บันทึกที่ 2 "อีกหนึ่งชีวิตที่มีความหมายและยิ่งใหญ่สำหรับฉัน"
แม้เป็นหนึ่งชีวิตที่เล็กน้อย แต่เป็นอีกหนึ่งลมหายใจของฉัน
หนึ่งลมหายใจสำคัญและยิ่งใหญ่ที่เรียกว่า ...แม่...
การได้กลับไปทบทวนชีวิตของตนเอง ทำให้ฉันได้ตระหนักว่าการที่เราได้เกิดมาบนโลกใบนี้ช่างเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก การต่อสู้กับอีก 200 กว่าล้านตัวก่อนที่จะกลายมาเป็นฉันอย่างปัจจุบันนี้มันช่างแสนวิเศษและเหนื่อยยาก แต่ถึงอย่างไรก็ตามการได้เกิดมาย่อมเป็นสิ่งที่มีคุณค่าและจะมีคุณค่ามากกว่านี้หากหนึ่งชีวิตนี้ได้กระทำแต่สิ่งที่ดีและให้ความสุขแก่คนรอบข้างและโดยเฉพาะอย่างยิ่งแก่ผู้ที่ให้กำเนิดชีวิตเล็ก ๆ แต่ยิ่งใหญ่มาบังเกิดบนโลกใบนี้
หากจะกล่าวถึงผู้มีพระคุณ ฉันอยากจะขอกล่าวถึง แม่ อันเป็นที่รักของฉัน ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้ ฉันรู้สึกได้เลยว่าไม่มีผู้หญิงคนใดที่สวยงามและยิ่งใหญ่เท่ากับแม่ของฉันได้เลย ฉันจำได้ดีว่าตอนฉันเด็ก ฉันเป็นคนขี้ใจน้อย ชอบทำหน้างอเวลาไม่ได้ดั่งใจ แต่ก็จะมีนางฟ้าองค์หนึ่งที่จะคอยบันดาลทุก ๆ สิ่งให้ฉันอยู่เสมอ ไม่ว่าฉันจะสุขหรือทุกข์นางฟ้าองค์นี้ก็อยู่เคียงข้างฉันตลอด ฉันหกล้ม ก็มีนางฟ้าทายาให้ ฉันร้องไห้ก็มีนางฟ้าองค์เดิมคอยปลอบอยู่เสมอ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าทำไมนางฟ้าองค์นี้ถึงได้ใจดีกับฉันมากมายขนาดนี้ คำตอบที่ฉันได้ก็คือ เพราะนางฟ้าองค์นี้เป็นผู้ให้กำเนิดฉันและท่านก็รักฉันมากนี่เอง ท่านถึงได้ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อฉันได้มากมายขนาดนี้ แล้วฉันพอจะมีสิ่งใดบ้างไหมที่พอจะแบ่งเบาภาระจากนางฟ้าผู้ใจดีที่สุดของฉันให้หายเหนื่อย สิ่งที่ฉันทำได้อยู่ตอนนี้คือ ทำปัจจุบันให้ท่านได้มีความสุขและเหนื่อยน้อยที่สุด
ตั้งแต่ฉันเรียนระดับปริญญาตรี ปี 1-4 ฉันได้รับทุนการศึกษา สิ่งนี้อาจเป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันได้แบ่งเบาภาระของท่าน ฉันจำได้ว่าก่อนที่ฉันจะได้รับทุน เจ้าของทุนได้มาเยี่ยมบ้านของฉันเพื่อที่จะประเมินการได้รับทุน ประโยคที่ฉันจำได้ดีคือ เจ้าของทุนถามนางฟ้าของฉันว่า หากฉันไม่ได้รับทุนท่านจะทำอย่างไร นางฟ้าตอบไปว่า จะเดินทางเข้ากรุงเทพไปหางานทำเพื่อที่จะได้มีเงินมาให้ฉันเรียน แต่โชคไม่เข้าข้างนางฟ้าจึงทำให้นางฟ้าไม่ได้ไปทำงานกรุงเทพ สวรรค์คงอยากให้นางฟ้าอยู่กับฉันท่านจึงไม่ส่งนางฟ้าไป แต่ส่งทุนการศึกษาให้ฉันแทน และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ฉันได้แบ่งเบาความเหนื่อยจากท่าน
ชีวิตในมหาวิทยาลัยเดินทางมา 4 ปี ฉันจำได้ดีว่าฉันแทบไม่ขอเงินจากนางฟ้าเลยเพราะฉันรู้ว่าท่านไม่มีงานทำ สิ่งที่ท่านทำได้ดี คือ การเป็นแม่ที่ดีและคอยดูแลลูก ๆและการรับจ้างทั่วไป ฉับบอกท่านว่าหากฉันเรียนจบท่านก็จะได้ไม่ต้องไปหารับจ้างอีกต่อไป ท่านก็ตอบตกลงว่าถ้าฉันสำเร็จการศึกษาท่านจะพัก ต่อมาฉันได้มีโอกาสเรียนต่อในระดับปริญญาโท ก็ได้มีนางฟ้าอีกองค์ที่คอยสนันสนุนฉันอยู่ ท่านได้ให้โอกาสฉันในด้านการศึกษา การเรียนครั้งนี้ฉันรู้ว่ามันหนักและเหนื่อยเพราะฉันก็ไม่ได้เป็นคนที่มีฐานะสักเท่าไร ฉันเริ่มรู้สึกหนักใจที่จะได้เรียนเพราะฉันไม่มีรายได้และทางบ้างก็คงมีไม่มากพอ ฉันไม่อยากให้นางฟ้าองค์แรกเหนื่อยฉันจึงเริ่มทำงานพิเศษและเรียนไปด้วย ฉันเรียนตั้งแต่ 08.00 -16.00 น. จากนั้นก็ไปทำงาน 16.45-23.00 น. เป็นไปอย่างนี้เกือบปี ฉันยอมรับว่าฉันเหนื่อย แต่ก็หายเหนื่อยได้เพราะถ้าวันนี้คนที่เหนื่อยไม่ใช่ฉัน คนนั้นก็จะเป็นนางฟ้าของฉัน ซึ่งฉันไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น
ทุกบาททุกสตางค์ที่ฉันพอหาได้ฉันจะแบ่งส่งไปให้นางฟ้า เพื่อที่นางฟ้าจะได้เอาไปให้เจ้าชายน้อยของนางฟ้าอีก 2 องค์ ซึ่งฉันรู้ดีว่าหากฉันไม่ทำอย่างนี้เงินที่ส่งไปจะเป็นเงินของนางฟ้า ซึ่งฉันไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ทุกครั้งที่ฉันพอจะมีฉันจะส่งไปให้ท่านเพราะฉันคิดเสมอว่าหากเราไม่ตอบแทนผู้มีพระคุณในตอนนี้แล้วจะไปตอบแทนตอนไหน ฉันไม่เคยมีคำว่าเห็นแก่ตัวกับนางฟ้าองค์นี้เลย ท่านมักจะถามฉันเสมอว่าเมื่อไหร่ฉันจะเรียนจบ ฉันบอกไม่ได้แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุด เพราะฉันรักการเรียนมาก แต่ฉันก็รักท่านมากเช่นกัน ตอนนี้ฉันบอกท่านว่าฉันขอเวลาอีก 1 ปี กับการทำในสิ่งที่ฉันรัก นั่นก็คือการเรียน จากนั้นฉันก็จะออกไปทำงานและหาทางกลับไปทำงานที่บ้านเพื่อที่จะได้คอยดูแลท่านได้อย่างใกล้ชิดกว่านี้ สิ่งที่ฉันให้ท่านได้ คือ ทองหนึ่งเส้นที่สามารถทำให้ท่านได้เอาไว้ใช้ยามจำเป็นในช่วงที่ฉันยังไม่ได้ไปอยู่ใกล้ชิดท่าน
ฉันหวังว่าท่านจะรอการกลับมาของหนึ่งหนึ่งที่ท่านได้ให้กำเนิดมา ฉันจะกลับไปพร้อมกับความสุขที่จะมอบให้ท่าน จากนี้ไปฉันจะเป็นองครักษ์และคอยบันดาลสิ่งต่าง ๆ ให้นางฟ้าเอง หากมีพรใดในโลกนี้ที่สามารถบันดาลได้ ฉันขอให้พรนั้นบังเกิดกับแม่ของฉัน หนึ่งชีวิตที่ใครอาจมองว่าเล็กน้อย แต่เป็นอีกหนึ่งลมหายใจของฉัน หนึ่งลมหายใจสำคัญและยิ่งใหญ่ที่ฉันเรียกว่า ...แม่...
รักแม่ที่สุดในโลก
^_^ นางฟ้าที่ฉันรักและรักที่สุด ^_^
ความเห็น (10)
สวัสดีครับ ว่าที่คุณครู ดินสอสี ;)
"ดินสอสี" ที่กำลังรอคอยเวลาที่จะระบาย "ความรู้" ดี ๆ ให้กับเด็ก ๆ ;)
รู้สึกมีความยินดีที่ครูสามารถเปิดโอกาสและช่องทางการสื่อสารให้กับคนที่มีความสามารถในการสร้างสรรค์และถ่ายทอดความคิดดี ๆ ลงสู่บันทึก ณ ที่แห่งนี้ได้
ความคิดดี ๆ เกิดจากหัวใจของผู้เขียนเอง ไม่ได้เกิดจากความคิดที่ได้รับการครอบงำจากครูผู้สอน
ครูได้ทำหน้าที่เปิดและให้โอกาสกับลูกศิษย์แล้ว ที่เหลือคงเป็นหน้าที่ของลูกศิษย์ที่จะเลือกเส้นทางพัฒนาตนเองต่อไป
บันทึกนี้เขียนได้ซาบซึ้ง กินใจครับ
ขอให้กำลังใจในการพัฒนา "การใช้บล็อกเพื่อจัดการเรียนการสอน" ต่อไป
ขอบคุณครับ ;)
ขอบคุณนะคะอาจารย์ สำหรับคำชื่นชมและกำลังใจดีดี
คำชมของอาจารย์ ทำให้มีกำลังใจในการเขียนขึ้นเยอะเลยคะ
ขอบคุณคะ ^_^
สวัสดีขอรับ
สวัสดีคะ อาจารย์กู้เกียรติ
ขอบคุณนะคะที่แวะเข้ามาทักทาย
ขอบคุณคะ ^_^
สวัสดีค่ะ
เขียนได้ดีมากเลย บรรยายแล้วนึกภาพออกเลยแหละ
ทำยังไงถึงจะเขียนได้ดีแบบนี้
สวัสดีคะ คุณ firststep
ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจและคำชม
มีสิ่งหนึ่งที่ดิฉันจะนึกถึงเวลาเขียน
คือ ความรู้สึกข้างใน (จริง ๆ) ของตนเองกับเรื่องราวนั้น ๆ
โอกาสหน้าคงได้แลกเปลี่ยนความรู้กันนะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ
ขอบคุณนะคะ ^_^
สวัสดี ดินสอสี ครับ เขียนได้ประทับใจดี
ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่รักเราที่สุดเหมือนแม่ ท่านคือนางฟ้าจริงๆ ครับ
สวัสดีคะ คุณร่มไม้ไผ่
ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ
ขอบคุณคะ ^_^
เป็นกำลังให้สู้ต่อไปค่ะ
สวัสดีคะ คุณ Trendwatching
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาเป็นกำลังใจ
โอกาสหน้าแวะมาทักทายกันอีกนะคะ
ขอบคุณคะ ^_^