ทบทวนชีวิต
การใช้ชีวิตบนเส้นทางการศึกษา ผมจำความได้ว่า ผมได้เริ่มใช้ชีวิตนี้ตั้งแต่ผมอายุได้ 4 ควบ จนมาถึงปัจจุบัน ผมลองย้อนถามตัวเองว่า ผมเรียนไปเพื่อนอะไร เรียนไปแล้วได้อะไร สิ่งที่ออกมาหรือคำตอบที่ออกมา ก็คือความรู้ครับ พอผมมีความรู้ผมก็นำเอาความรู้ไปประกอบอาชีพ จนผมได้รู้จักกับคำว่าประสบการณ์
กำลังใจในการศึกษา พ่อแม่ผมเป็นผู้ที่ให้กำลังใจกับผมเสมอมา ในเรื่องของการเรียน และในเรื่องต่าง ๆ เพราะท่านเป็นผู้ส่งเสียให้ผมได้เล่าเรียนจนจบปริญญาตรี อุปสรรคชีวิตทุกก้าวที่เดินออกจากบ้านเข้ามาสู่สังคม แน่นอนทุกคนต้องเจอกับอุปสรรคและปัญหาของชีวิต ผมอยากจะบอกไว้ว่า จงก้าวเดินต่อไปเพื่อไปให้ถึงจุดหมาย อุปสรรคหรือสิ่งกิตขวางเหล่านี้ จะทำให้เราเป็นคนเข้มแข็งและยืนอยู่บนสังคมได้ด้วยตัวของเราเอง
ช่วงชีวิตตอนวัยเด็ก ๆ จะมีความสุขมาก เพราะมีพ่อแม่คอยดูแลเอาใจใส่ ใช้ชีวิตอย่างสบาย งานการก็ไม่ได้ทำ ตื่นเช้ามาก็กิน พอพักเที่ยงก็กิน ถึงช่วงบ่ายก็นอน ตื่นขึ้นมาตอนเย็นก็กิน พอดึกมาก็นอน ชีวิตวัยเด็กมีแต่กินและนอน...เหอะ ๆ ลูกชายเทวดาก็งี้แหละ...อิอิ แต่มาเปรียบเทียบกับปัจจุบัน ที่ยืนอยู่ทุกวันนี้มันแตกต่างกันมาก จากที่เคยสบายมามีแต่คนที่คอยดูแล กลับกลายมาเป็นต้องดูแลตัวเอง บริหารเวลาชีวิตด้วยตนเอง แก้ไขปัญหาที่เกินขึ้นด้วยตนเอง สิ่งเหล่านี้จะทำให้เราเป็นคนเข้มแข็ง และต่อสู้กับอุปสรรคได้ และอยู่ในสังคมร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข
ความเห็น (4)
สวัสดีจ๊า
แวะมาทักทาย
อดีตเป็นสิ่งที่ทำให้ปัจจุบันเข็มแข็งน่ะ
เอาใจช่วยน่ะ...
ขอบคุณมากนะครับ "สาวบ้านตาล" คริ คริ
ผมคิดว่า อนาคตจะเดินไปได้จะต้องมีกำลังใจ
แต่ตอนนี้ ผมยังขาดกำลังใจ
ขอบคุณที่เข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดกันนะ
สวัสดีคุณเทวดาเดินดิน
สู้ สู้
ขอบคุณ คุณอาทิตย์ลับฟ้า ที่มาเป็นกำลังใจให้กันนะ
........
จงเป็นครูที่ดีสำหรับเด็ก ๆ นะครับ