ปลามงเผาที่บ้านพี่สุนีย์
พี่สุนีย์ เป็นพี่สาวคนโตของต๊อ บ้านแกอยู่ในซอยเทพอนุสรณ์ ระหว่างถนนเจ้าฟ้าตะวันออกกับเจ้าฟ้าตะวันตก เป็นซอยที่ค่อนข้างใหญ่ขนาดรถพอวิ่งสวนกันได้ทีละคัน ถนนจะคดเคี้ยว สองข้างทางเป็นบ้านคนบ้าง ร้านค้าเล็ก ๆ ของชาวบ้านบ้าง บริเวณนี้เป็นเขตเทศบาล ตำบลวิชิต บ้านพี่สุนีย์อยู่ราวกลางซอย แบ่งเป็นสองคูหา คูหาหนึ่งสำหรับอยู่อาศัย อีกครึ่งหนึ่งเปิดให้คนเช้าทำเป็นอู่รับงานกลึงเหล็กสำหรับรถและเรือ ชื่อร้านเพชรสุวรรณการช่าง
โกเหล็ง สามีพี่สุนีย์เป็นคนจีนที่ขยันทำมาหากิน ปกติแกจะไม่ใส่เสื้อ ตัวดำเมื่อม ผมขาว พูดเสียงดัง เวลาฟ้าเห็นแกจะต้องรีบวิ่งไปหลบซ่อนด้วยความกลัว (แต่แอบเรียกว่า “เหล็ง”) ลูกสาวของแกชื่อตุ๋ย ต๊อเรียกว่าเจ๊ตุ๋ยเพราะเป็นลูกของพี่สาว เป็นคนขยันขันแข็งจัดการเรื่องต่าง ๆ ภายในบ้านและดูแลลูกสาวสองคนคือแพรกับแพรว ทั้งคู่เป็นนักกีฬาตัวกลั่นของโรงเรียน ในห้องมีเหรียญรางวัลแขวนเต็มไปหมด
ครอบครัวนี้อยู่ที่นี่กันมานานแล้ว แอบเห็นตู้เย็นยี่ห้อ “ธานินทร์” ยังอดนึกชื่นชมไม่ได้ว่าใช้ของทนดีจริง ของอย่างนี้สมัยนี้หาซื้อไม่ได้แล้ว สอบถามเจ้าของบ้านดูก็ได้ทราบว่าใช้งานได้ดีอยู่
รายได้ของบ้านนี้ นอกจากค่าเช่าร้านกลึงเหล็ก ก็มาจากงานเย็บผ้าที่พี่สุนีย์รับจ้างทำอยู่กับบ้าน ใช้จักรเย็บผ้าไฟฟ้า Singer ทั้งเก่าและใหม่รวม 3 ตัว แต่รายได้หลักน่าจะมาจากอาชีพขายปลาของโกเหล็ง แกมีกะชังปลาอยู่ที่นอกฝั่งแถวร้านพรานทะเล
เรามากันรอบนี้ โกเหล็งนอกจากเตรียมปูม้า ปลาหมึก แกงส้ม ฯลฯ ไว้เลี้ยงต้อนรับเราแล้ว ตอนเย็นยังมีปลาเผาตัวใหญ่ ๆ สด ๆ หลายตัว ทราบภายหลังว่านี่เป็น “ปลามง (เขียว)” ปลาแบบนี้ไม่เคยได้กินที่กรุงเทพฯ หรือที่อื่นเลย
ปลามงที่เผาใหม่ ๆ กลิ่นหอมฉุย เนื้ออุ่น ๆ ทั้งสด นุ่ม และมัน รสชาติคล้ายปลาซาบะแต่นุ่มและมันกว่า ตับของปลามงใหญ่มาก อย่างกับตับไก่ รสชาตินุ่มเหมือนตับบด พวกพี่ ๆ เขาจะหมายหัวปลากันไว้เลยเพราะว่าเป็นส่วนที่อร่อย เรากินแค่เนื้อปลาก็อร่อยจะแย่อยู่แล้ว ดีที่มันตัวใหญ่พอกินกันทั้งบ้าน ไม่งั้นต้องแย่งกันแน่
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ มาทักทายในวันสงกรานต์ค่ะ
สวัสดีครับ เสียดายวันหยุดสงกรานต์ปีนี้ผ่านไปแล้วนะครับ แต่แถวราชประสงค์ยังหยุดต่อ ;-0