาเจอ แต่สังเกตได้ว่า
นัยน์ตามนุษย์มองไปข้างนอก หูก็ชอบฟังเสียงข้างนอก ชอบไปเที่ยวข้างนอก เราควรแอบเอาไปซ่อนไว้ในใจมันดีกว่า มนุษย์หาไม่เจอแน่ๆ
เพราะว่ามนุษย์ ชอบหาความผิดของคนอื่น ไม่ชอบขัดใจตัวเอง
ไม่ชอบดูจิตใจของตัวเอง
มาร น้อยทั้ง 3 ตน ก็ตกลงความเห็นเป็นเช่นเดียวกัน
ตั้งแต่นั้นมา มารน้อยก็เอาความสุขของมนุษย์มาซ่อนไว้ที่ใจ
มนุษย์ผู้โง่เขลาจึงออกไป หาความสุขที่อื่น ที่ภูเขา ที่ชายทะเล ที่ผับ ที่คาราโอเกะจึงหาความสุขไม่พบ ต้องออกไปข้างนอกหาความสุขในที่ที่ผิดๆ ตลอดมา
..คนที่ไปเที่ยวเธคเที่ยวคลับกินเหล้า เพราะว่าเขามีทุกข์
จึงต้องออกไปหาความสุขมากลบเกลื่อน มาเฉลี่ยเพื่อให้ทุกข์นั้นน้อยลง แต่พอเมาแล้วกลับบ้าน หายเมาตื่นเช้ามา ทุกข์นั้นก็ยังคงมีอยู่เหมือนเดิม
โดยหารู้ไม่ว่าความสุขที่เฝ้าติดตามเฝ้าหา อยู่ที่ใจตัวเองนั่นเอง
ความเห็น (15)
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข
สุข(และทุกข์) อยู่ในใจเรานี่เอง
มารน้อยซุกซนจัง
:)
- เห็นด้วยค่ะคุณ small man หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข แต่สิ่งที่อยู่ใกล้ที่สุด เรากลับหาไม่เจอนะคะ
คุณพิทักษ์คะ...ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมที่บันทึก สุขและทุกข์อยู่ที่ใจเราเลือกว่า จะเลือกเป็นสุขหรือเป็นทุกข์นะคะ มารน้อยคงจะอยากให้เราค้นหามั้งคะ ก็อยู่ที่ว่าใครจะค้นพบได้ก่อน
เราเป็นปุถุชนที่ยังตัดกิเลสไม่หมด บางครั้งแม้จะเคยฝึกฝน ทำให้เกิดความรู้สึกตัวตามทันอารมณ์ที่เป็นอยู่ได้ทันที แต่หลายหนรู้สึกตัวไม่ทัน อ้าว ! มันระเบิดอารมณ์ร้ายนั้นไปแล้ว
ได้แต่หวังว่า การฝึกฝนที่ทำซ้ำ ทำซ้ำ จะช่วยประคองให้มีสติ รู้เท่าทันอารมณ์ตัวเองมากขึ้น ๆ
เคยเจอคนที่ถูกเรียกว่า วิกลจริต บางคนพูดจา เอะอ่ะ ราวกับว่ากำลังโต้เถียงกับบางคน , บางคนเดินไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่น , บางคนมีเครื่องประดับประจำตัว ราวกับข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ,บางคนสายตาเหม่อลอย หมกมุ่นอยู่กับความคิดส่วนตัว ฯลฯ ไม่แน่ใจว่าเขาจะมีทุกข์เช่นพวกเราหรือไม่ แต่ชีวิตเขาน่าจะเบาบาง สบาย ไม่มีภาระหนัก เช่นที่เรากำลังแบกหามอยู่นะครับ
-
คุณคณินคะ...เราต้องฝึกฝนให้รู้เท่าทันจิตใจตัวเอง แต่ระดับพวกเราฝึกอย่างไร ก็ยังคงมีกิเลสอยู่นั่นแหล่ะค่ะ ที่พิษณุโลกโดยเฉพาะหน้าร้อนแบบนี้จะเห็น พวกเขาเดินตามถนน ไม่ก็นั่งกลางถนนเลย ต้องขับรถเลี่ยงไป - เท่าที่สังเกตดูบางคนก็ดูเคร่งเครียด แต่บางคนเขาก็อยู่ในโลกของเขา หลุดจากความทุกข์ร้อนต่างๆ บางคนอาจจะมองว่าพวกเขาน่าสงสาร แต่จริงๆแล้วพวกเขาก็มีมุมให้เราอิจฉานะ เพราะเขาไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวร้อนๆในขณะนี้เลย เขาก็มีความสุขในโลกของเขานะคะ
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนกัน
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะพี่อาจารย์ลูกหว้า
อ่านแล้วคิดถึงเพลง ทะเลใจ และกลอนนี้ค่ะ
... เดินทางไกลแสนไกล มุ่งมั่นแค่ไหน
มิอาจพบได้ หากยังหา ใจ ไม่เจอ ...
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ มาให้ได้คิด คิด ดู ดู ใจค่ะ
น้อง poo คะ มองๆอยู่ว่าจะเข้าไปทักทาย แอบมาที่นี่ก่อนซะแล้ว สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะขอบคุณที่ยังไม่ลืมพี่คนนี้
อ.ลูกหว้า สวัสดีครับ
จริงด้วยครับ ความสุขถูก "ซ่อน" ไว้ที่ใจ
(บางทีก็หาเจอ แต่บางทีก็หาไม่เจอครับ...อิอิ)
นำ Kawasaki Rose มาประดับบันทึกของอาจารย์ด้วยครับ
พี่ชิวคะ...ตื่นเต้นจังเลย พี่ไม่ได้มาเยี่ยมเยียนกันนานมากแล้วนะคะ ขอบพระคุณค่ะสำหรับกุหลาบแสนสวย อย่างหว้าจะมีความสามารถพับได้บ้างมั้ยคะเนี่ย
- สวัสดีค่ะอาจารย์
- มาตามหาความสุขที่ดูเหมือนอยู่แค่เอื้อมแต่สำหรับบางคนแล้วกลับไกลแสนไกล...
- ขึ้นอยู่กับว่าใครรู้เท่าทันและไม่ตกหลุมพรางนะคะ
- ขอบคุณมากค่ะ
-
สวัสดีค่ะคุณ Kanchana - ก็พยายามรู้ทันค่ะ แต่บางครั้งก็หลงลืมไปบ้าง ขึ้นอยู่กับว่าช่วงนั้นเรามีสติมากน้อยแค่ไหน
- ขอบคุณนะคะแวะมาเยี่ยมกัน
แวะพักทักทาย อาจารย์ใจดี
สุข ทุกข์ ก็มี อยู่ในใจชน
สาธุ
ขอบคุณค่ะคุณ ขอทานน้อย... ทราบหรือคะว่าดิฉัน ใจดี ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยมกัน
ความสุขของเเท้นี่มันเป็นอย่างไรใครรู้บ้างละครับ???