ปรัชญาชีวิตจากมวยไทย
เมื่อถึงวัยที่มีเลข ๔๐ หรือ ๕๐ นำหน้า สุขภาพของอดีตนักมวยทั้งหลายจะต้องยอมแพ้สังขารตัวเอง
ปรัชญาชีวิตจากมวยไทย
นึกถึงสมัยเป็นเด็ก จนเป็นหนุ่ม มีชีวิตอยู่รอดมาได้ก็เพราะพ่อสอนมวยให้รู้จักนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน
เมื่อคิดลึกๆ มองไกลๆ ไปแล้ว พ่อให้ทักษะชีวิตที่มีค่ามหาสาร ผมนำมาประยุกต์ใช้กับการทำงานดังนี้ครับ
๑. ความเพียร ความอดทน ขันติ เป็นสิ่งแรกที่นักมวยทุกคนต้องมี เพราะกว่าจะชกได้แต่ละครั้ง ต้องทนซ้อม ทนเจ็บ ทนอด กินเฉพาะอาหารที่ควบคุม(ไม่ให้นำ้หนักเพิ่ม)...บางรายการต้องทนกินอาหารเพียงวันละมื้อ เป็นเวลาถึง ๒ อาทิตย์ก่อนชั่งนำ้หนัก หรือ อดอาหาร ๒-๓ วันก่อนชก กินแต่นำ้ำข้าว(กาแฟหมา)
๒. สติ ไหวพลิบ ปัญญา และการตัดสินใจที่เด็จขาด ที่ต้องนำมาใว้เป็นข้อเดียวกัน เพราะในระหว่างการฝึกซ้อม และการแข่งขันบนเวที ต้องใช้ปติภานไหวพลิบที่ฉับไวเพื่อให้ได้ชัยชนะ ที่ต้องฝึกจำ ทำซำ้ ๆ จนเกิดทักษะและเป็นอาวุธที่สามารถใช้ได้เป็นอัตโนมัติ ธรรมชาติ (ทุกครั้งที่ซ้อม ต้องซ้อมลม ออกอาวุธทุกชนิด ให้คล่อง)
๓. ความกตัญญูกตเวที ต้องเรียนรู้เรื่องไสยศาสตร์ คาถาอาคม ผสมผสานไปกับการไหว้ครู ดูฤกษ์ยาม ทิศมงคลทั้ง ๑๐ ซึ่งจะต้องปฏิบัติตนอยู่ในศีล ๕ ให้กราบไหว้พ่อ-แม่-ครูอาจารย์ - สถานที่ฝึกซ้อม และคู่ซ้อม อยู่เสมอ
๔. ลูกเล่นใช้แก้ทางมวยที่มาจากการฝึกซ้อมสามารถนำไปปรับใช้กับสถานการณ์ต่าง ๆ ดังนี้
๔.๑ คู่ต่อสู้้ที่เก่งวงใน เราต้องพลิ้ว ออกตัวให้คล่อง หลอกให้เข้ามาหาแล้วดักด้วยอาวุธที่ถนัด(เหมือนกับเพื่อนร่วมงานที่ชอบประจบนาย เ้ราก็ต้องสร้างบารมีกับเพื่อนร่วมงานที่อยู่ภายนอก คือใช้ป่าล้อมเมือง) ถ้าเกาะวงในได้ให้ลัดให้แน่นแล้วพลิ้วตามกำลังเหวี่ยงของคู่ต่อสู้ คือใช้แรงของเขาให้เป็นแรงสวนกลับ
๔.๒ คู่ต่อสู้ที่เก่งวงนอก ออกอาวุธได้ไว เราต้องเข้าใกล้อยู่ให้ชิดตัว เล่นลูกหนักตัดช่วงล่างและลำตัวเพื่อตัดกำลัง(เหมือนเพื่อร่วมงานที่มีบารมีเพื่อนฝูงกว้างขวาง เราก็เข้าชิดตัวยกย่องชื่นชม เพื่อให้ได้เพื่อนร่วมงานที่ดี และเสนอนายให้เห็นความดีเด่นของเขา ทำเหมือนเหาปลาฉลาม)
๔.๓ คุ่ต่อสู้ที่มีอาวุธ...หนักมาก ต้องฝึกซ้อมแก้ทางมวยให้ดี แล้วใช้ลูกเล่นที่ซ้อมนั้นให้คล่องสวนกลับคลอดเวลา ใจต้องเชื่อมั่นในตนเองว่าจะชนะเขาได้
๔.๔ คู่ต่อสู้ที่ชอบขู่ ทำท่าน่ากลัว หรือดูใหญ่โตน่าเกรงขาม ใจเราต้องเชื่อมั่นในตนเองว่ามีสองมือ สองขา เหมือนกันและเขาอาจจะต้องมีจุดอ่อนอยู่มากที่สำคัญ คือใจไม่ถึง จึงมักทำตัวให้ดูน่ากลัวไว้ก่อน
ความเห็น (3)
ย้อนมองตัวเองทุกครั้ง คิดถึงผู้มีพระคุณ ทีี่่สุดคือ พ่อ
เยี่ยมเลยครับ นับถือจากใจจริงเลยครับ ขอยืมไปใช้บ้างนะครับ
กนกนภา วงศ์ชัยสงค์
กินข้าว