สิ่งใดเกิดขึ้นแล้วสิ่งนั้นดีเสมอ

ฉันคิดว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉันล้วนเป็นประสบการณ์ที่มีทั้งสิ่งที่ดีและ สิ่งที่ไม่ดี เมื่อคิดถึงสิ่งดีๆที่ฉันทำก็รู้สึกภูมิใจในตัวเอง แต่พอคิดถึงสิ่งที่ไม่ดีก็รู้สึกหดหู่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก

แต่ฉันเคยได้ยินคำกล่าวไว้ของพระพุทธเจ้าว่า "ทุกสิ่งที่เกิดล้วนย่อมมีเหตุปัจจัย" เพราะฉะนั้นพอฉันลองย้อนกลับไปคิดถึงสิ่งที่เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับฉัน ทำให้ฉันเจ็บปวดเสียใจ ร้องไห้ หรือทำให้คนที่ฉันรักเสียใจ ทั้งหมดก็เกิดจากกิเลส ความประมาท อารมณ์ที่อยู่เหนือเหตุผลทั้งนั้น ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะ "ตัวฉันเอง"

ย้อนกลับไปเมื่อตอนฉันยังวัยรุ่น สิ่งที่คิดตอนนั้น ก็คือ ใช้ชีวิตให้มันมีความสุขและสนุกที่สุด เมื่อถึงวันเกิดของฉัน ฉันก็จะนำเงินที่พ่อส่งมาให้ไปเลี้ยงฉลองวันเกิดกับเพื่อนๆโดยที่ไม่ได้นึกถึงพ่อกับแม่เลย

"วันที่ 19 มีนาคม 2551" วันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนของฉัน เพื่อนเป็นคนเลี้ยงวันเกิด พวกเราไปประมาณ 4 - 5 คน ที่สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง พอไปถึงเราก็สนุกสนานกัน ฉันกับเพื่อนก็ดื่มกันพอสมควรพอตอนกลับพวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอพัก ฉันนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์เพื่อนฉันเป็นคนขี่ ฉันนั่งหลับไปตอนไหนไม่รู้มารู้สึกตัวอีกทีได้ยินเสียงดังมากแล้วตัวฉันก็กระเด็นออกจากรถแล้วลงมานอนบนถนน สติฉันรู้สึกตัวขึ้นมาทันที ฉันเห็นเพื่อนลุกขึ้นยืนและเข้ามาจับตัวฉันลุกขึ้นแต่ขาข้างขวาของฉันไม่มีความรู้สึกเลย เวลานั้นประมาณตี 5 แล้วเพื่อนโทรบอกรถพยาบาลมารับฉัน พอถึงโรงพยาบาลหมอก็พาตัวฉันไปเอ็กซเรย์ฉันถึงรู้ว่า..."ฉันขาหัก" หมอจะต้องผ่าตัดดามเหล็กที่ขา แม่กับน้าๆมาหาฉันฉันร้องไห้นึกถึงสิ่งที่แม่เคยเตือนฉันหลายครั้ง... ว่าไม่อยากให้ฉันออกไปเที่ยวข้างนอก ตอนกลางคืน และห้ามดื่มเหล้า จนสุดท้าย ขาฉันก็มาหัก ทุกคนในครอบครัวฉันไม่มีใครว่าอะไรฉันเลย บอกเพียงแต่ว่า "ไม่เป็นไรนะ" ฉันเพิ่งรู้ว่าคนที่อยู่ดูแลฉัน เวลาฉันไม่สบาย คนสุดท้ายจะเป็นแม่ และครอบครัวของฉันเสมอ ที่ทำทุกๆอย่างให้ฉันโดยไม่รังเกียจ เมื่อเวลาฉันช่วยตัวเองไม่ได้แต่ฉันคิดว่าแม่ต้องแอบร้องไห้แต่ไม่ให้ฉันเห็น แม่จะคอยพูดให้กำลังใจและกุมมือฉันเสมอเวลาฉันรู้สึกเจ็บขาหลังการผ่าตัดหลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้ฉันรู้ว่า แม่คือที่สุดในชีวิตฉัน ฉันต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายดูแลท่าน ไม่ใช่ให้ท่านมาดูแลฉัน

ฉันเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง หันมาพัฒนาตัวเองและทำทุกอย่างเพื่อให้แม่มีความสุข ฉันทำงานเก็บเงินและส่งให้แม่ ซื้อของให้แม่ และอีกไม่นานฉันจะต้องพาแม่ไปเที่ยวที่ๆแม่อยากไป ฉันอยากให้แม่พักผ่อนบ้างหลังจากที่ท่านเหนื่อยจากการดูแลฉันมาตลอด และที่แม่เคยเสียใจกับการกระทำของฉัน ต่อจากนี้ไปฉันจะทำให้ท่านภูมิใจในตัวลูกคนนี้ ว่าฉันก็สามารถทำสิ่งดีๆให้แม่มีความสุขให้คุ้มค่ากับที่แม่เลี้ยงฉันมา

เขียนใน GotoKnow โดย เด็กหญิงฟองสบู่
ใน นวัตกรรมความเป็นครู

คำสำคัญ (Tags): #กิเลส#ผ่าตัด#ผ่าตัดดามเหล็ก#พระพุทธเจ้า#สถานบันเทิง#เอ็กซเรย์

หมายเลขบันทึก: 352032เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2010 22:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 13:41 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน