เด็กน้อยตัวเล็กๆนามว่า ด.ญ.จันจิรา วงค์คม ชื่อเรียกแทนตัวเอง หนูนิ่ม
ได้ถูกปลูกฝังให้หัอ่าน ก.ไก่ ตั้งแต่เล็กๆที่อนุบาลสิบสองปันนา เริ่มบวกเลขเป็นที่
โรงเรียนวัดแถวๆบ้านใส่เสื้อพละสีม่วง-ขาว เก็บประสบการณ์ขั้นพื้นฐานนานถึง 7 ปีและแล้ว
............เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นครั้งแรก โดยที่แม่ให้เปลี่ยนชื่อของตัวเองมาใช้
ด.ญ.กมลทิพย์ วงค์คม ใช้ชื่อนี้อย่างเต็มตัวเป็นครั้งแรกเมื่ออยู่ในซุ้มดอกพวงแสด
รู้สึกอย่างไรก็ไม่รู้บอกไม่ถูกทุกครั้งเมี่อโดนเรียกชื่อนี้ขึ้นมาอาจเป็นเพราะว่ายังไม่คุ้นกับชื่อใหม่ของตัวเอง
..............การเปลี่ยนแปลงครั้งต่อมาครั้งที่ 2 ครั้งนี้เลือกเดินทางเข้ามาเป็นเด็กในเมือง
บ้างหลังจากที่อยู่บ้านนอกมานานมาเปิดหูเปิดตามองหาสิ่งใหม่ๆให้กับตัวเอง เปลี่ยน
แปลงตัวเองมาใช้ภาษาพูดเป็นฝรั่งเศสแถวๆทิวสนสีน้ำเงิน-เหลือง ที่นี่เป็นโรงเรียนชาย
ประจำจังหวัดลำพูน
จากเดินทางไปเรื่อยๆก็แวะไปออกกำลังกายที่สนามกีฬา
เทศบาลนครเชียงใหม่ให้ตัวเองรู้สึกว่าแข็งแรงพอที่จะออกเดินทางต่อไปข้างหน้า
..........และแล้วการเปรี่ยนแปลงก็เกิดได้ขึ้นอีกครั้งเป็นการเปรี่ยนแปลงยิ่งใหญ่สำหรับ
ตัวเองมากๆแต่การเดินทางในครั้งนี้ใช้ประสบการณ์ทั้งหมดที่ตัวเองมีมาใช้ในเดินเรือใบ
ในมหาสมุทนสีน้ำตาล-ทอง
...........ส่วนประสบการณ์ในการทำงานแรกที่จบมาก็ได้เป็นครูสอนที่โรงเรียนที่ได้เรียน
มาในตอนสมัยเด็กๆที่นี่เขายังใส่ชุดพละสีเดิมอยู่ยังคงความเป็นสีม่วง-ขาวดังเดิม ที่นี่
ให้อะไรๆอีกมากมาย ให้ประการณืดีๆในการทำงานที่ได้ใช้คำนำหน้าชื่อตังเองว่าครูและ
ที่สำคัญที่แห่งนี้ได้เปรี่ยนความคิดให้คนๆนี้คิดที่อยากจะเป็นครูอย่างเต็มตัว
...........การทำงานครั้งที่สอง เป็นการทำงานที่ต้องทำกันเป็นทีม และมีการดูแลใน
ส่วนที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ และที่ยิ่งไปกว่านั้นต้องทำเป้า ทำยอดการขายให้ถึงเป้าที่
ทางบริษัทเขาต้องการ งานนี้เป็นงานบรการอย่างต็มที่ ถึงแม้ว่าโดนดุโดนว่าก็
ต้องบริการเขา งานในตำแหน่งในที่ คือหัวหน้าพนักงานแคชแชร์ซุ้มน้ำตามจุดต่างใน
สนามกอล์ฟ
.............การเปรี่ยนแปลงก็กลับมาอีกครั้ง-ครั้งนี้ก็ได้เป็นครูสมตามความปรารถนา
ตอนนี้ปฏิบัติการสอนที่โรงเรียนวัดสันทราย แล้วก็ได้ก็มาหาประสบการณ์เพิ่มเติมที่ไป
เดินบนทางสายอาชีพครูต่อที่ ณ . ที่แห่งนี้ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ คณะ
ครุศาสตร์ หลักสูตรป.บัณฑิตในทุกๆวันนี้
ไม่มีความเห็น