บันทึกที่ 3 แอ่วปี๋ใหม่เมือง............
แอ่วปี๋ใหม่เมือง....
ปี๋ใหม่เมืองที่ผ่านมาครอบครัวของดิฉันได้มีโอกาสไปล่องแพที่ อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ และได้ทำหน้าที่แทน พ่อ แม่ ให้กับเด็กผู้ชาย 2 คนพี่น้อง ที่อยู่ข้างบ้าน คนโตอายุ 16 ปี คนเล็กอายุ 12 ปี ซึ่งพ่อแม่ของเด็กทั้งสอง ไม่มีเวลาได้ดูแลเอาใจใส่พวกเขานัก ไม่ค่อยมีเวลาพาไปเที่ยว เพราะว่าต้องทำงาน ทุกๆวันเด็กทั้งสองคนก็จะมาเล่นที่บ้านดิฉัน จนพวกเรารู้สึกว่าบ้านของดิฉันเป็นบ้านหลังที่สองไปเสียแล้ว ดิฉันรู้สึกสงสารจึงชวนพวกเขาไปเที่ยวด้วยกัน ดิฉันเห็นพวกเขาตื่นเต้นมาก โดยเฉพาะคนน้อง เขาจะรู้สึกตื่นเต้น สนุกสนาน และมีความสุขมาก ดิฉันและครอบครัวก็รู้สึกดีไปด้วย ที่ได้มีโอกาสเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปของเด็กๆได้ ทำให้พวกเขามีความสุขได้
จากเหตุการณ์ที่ผ่านมา ทำให้ดิฉันได้ข้อคิดหลายๆอย่างว่า...การที่เราจะให้การเลี้ยงดูหรือดูแลเด็กสักคนหนึ่ง เราต้องให้ความรัก ให้การดูแลเอาใจใส่พวกเขา ไม่ใช่เลี้ยงด้วยเงิน แต่ไม่ได้ให้การดูแลเอาใจใส่พวกเขา การที่เราละเลยพวกเขา จะทำให้เด็กขาดความอบอุ่น กลายเป็นเด็กมีปัญหา และเป็นภาระต่อสังคมด้วย เด็กๆทุกคนเปรียบเสมือนผ้าขาว อยู่ที่เราจะขีดเขียนอะไรให้กับพวกเขา พวกเขาก็จะเป็นอย่างวที่เราเขียนไว้ ถ้าเราเขียนสิ่งที่ดีงาม ผ้าขาวผืนนี้ก็จะเป็นภาพวาดที่สวยงามตลอดไป คนที่เป็นพ่อแม่ควรจะทบทวนให้ดีว่าได้ใ้ห้การเอาใจใส่ ดูแลลูกๆดีพอหรือยัง อย่าให้พวกเขาต้องกลายเป็นผ้าขาวเปื้อนโคลนด้วยมือของคนที่ได้ชื่อว่าเป็น พ่อ แม่ เลย.........
แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้เก็บรูปถ่าย บันทึกความประทับใจมาฝาก เพราะว่ากลัวกล้องจะเปียกน้ำค่ะ.....
ความเห็น (2)
เขียนได้ถูกใจมากค่ะ
และถูกต้องที่สุด
เป็นกำลังใจให้นะ
ขอบคุณมากนะ คุณไข่ตุ๋น
จะเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ