วันพระใหญ่

ย่ากับแต๋วจะไม่กลับมาบ้าน..เพราะวันนี้เป็นพระใหญ่ 15 ค่ำ ต้องนอนค้างที่วัดเพื่อสวดมนต์ถือศีล

                           

            ย่าตื่นแต่เช้ามืด ถือตะเกียงลานเดินเข้าครัวพร้อมกับแต๋ว..พี่สาวของผู้เขียน เพื่อเตรียมหุงหาอาหาร เนื่องจากวันนี้เป็นวันพระใหญ่ขึ้น 15 ค่ำ จำได้อย่างแม่นยำว่า เมนูอาหารสำหรับวันพระที่ต้องทำประจำก็คือ ผัดหมี่ วันพระเมื่อไหร่เราจะได้กินผัดหมี่แสนอร่อยเสมอ ๆ ครั้งนี้ย่าทำกับข้าวหลายอย่างนอกจากผัดหมี่แล้ว ยังมีแกงส้มฝักมะรุม น้ำพริกผักต้มต่าง ๆ ของหวานก็เป็นข้าวเหนียวกอย ผู้เขียนก็ชอบดูย่าทำกับข้าวบ่อย ๆ

           "หยิบเสวียนให้หน่อย" ย่าบอกผู้เขียนให้ช่วยส่งเสวียนให้ เสวียน คือ ที่สำหรับรองหม้อดินที่ใช้สำหรับหุงข้าวมีหูสองหู ทำมาจากหวายถักให้เป็นวงกลมสำหรับรองก้นหม้อมีหูสองข้างสำหรับใช้ยกหม้อหุงข้าวหุงแบบเช็ดน้ำ จากนั้นผู้เขียนถูกให้ไปเอาขันลงหิน(ทองเหลือง) พร้อมทัพพีออกมาเช็ด เพื่อย่าจะตักข้าวสวยใส่ให้เต็ม..การหุงข้าวสวยของย่าจะหุงใส่เผือกหั่นเป็นลูกเต๋าเล็ก ๆ ลงปนไปกับข้าวด้วย..หอมมาก

           ปู่กำลังเตรียมกระจาดพร้อมฝาชี เพื่อจัดภาชนะอาหารคาวหวานที่ย่าทำทั้งหมดใส่กระจาดแล้วครอบด้วยฝาชี ปู่เอากระจาดใส่สาแหรกพร้อมไม้คานเรียบร้อย และไม่ลืมที่เอาดอกพุดล็กกับธูปใส่ไปด้วยสำหรับไว้บูชาพระพุทธ ย่ากับแต๋วจัดแจงแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

           วันนี้..ย่าใส่เสื้อในนางมีแขนข้างเดียวสีขาว ข้างหน้ามีกระเป๋าซิบสำหรับใส่สตางค์ด้วย สวมเสื้อแขนสั้นคอกลมติดรังดุมด้านหน้า พาดไหล่ด้วยผ้าสะไบสีขาว..เอาไว้รองกราบพระ และนุ่งโจงกระเบนสีกระ(สีจะแดงก็ไม่แดงจะดำก็ไม่ดำ) ส่วนแต๋วก็เรียบร้อยน่ารักตามประสาเด็กไร้เดียงสาอายุ 9 ขวบ นุ่งผ้าซิ่น สวมเสื้อสีเหลืองอ่อนแขนกุดระบายลูกไม้สวยงาม ผมจุกมัดกลม ๆ เรียบร้อยเสียบด้วยขนเม่น

           สองย่าหลานเตรียมตัวเดินทางไปวัด ย่าหาบกระจาดฝาชี หลานถือตะกร้ามีผ้าหลายชิ้น คืนวันนี้ย่ากับแต๋วจะไม่กลับบ้าน เนื่องจากเป็นวันพระใหญ่ต้องนอนค้างที่วัดเพื่อสวดมนต์ถือศีล จะกลับบ้านในวันรุ่งขึ้น..กึ๋ย..กึ่ย น่ากลัว...ไปเถอะ!..พี่สาว ต้อยจะอยู่บ้านเป็นเพื่อนปู่...โชคดีนะแต๋ว..

            จำได้ว่า..วันพระใหญ่วันใดที่ย่าจะต้องเอาผู้เขียนไปด้วย เพราะย่าจะให้หลานจอมแก่นได้เข้าวัดถือศีล ผู้เขียนอิดออดที่สุด..สารพัดเหตุผลที่จะอ้าง จะอยู่เป็นเพื่อนปู่บ้างล่ะ ขาเจ็บบ้างล่ะ กลัวสิงโตเชิดบ้างล่ะ เพราะไม่อยากไปนอนบนศาลาวัด..เหตุผลจริง ๆ ก็คือว่า หมามันชอบหอนตอนพระตีระฆัง ลั่นกลอง ตอนพระสวดก็ยังหอนอีก..โอย..เรียกว่า หอนได้ตลอดเวลา สรุปแล้วก็คือ..กลัวผี..เพราะแต๋วบอกว่าที่หมาหอนเพราะมันเห็นผี....กึ๋ย...

ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาร่วมรับรู้เรื่องราวความทรงจำ

     ของจำเนียรวดี

ขอให้มีความสุขค่ะขอบพระคุณมากค่ะ..

สวัสดี..

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• น้องจำเนียรวดี มีพรสวรรค์ในการเล่าดีมากค่ะ
• อ่านแล้วเพลินและมีความสุขค่ะ
• ขอเป็นกำลังใจให้ และรออ่านต่ออีกนะคะ

[จำเนียรวดี]

สวัสดีค่ะ..คุณครูคิม..

- ดีใจมากค่ะ..ที่ครูคิมแวะมารับรู้ความทรงจำ

- ยินดีต้อนรับเสมอ..ขอบคุณมากค่ะ

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

สวัสดีค่ะ

คิดว่านั่งอ่าน ตอนใดตอนหนึ่งในเรื่องสั้นรวมเล่ม  ของนักเขียนมืออาชีพซะอีก  เป็นความทรงจำที่ดีมากเลยค่ะ  และก็คล้าย ๆ กับที่บ้านครูอิงด้วยหล่ะค่ะ  ตอนเด็ก ๆ ก็จะมีบรรยากาศเช่นนี้ ขอบคุณค่ะสำหรับความทรงจำดี ๆ ที่นำมาแบ่งปัน

[จำเนียรวดี]

  สวัสดีค่ะ..คุณครูอิงจันทร์..

- ยินดีมาก ๆ.. ดีใจนะคะที่คุณครูอิงจันทร์..แวะมาร่วมรับแบ่งปันความทรงจำดีดี

- ขอบคุณมากนะคะ..