ระเด่นลันได 4

ร่าย

    มาเอยมาถึง  เมืองหนึ่งสร้างใหม่ดูใหญ่กว้าง

ปราสาทเสาเล้าหมูอยู่กลาง  มีคอกโคอยู่ข้างกำแพงวัง

พระเยื้องย่างเข้าทางทวารา  หมู่หมาแห่ห้อมล้อมหน้าหลัง

แกว่งตระบองป้องปัดอยู่เก้กัง  พระทรงศักดิ์หยักรั้งคอยราญรอน

                         ฯ 4 คำฯ เชิด

 

    เมื่อนั้น     นางประแดะหูกลวงดวงสมร

ครั้นรุ่งเช้าท้าวประดู่ภูธร  เสด็จจรจากเวียงไปเลี้ยงวัว

โฉมเฉลาเนาในที่ไสยา  บรรจงหั่นกัญชาไว้ท่าผัว

แล้วอาบน้ำทาแป้งแต่งตัว  หวีหัวหาเหาเกล้าผมมวย

ได้ยินแว่วสำเนียงเสียงหมาเห่า  คิดว่าวัวเข้าในสวนกล้วย

จึงออกมาเผยแกลอยู่แร่รวย  ตวาดด้วยสุรเสียงสำเนียงนาง

พอเหลือบเห็นระเด่นลันได  อรไทผินผันหันข้าง

ชม้อยชม้ายชายเนตรดูพลาง  ชะน้อยฤารูปร่างราวกับกลึง

งามกว่าภัสดาสามี  ทั้งเมืองตานีไม่มีถึง

เกิดกำหนัดกลัดกลุ้มรุมรึง  นางตะลึงแลดูพระภูมี

                          ฯ 10 คำฯ

 

 

    เมื่อนั้น  พระสุวรรณลันไดเรืองศรี

เหลียวพบสบเนตรนางตานี  ภูมีพิศพักตร์ลักขณา

                       ฯ 2 คำ ฯ