กินเบียร์...ไม่ได้ดื่มเบียร์
กินเบียร์สนุกเป็นครั้งแรกตอนเข้าโครงการ International Student Exchange หนึ่งเดือนที่ยุโรป (เมื่อครั้งอดีตกาลนานมาก...ก เอารูปมาให้ดูด้วยว่านานจริง...)
ประสบการณ์ที่นั่น ทำให้รู้ว่ากินเบียร์ ต่างจากดื่ม จิบ หรือซดเบียร์ยังไง
ประเทศที่ทำให้รู้สึกว่าเบียร์เป็นวิถีการกินอีกแบบหนึ่งก็คือประเทศเยอรมันนั่นแหละ
ไกด์หรือถ้าจะให้เรียกกันตอนนั้นก็คือ ผู้คุมสาวชาวออสเตรีย หุ่นบางเฉียบ หน้าหวานหยด ที่ยกแขนขึ้นที่ไร ก็โชว์ขนรักแร้ยาวเฟื้อย พาพวกเราซึ่งเป็นกลุ่มวัยรุ่นคละชาติ 14 คน ไปกินขาหมูทอดเป็นอาหารเย็นซะก่อน ซึ่งแต่ละคนก็จะได้รับคนละหนึ่งขายักษ์ และก็ไม่มีใครกินหมด
จากนั้นเธอก็พาเดิน เดิน เดินลูกเดียว ไปตามถนน ชี้ชมบ้านเมือง อธิบายโน่นนี่ แบบที่ว่าข้อมูลเพียบตามสไตล์ของโครงการแบบนี้ และห้ามแตกแถวเด็ดขาด
พอพวกเราเริ่มเมื่อย ซึ่งเธอก็คงสังเกตเห็น เพราะไม่มีใครกล้าบ่นให้เธอได้ยินหรอก เธอก็เดินนำพวกเราเข้าไปในช่องแคบๆ ซึ่งเมื่อผ่านประตูเข้าไปก็เป็นโรงเบียร์ขนาดใหญ่พอสมควร
หันไปทางไหน ก็มีแต่เบียร์ เบียร์ และเบียร์ เป็นอาหารหลัก
ที่น่าสนใจคือคุณไกด์สั่งเบียร์มาให้พวกเราด้วย เบียร์นี้บรรจุมาในแก้วรูปรองเท้าบูตขนาดเท่าของจริง เท้าฝรั่งนะ อย่างต่ำๆก็ราวเบอร์ 10 สูงประมาณ 2 ฟุต
เมื่อพนักงานยกมาวางให้ คุณไกด์เป็นคนแรกที่ยกขึ้นดื่มแบบอั๊กๆ ๆ โดยไม่หายใจ จากนั้นก็เอาฝ่ามือตบแก้วหนึ่งที ตามด้วยหลังมืออีกหนึ่งที พร้อมกับพูดเยอรมันออกมาหนึ่งข้อความ เป็นพวกคำกล่าวอวยพรเพื่อสุขภาพหรือความร่ำรวย อะไรทำนองนั้น
เสร็จแล้วก็ส่งบูตแก้วต่อให้นักศึกษากัวเตมาลาที่นั่งถัดไป บอกว่าให้ทำอย่างที่เธอทำ ตอนนี้ทุกคนเริ่มรู้แล้วว่าจะต้องทำอะไร
แก้วนี้จะวนไปรอบโต๊ะ เมื่อผ่านใครคนๆนั้นก็พยายามดื่มให้ได้มากที่สุดในหนึ่งครั้ง ตบหน้าแก้วซะสองที พูดประโยคเลียนแบบคุณไกด์ แล้วส่งให้เพื่อนต่อ
สมาชิกเริ่มคึกคัก มีการส่งเสียงเชียร์ให้เพื่อนดื่มให้มากที่สุด ดื่มครบทุกคนแล้วยังไม่หมดบูต จึงต้องวนรอบใหม่ ครั้นหมดบูตก็ยังดื่มไม่ครบคน จำเป็นต้องสั่งมาใหม่อีกบูต
ถ้าขืนเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มีหวังต้องคลานกลับที่พัก พวกเราเลยขอหยุดแค่บูตที่สาม
งานนี้ไม่เห็นกับแกล้มสักจาน เรียกว่ากินเบียร์กันจริงๆ
กินเบียร์ที่โรงเบียร์หลายๆแห่งในกรุงเทพนั้นแตกต่างไป แต่วิถีการกินเบียร์ยังคงมีเสน่ห์เช่นเดิม เพียงแต่ปรับตัวให้มีองค์ประกอบอื่นๆ มาแต่งแต้มบรรยากาศ
โรงเบียร์ที่ว่านี้ หมายถึงร้านที่ผลิตเบียร์จำหน่ายเอง ไม่ใช่ขายเบียร์บรรจุขวดที่ผลิตมาจากโรงงานต่างๆ
ดนตรี การแสดง อาหารนานาชนิด ล้วนดึงดูดผู้หลงใหลในการกินเบียร์และผู้ชื่นชอบในเครื่องปรุงแต่งให้มารวมกันแน่นขนัดทุกที่นั่งของโรงเบียร์ ซึ่งทุกแห่งจะมีขนาดใหญ่โตกว้างขวาง มีทั้งแบบกลางแจ้ง และแบบห้องปรับอากาศ
บางแห่งการจะไปกินได้ก็ต้องจองล่วงหน้าหลายวัน บางครั้งอาจหลายสัปดาห์ และถ้าถึงเวลาที่กำหนดแล้วไม่ปรากฏตัวตามเวลา โต๊ะที่จองไว้ก็จะสลายไปทันที เพราะคิวความต้องการนั้นยาวเหยียด
ในเมืองไทยนั้น ไม่อาจเรียกว่าได้ว่ากินเบียร์ เพราะไม่ได้มีแต่เบียร์ หากแต่มีรายการอาหารให้กินสารพัด และกลายเป็นองค์ประกอบหลัก ซึ่งเพื่อนๆประเภทขุนปราบกับแกล้มพินาศจะชอบมาก ส่วนเบียร์กลับกลายเป็นเพียงพระรอง เพราะรับบทเป็นเครื่องดื่มชนิดหนึ่งในเมนู
โรงเบียร์เมืองไทยจึงมีลูกค้าพวกหนึ่งไปกินอาหาร ฟังเพลงและ ดื่มเบียร์ และอีกพวกหนึ่งไป กินเบียร์ อย่างจริงจัง โดยมีกับแกล้มนิดหน่อยเป็นของแถม
ใครที่ไม่เคยกินเบียร์ ก็ลองดูนะคะ ลองชิมหลายๆ แบบ จากหลายๆแหล่งดูก่อน แต่ละแห่งจะมีเบียร์ให้เลือกหลายชนิด ที่พัฒนาให้เหมาะกับยุคสมัยก็คือ เบียร์ทำจากผลไม้ และจากสมุนไพร
จะไปกิน ไปดื่ม ไปจิบ หรือไปซด ก็มีเป้าหมายเดียวกันคือ ทุกคนไปเพื่อความสนุก ดังนั้นภาพการโยกย้ายส่ายตัว ทำท่าทางตามจังหวะเพลง โดยไม่แคร์สายตาผู้ใด และการพูดคุยเฮฮาดังสนั่นแก้วหูจึงพบเห็นได้ทั่วไป ถือเป็นเรื่องปกติ
เบียร์ที่ดื่มเข้าไปไม่ใช่น้ำเปล่า แอลกอฮอล์ระดับต่ำที่มีปริมาณมากก็ทำคนให้ไม่เป็นคนได้ง่ายๆ เหมือนกัน ดังนั้น กินเบียร์ให้สนุกต้องไม่ไปล้ำเส้น ล้ำแดนของผู้อื่น
นี่ไง...ป้าเจี๊ยบ (หยิกหัวฟูตามสมัย) กินเบียร์ที่แฟรงเฟิร์ต ประมาณ ค.ศ.1980? นานจนจำชื่อเพื่อนอเมริกันที่กุมศีรษะอยู่ข้างๆ ไม่ได้....
ความเห็น (2)
ไม่ได้เจอป้าเจี๊ยบนานมากๆๆๆๆๆๆ บ้านเรากินเบียร์ไม่เป็น ต่างจากต่างประเทศมากๆๆๆ
ค่ะ นานมากกกก คิดถึงคุณขจิตค่ะ