ความรักที่ยิ่งใหญ่

เมื่อได้ดูวีดีทัศน์ที่คุณครูให้ดูนั้นก็จำได้ว่า เมื่อตอนอยู่ม.5 ดิฉันได้ดูบรรยายสดที่วิทยาลัยเทคนิคลำพูนค่ะ เพราะตอนนั้นเป็นคณะกรรมการนักเรียนอยู่ที่โรงเรียนใกล้ๆ จึงได้รับโอกาศที่ดีได้ไปฟังการบรรยายค่ะ ความรู้สึกตอนนั้นกับวันที่คุณครูให้ดูวิดีทัศน์เป็นความรู้สึกเดียวกันที่ทำให้รู้สึกว่า "ในชาตินี้คงทดแทนบุญคุณท่านไม่หมดแน่"

เพราะพ่อแม่ได้สร้างดิฉันขึ้นมาจากความรักที่แท้จริง ได้ดูแลดิฉันตั้งแต่เกิดจนถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าดิฉันจะทำอะไรท่านไม่เคยบ่นหรือดุด่าแม้แต่คำเดียว แต่ท่านกลับสนับสนุนอีกต่างหาก ทุกวันท่านต้องทำงานหนักแต่ก็ไม่เคยบ่น แม่ของดิฉันมีวันหยุดน้อยมากค่ะ อย่างมากปีนึงไม่เกิน10วัน ครอบครัวดิฉันไม่ได้ร่ำรวยอะไรพอมีพอกินไม่เป็นหนี้ใคร และท่านได้บอกเสมอว่า ''เราร่ำรวยความสุขก็พอแล้ว ดีกว่ามีเงินล้นฟ้าแต่ไม่มีความสุข"

ตอนที่ดิฉันจบใหม่ๆและได้ทำงานที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ เป็นพนักงานต้อนรับยังไม่ถึงเดือน แต่แม่ของดิฉันโทรศัพท์มาเกือบทุกวัน เพื่อถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไป แต่ทุกครั้งที่ท่านโทรศัพท์มานั้นท่านจะบอกทุกครั้งว่า ''คิดถึง'' และฉันก็ตอบกลับไปว่า''คิดถึงเหมือนกัน" จนเพื่อนคิดว่าดิฉันคุยกับแฟน และอีกประโยคหนึ่งที่ทำให้ดิฉันน้ำตาคลอเมื่อครั้งที่ได้ฟังท่านบอกว่า ''กลับมาทำงานที่บ้านเถอะ เราก็มีอยู่กันแค่นี้'' ดิฉันรู้ว่าท่านอยากให้กลับไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน นั่นคือความสุขของท่าน และอีกไม่กี่วันหลังจากนั้นดิฉันก็ได้ยื่นใบลาออกโดยไม่ลังเลเลยและกลับไปช่วยแม่ขายของ

พอดีสองสามเดือนต่อมา ป.บัณฑิต เปิดรับสมัครและนั่นก็คือความฝันของดิฉันจึงบอกพ่อและแม่ว่าดิฉันจะไปเรียนต่อ ป.บัณฑิต ท่านก็สนับสนุนโดยเฉพาะพ่อของดิฉันอยากให้รับราชการ ดังนั้นดิฉันจะเดินตามความฝันและขอทำความฝันนั้นให้ดีที่สุดค่ะ ดิฉันจะเป็นลูกที่ดีและเป็นคนดีเพื่อให้พ่อและแม่ของดิฉันภาคภูมิใจค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ไข่มุกสีขาว
ใน นวัตกรรมฯ ความเป็นครู

คำสำคัญ (Tags): #การเรียน#ครู#ความฝัน#ความรัก#ความรักที่ยิ่งใหญ่#ความสุข#นวัตกรรม#บุญคุณ#ป.บัณฑิต#พ่อแม่

หมายเลขบันทึก: 351366เขียนเมื่อ 13 เมษายน 2010 00:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 13:38 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน