2010 THA HOW Meeting & CELEBRATING GLOBAL FAMILIES ตอนที่ ๖: Ice Cream Party !
กลับมาพักค้างคืนที่บ้านคุณ Charler เพราะสมาชิกครอบครัวคุณ Broadhead ต่างแยกย้ายกันไปทำกิจกรรม จึงเป็นโอกาสอันดีที่คุณ Eric และคุณ Brangie จะไปทานอาหารข้างนอกด้วยกันสองต่อสอง ซึ่งไม่ค่อยได้ปฏิบัตินัก
คุณ Matt & คุณCharler จึงพาไปทานอาหารเย็นนอกบ้าน ยิ่งเขากล่าวว่า คุณเป็นแขกของเรานะ สั่งอาหารประเภทไหนก็ได้เต็มที่ ยิ่งทำให้ผู้เขียนไม่กล้าสั่งของแพงเพราะรู้สึกเกรงใจ
ตื่นค่อนข้างสายเพราะมัวจองที่พักทางออนไลน์จนดึก อาหารเช้าของคุณ Charler แม้จะเรียบง่ายแต่รสชาติช่างอร่อยถูกใจจริงๆ อาจเป็นเพราะเธอใส่ความรู้สึกดีๆลงไปขณะปรุงอาหาร ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่พูดคุยและทำความรู้จักกันมากขึ้น
เมื่อใกล้ถึงเวลานัดหมาย คุณ Matt จึงขับรถพาไปร่วมงานที่เรียกว่า Ice Cream Party ที่บ้านของครอบครัว Broadhead ครอบครัวของเราไปถึงก่อนใครเพื่อน ต่างก็ทยอยกันมาจนครบในเวลาไม่นานนัก รวมแล้วประมาณ ๒๕ คน ๕ ครอบครัวด้วยกัน ล้วนเป็นครอบครัวของ CIEE ที่รับอุปถัมภ์นักเรียนต่างชาติ
พบผู้ประสานงานเอเอฟเอสของประเทศ Ghana ที่เพิ่งบินมาถึงหลังผู้เขียน ๑ วันและจะไปประชุมที่ Alexandria ด้วย เธอฝากความระลึกถึง คุณอภิธัย บุรณศิริ ผอ.เอเอฟเอสประเทศไทย และกล่าวย้ำว่าอย่าลืมเชิญเธอไปร่วมงานฉลองครบรอบ ๕๐ ปีขอเอเอฟเอสประเทศไทยในปี ๒๕๕๕ นี้นะ ผิวของเธอช่างดำสนิทเมื่อเปรียบเทียบกัน ผิวของผู้เขียนเลยผ่องขึ้นมาทันที
งานปาร์ตี้ มีน้ำดื่มหลากชนิดให้เลือก คุ๊กกี้และไอศกรีมกระปุกใหญ่ ๒ รส ๒ กระปุก ตั้งไว้บนโต๊ะให้ตักและหยิบจับเอง แต่งสีสันตามใจชอบ
อากาศเริ่มอุ่นเล็กน้อย ประมาณ ๓-๔ องศาเซลเซียส จึงมีการจัดงาน Ice Cream Party ขึ้นมา ทุกคนได้แนะนำตนเอง แสดงว่าเพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก ถ้าคาดเดาคงเป็นความคิดของคุณ Charler ที่จะได้รวมพลครอบครัว CIEE ให้มาพบปะกันและต้อนรับผู้เขียนกับคุณ Valentino เอเอฟเอสจากประเทศ Ghana
กิจกรรมหลังการทำความรู้จักกันแล้ว ก็นำเกม Spoon มาเล่น สนุกสนานพอสมควร ผู้เขียนเกือบได้เข้าชิงแช้มป์ ถ้าไม่ถูก Mr.Anwar แย่งช้อนไปจากมือ ยอมเขาไปเถอะเพื่อมิตรภาพ
ต่อจากนั้นก็เป็นเกมทายตัวเลข ๑-๑๐ โดยนำหลอด ๑๐ อันมาโยนไปด้านหน้าและให้ทายว่าเป็นเลขอะไร ใหม่ๆก็งง ว่าเฉลยเป็นเลขนั้น-เลขนี้ได้ไง
สรุปมีชาวอเมริกันช่างสังเกตคนหนึ่งจับเทคนิคได้ว่า ที่แท้ให้สังเกตนิ้วมือ Mr. Anwar เขาจะทำรหัสบอกไว้ว่าต้องเป็นตัวเลขนั้น-หรือตัวเลขนี้นั่นเอง
อาศัยจังหวะของรอยต่อการดำเนินกิจกรรม ผุ้เขียนขอเปิด DVD เกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตของ Johannes ทีให้ชื่อว่า Johannes’s Life in Thailand แขกเหรื่อกว่า ๒๐ คน ตั้งใจดูกันอย่างสนใจ เมื่อเห็นดาราจำเป็น(ผู้เขียน)ใน DVD ก็ปรบมือให้เกียรติอย่างน่ารัก
แม้ความยาวจะนานถึง ๑๗ นาทีกว่า แต่ก็สามารถดึงดูดความสนใจได้อย่างมากโข
หลังจบการนำเสนอ มีอยู่ ๒ ครอบครัวตั้งคำถามเกี่ยวกับ เอเอฟเอสและประเทศไทย พร้อมชื่นชมภาพนำเสนอที่ดูสวยงามน่าประทับใจ ต้องขอบคุณหนุ่มน้อย Zander ที่นำเงินสกุลบาท ซึ่งประกอบไปด้วยธนบัตรใบละ ๕๐๐ บาท ๑๐๐ บาท ๒๐ บาทและเหรียญ ๒ บาทที่ผู้เขียนมอบให้เป็นที่ระลึกมาอวดแขก นักเรียนคนหนึ่งจากประเทศทางแถบยุโรป ตามติดมาขอที่อยู่และเวปไซต์เพราะสนใจจะเข้าร่วมโครงการ Community Service กับเอเอฟเอสประเทศไทยบ้าง
งานนี้ถือว่าประสบผลสำเร็จอย่างดีเยี่ยม หลายคนมุ่งมั่นจะมาเที่ยวประเทศไทย นับว่าคุ้มค่ากับการเดินทางมาปฏิบัติหน้าที่ สมกับการได้รับการสนับสนุนจาก สพฐ. /สพท. กำแพงเพชรเขต ๑ / โรงเรียนกำแพงเพชรพิทยาคม และการมอบหมายภารงานด้วยความไว้วางใจจากเอเอฟเอสประเทศไทย
หนุ่มน้อย Zander โผเข้ากอดลาไม่ต่ำกว่า ๓ รอบและสัญญาว่าจะเดินทางไปเที่ยวประเทศไทยให้ได้เมื่ออายุ ๑๗ ปี(ยายรอแย่เลยหลานเอ๊ย) และจะติดต่อพูดคุยผ่าน Skype
การมาปฏิบัติงาน Community Visit ครั้งนี้นับว่าเป็นการปฏิบัติหน้าที่จริงๆ ทุกชั่วโมง-นาทีของลมหายใจมอบให้กับงาน ไม่มีเวลาปลีกตัวไปเก็บภาพอันสวยสดงดงามของทัศนียภาพของเมือง Seattle ที่ขึ้นชื่อว่าสวยที่สุดของประเทศสหรัฐอเมริกา แต่ได้มาซึ่งมิตรภาพอันอบอุ่นและความรู้สึกที่ดีต่อภาพลักษณ์ของประเทศไทยแทน
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ
ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ
ที่เมืองไทยวุ่นวายมาก
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
- นึกถึงตัวเอง เจอฝรั่งคนเดียวยังตื่นเต้นแล้ว นี่เป็นคณะเลย ฮาๆๆ
- บ้านเราอากาศร้อนมากๆครับ แต่อุณหภูมิการเมือง โดยเฉพาะใน กทม.ยิ่งร้อนกว่า
- ขอบคุณความรู้ครับ
อาหารน่ากินมากเลยพี่ ฮ่าๆๆๆๆๆจะกลับมาบ้านเราวันไหนครับพี่ สู้ๆๆครับ...
คุณมาตายีคะ
* ขอบคุณนะคะ ที่ติดตามมาโดยตลอด ยังต้องก้าวเดินไปอีกหลายพันไมล์เพื่อสะสมแต้ม.... ล้อเล่นค่ะ
* คอยติดตามความรู้ด้านประเพณี- วัฒนธรรมดีๆ ของไทยเราอยู่เช่นกันค่ะ
* เตรียมฉลองสงกรานต์หรือยังคะ
อาจารย์ธนิตย์คะ
* ครูระดับอย่างเรา ๆ ย่อมเอาตัวรอดในทุกๆสถานการณ์ได้ไม่ยากอยู่แล้วนี่นา....สมัยก่อนจะพูดภาษาอังกฤษแต่ละประโยค ต้องนึกคำศัพท์และประโยคไว้ในใจก่อน ต้องดูโพย(โน๊ต) ไปด้วยจะได้ไม่ลืม บางครั้งตกม้าตาย ลืมหมดเพราะตื่นเต้น แต่เมื่อต้องพูด-คุยแบบฉับพลันบ่อยๆ จึงกลายเป็นความคุ้นชินและสามารถพูดคุยได้แบบธรรมชาติ ประสบการณ์เป็นสิ่งสำคัญที่สร้างความมั่นใจค่ะ
* ฝากดูแลประเทศไทยด้วยนะคะ
* ขอบคุณอาจารย์ธนิตย์ค่ะ
น้อง ดร.ขจิตจ๊ะ
* มีอาหารดีๆ หลากหลายเมนูที่ไม่ค่อยได้สัมผัสในชีวิตประจำวันที่บ้านของชาวอเมริกัน ยกเว้นในร้านอาหาร พี่ Pually โชคดีมีโอกาสได้รับเลี้ยงบ่อยๆค่ะ...... สงสัยทำบุญมาเยอะ Hu Hu Hu !
* จะนัดรวมพลแถบภาคเหนือตอนล่างเมื่อไหร่จ๊ะ ..... เคยคุยๆให้พี่ Pually ฟังนี่นา...ดูเหมือนว่าอาจารย์ธนิตย์จะเป็นโต้โผใหญ่อะไรประมาณนี้แหละ คอยกันด้วยเน้อวันที่ ๕ พ.ค. ถึงแน่นอนจ้ะ
* ขอบคุณน้อง ดร ขจิต.นะคะ!
สวัสดีค่ะ
แวะมาเที่ยวด้วยคนนะคะ
อาหารน่าทานมากๆ เลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ นี้ค่ะ
^__^
เพ็ญจันทร์ เกรียงไกรสุข
Hi AJ. Suporn
Thanks for a beautiful pics and congratulatons for your excellence program. Miss you
หนูต้นเฟริ์นจ๊ะ
* เปิดเทอมหรือยังเอ่ย ?
* อาหารอเมริกันมีหลายเมนูที่คิดว่าหนูต้นเฟริ์นต้องชอบแน่ๆ ที่สำคัญคือสะอาดค่ะ
* ขอบใจนะจ๊ะ ที่เข้ามาอ่านบันทึก
Hi K.Dr.
* I do hope a lot of pics. don't make you feel bored Na kahhhh!
* Thanks so much for your visit !
* Looking forward to seeing you again !