อยากกลับบ้านแล้วค่ะ คิดถึงเมืองไทยมาก ๆ แต่กลับมาคงเห็นคนไทยรบกันอีก (อยากใฃ้คำนี้)
คนไทยมีการศึกษาสูงขึ้น จำนวนมากขึ้น แต่ทำไมไทยจึงยังวนเวียน มีคนไทยทุกครั้ง พยายามเข้าใจทุกฝ่าย และเห็นความเห็นของทุกฝ่ายบางประเด็นควรได้รับการแก้ไข แต่ทำไมจึงไม่สามารถถ่อยกันคนละก้าว คนไทยแตกแยกมาก ทั้งไพร่ (ใครไม่รู้ใช้) และอำมาตย์ (ไม่รู้นิยามเหมือนกันว่าใครควรเป็นอำมาตย์) แต่ทุกกลุ่มก็มีทั้งไพร่และอำมาตย์ ในกลุ่มนั้น ๆ
ทำไมไม่ถ่อยคนละก้าวมาแก้ปัญหา เราจะให้เหมือนในอดีตหรือที่เราจะไม่เหลืออะไรเลย อยุธยาถูกเผาเหลือแต่ซาก
คิดแล้วก็ต้องกลับบ้าน ตืนแต่เช้าเพราะต้องไปถึงสนามบิน 7.30 น. (เที่ยวบิน 9.30 น.) เมื่อถึงสนามบินได้รับข่าวดีว่าเครื่องบิน Delay อีกแล้วประมาณ 2 ชั่วโมง
การตรวจรักษาความปลอดภัย ช่วงขาออก มีเครื่องเอ็กซเรย์ กระเป๋าเดินทาง มีเครื่องสแกนคน (ไม่แน่ใจเรื่องเทคโนโลยี่ว่าเก่ามากน้อยเพียงใด) มีเครื่องสแกนกระเป๋าถือ แต่ยังต้องเปิดให้ตรวจ และให้เจ้าหน้าลูปคลำตามร่างกาย งง
บริเวณขาออกจะดูดีกว่าขาเข้า มีร้านขายสินค้าปลอดภาษี ร้านกำแฟ ร้านอินเทอร์เน็ต มีห้องรับรองของการบินไทย และ หอ้ง Executive สมาชิกทัวร์ท่านหนึ่งมีบัตรสมาชิกของกสิกรไทย เชิญเราและพี่ก้อยเป็นแขก เข้าไปนั่งพักผ่อน พร้อมดื่มกาแฟ น้ำอัดลม ใส้กรอก
มาถึงเมืองไทย สมาชิกที่เชิญเราบอกว่าเค้าโทร. ตรวจสอบกับเจ้าหน้าที่ของไทย แขกต้องเสีย 15 US 5555555555 สื่อสารมีปัญหา แต่ก็ไม่เลวนะ 15 เหรีิยญสำหรับที่นั่งสะอาด
จบทริปแล้วค่ะ ทั้งหมดนี้เขียนลำดับตามการไปเทียวจริง ประกอบกับโปรแกรมการท่องเที่ยวที่ทางบริษัทให้มา
มีหลายจุดที่เราอ่านในโปรแกรม กับสถานที่ไปจริงไม่ตรงกัน แต่อาจมาจากการตกหล่น เพราะบางครั้งก็เดินไม่ทันทัวร์
