แท้จริงแล้ว...ความรักเป็นเรื่องราวและความรู้สึกดี ๆ ระหว่างคนสองคน
และความรักที่แท้จริง ควรที่จะเป็นความรักที่ให้ความสุขกับทั้งสองฝ่าย
หากรักนั้นเกิดจากความพยายามของใครคนใดคนหนึ่งเพียงฝ่ายเดียว
เชื่อเถอะ...ว่า รัก นั้นไม่มีทางเป็นรักที่มีความสุขได้เลย
หากใครคนหนึ่ง ต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามอีกฝ่ายหนึ่งอยู่ตลอด
ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้รักนั้นคงอยู่
รักแบบนั้นจะมีประโยชน์อะไร
อย่าให้คนหนึ่งมีความสุข ในขณะที่อีกคนหนึ่งพยายาม
อย่าให้คนหนึ่งเสียใจ ในขณะที่อีกคนหนึ่งไม่รู้ตัว
อย่าให้อีกคนหนึ่งรู้สึกดี ในขณะที่อีกคนหนึ่งเฉย ๆ
อย่าละเลยความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง
ความรักนั้นไม่ใช่ความสงสาร หรือการทนฝืนใจ
เธอ คือ เธอ
ฉัน คือ ฉัน
คนสองคนที่รักกัน
ต่างมีหัวใจเป็นของตนเอง
รักนั้นจึงสมบูรณ์ได้ด้วยตัวของมันเอง
(บันทึกย้อนหลัง จาก...เรื่องราวที่เขียนในไดอารี่)
แวะมาทักทายนะ
ขอต่อเนื่องจากบันทึกนี้เลยละกัน...
" ขอโทษ " ไปยังคน ๆ หนึ่งที่สำคัญมากมายกับชีวิต
" ขอโทษ " ที่ทำตามคำพูกที่ให้ไว้ไม่ได้
" ขอโทษ " ที่ทำให้ผิดหวัง
" ขอโทษ " " ขอโทษ " " ขอโทษ " " ขอโทษ " " ขอโทษ "
อย่าหมดสิ้นศรัทธา นะ
จะทำเต็มความสามารถ " เพื่อเธอ "
สวัสดีค่ะ
คุณหัวใจสะพายเป้
แวะมาให้กำลังใจนะค่ะ
รักที่ได้เป็นฝ่ายให้ รักที่เห็นคนที่รักมีความสุข
รักโดยไม่หวังสิ่งใดๆ ก็เป็นความสุขเล็กๆในใจเราแล้วค่ะ