“ปู่ไพ” คนบ้านนอกที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ เอดิสัน

“ปู่ไพ” คนบ้านนอกที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ เอดิสัน

                ชื่อของ “โทมัส อัลวา เอดิสัน” คนที่เคยผ่านระบบโรงเรียนจนถึงชั้นมัธยมคงรู้จักคนนี้ดีว่า เป็นนักประดิษฐ์ ผู้ยิ่งใหญ่ของโลก ผลงานมากมาย เช่น ประดิษฐ์หลอดไฟฟ้าที่ใช้ตามบ้านได้เป็นคนแรกของโลก เครื่องบันทึกเสียง เครื่องเล่นแผ่นเสียง และอื่นๆอีกมากมาย  เขามีสิทธิบัตรสิ่งประดิษฐ์ภายใต้ชื่อของเขาเป็นจำนวนถึง 1,093 ชิ้น มีคนถามว่า เขาคิดอย่างไรกับการที่คนทั่วไปเรียกเขาว่าอัจฉริยะ เขาตอบว่า คำว่าอัจฉริยะในความคิดของผม ประกอบด้วยพรสวรรค์เพียง 1% ส่วนอีก 99% มาจากความพยายาม

                แล้ว “ปู่ไพ” แห่ง บ้านทรายมูล อ.ศรีบุญเรือง เป็นใคร จะมาเทียบกับแล้วเอดิสัน แห่ง อเมริกา ได้อย่างไร มาดูกัน

ปู่ไพ สมสีลา อายุกว่า๘๐ปี จบชั้นป.๒ บ้านอยู่ในชนบท ดูแกเป็นคนธรรมดา หากพูดถึงสิ่งที่แกทำมันต่างกันอย่างลิบลับกับ เอดิสัน เพราะปู่ไพ ทำของเล่นจากไม้ไม่มีอะไรซับซ้อน ของที่ทำมาทั้งหมดมีแค่ ๒๑ ชิ้นแต่ละชิ้นดูง่ายๆแทบไม่ได้ใช้ความรู้อะไร ต่างกับเอดิสันที่มีตั้งพันกว่าชิ้นแต่ละชิ้นก็ซับซ้อนต้องใช้ความรู้ขั้นสูง แล้วผมจะหยิบยกมาเปรียบเทียบให้เสียเวลาทำไมละครับเพราะดูเหมือนว่าเอดิสันจะกินขาดอยู่แล้ว แต่เดี๋ยวก่อน ลองอ่านต่ออีกสักนิด

จริงอยู่ผลกระทบต่อโลกดูเหมือนว่าเอดิสันจะมีมากกว่า นั่นเป็นผลที่เกิดขึ้น แต่สิ่งที่คิดว่าคน๒คนต่างยุคสมัย ต่างๆถิ่นกำเนิด ต่างสิ่งแวดล้อมและต่างการศึกษาภาษาวัฒนธรรม มีอะไรบางอย่างที่เหมือนกัน สิ่งแรกคือความมุ่งมั่น เอดิสันทดลองไส้หลอดไฟฟ้าแบบใหม่ ล้มเหลวนับพันครั้งกว่าจะสำเร็จ ปู่ไพก็เช่นกัน ด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำของเล่นให้กับหลานชายผู้พิการให้ดีก็ต้องเพียรพยายามปรับปรุงนับครั้งไม่ถ้วน กว่าของเล่นที่แกทำด้วยสองมือของแกจะเหมาะสมกับหลานและต้องพัฒนาตลอดให้เหมาะสมกับวัยที่โตขึ้นเรื่อยของหลาน และสิ่งที่สองที่เหมือนกันคือเขารักที่จะทำมัน ทั้งสองส่วนนี้คือหัวใจแห่งความสำเร็จอย่างที่ เอดิสัน บอกว่าแกใช้พรสวรรค์แค่ ๑%เองที่เหลือ(๙๙%)มาจากความพยายามล้วนๆ

ผมไม่มีโอกาสคุยกับเอดิสัน เพราะแกตายไปตั้งนานแล้ว แต่ผมมีโอกาสคุยกับปู่ไพ ไปดูสิ่งประดิษฐ์ของแกและได้คุยกับหลานแกที่จากตอนเด็กๆเป็นเป็นอัมพาตช่วยตัวเองไม่ได้แม้แต่จะนั่ง และด้วยความมุ่งมั่น ความรักของปู่ที่มีต่อหลาน แม้ความรู้จะน้อยนิด ปู่ไพก็พยายามสอบถามหาความรู้จากแพทย์พยาบาล นักกายภาพบำบัดจนเข้าใจและตั้งปณิธานว่าจะทำให้หลานแกเดินให้ได้ ซึ่งฝันของแกก็เป็นจริงจนได้ จากการทำของเล่นให้หลานแกเล่นไปพร้อมกับการฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต่างๆ ๔ปีผ่านไป”น้องปอ” หลานรักที่สมองขาดออกซิเจนตอนคลอด มีปัญหาทางสมองที่ภาษาทางแพทย์เรียกว่า Cerebral Palsy แขนขาเกร็งงอ นั่งยังไม่ได้เลย ต้องนอนอย่างเดียว ก็เริ่มเดินเองได้ อัศจรรย์มั้ยครับ นี่ยังไม่รวมกับผลการพัฒนาการทางสติปัญญาของ “ปอ”ก็ดีมากสามารถเรียนจบทางด้านคอมพิวเตอร์ ปัจจุบันทำงานเป็นนักคอมพิวเตอร์ที่สมาคมคนพิการ  ผมว่าตรงนี้ปู่ไพน่าจะเจ๋งกว่าเอดิสัน เพราะแกใส่ความรักความเมตา ความอดทนลงไปเต็มเปี่ยมแล้วยังต้องคอยฟูมฟักฝึกฝนหลานให้มีพัฒนาการ  นี่ถ้าไม่มีความรักและความอดทนคงยากสำหรับคนๆหนึ่งที่มีภาระต่างๆของตนเองแล้วยังต้องมาดูแลคนพิการอีกด้วย ส่วนของเอดิสัน ผมพอได้ข้อมูลมาว่า เจือๆไปกับการหวังผลทางธุรกิจด้วย

ปู่ไพ อาจไม่ยิ่งใหญ่เท่าเอดิสันในสายตาของใครต่อใคร แต่สำหรับผมแล้วแกยิ่งใหญ่มาก ของเล่นบางอย่างใช้กลไกง่ายๆแต่ก็ “เวิร์ค” อย่างน่าทึ่ง เช่น “รถแบ๊กโฮ” จำลอง ยอดเยี่ยมมากตักดินได้จริง ได้ออกกำทั้งขาและแขน สนุกเพลิดเพลิน แล้วก็ยังมีของเล่นอีกหลายอย่างที่ “สนุก” และกระตุ้นพัฒนาการตามวัยได้อย่างดีด้วย นี่น่าจะเป็นต้นแบบของการพัฒนาศักยภาพคนพิการโดยครอบครัวหรือชุมชน และเป็นแรงบันดาลใจที่สำคัญสำหรับคนพิการและครอบครัวของ “คนธรรมดา” ที่มีคนพิการ ว่า ความหวัง กำลังใจ และความอดทน ของ ในครอบครัวจะช่วยให้คนพิการในบ้าน ได้แสดงศักยภาพที่ซ่อนเร้นออกมา และสามารถพึ่งตนเองได้อย่างเหมาะสมในที่สุด

มีคนไปดูงานที่บ้านปู่ไพเยอะ มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคามก็มอบปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาภูมิปัญญาท้องถิ่นแกด้วย คงไม่ธรรมดาแน่ ใครมีโอกาสน่าจะไปศึกษาดูงานหรือพูดคุยกับปู่ไพที่บ้าน แต่หลานปอทำงานอยู่สมาคมคนพิการนนทบุรีหากจะคุยด้วยคงต้องใช้โทรศัพท์ครับ.

ปู่ไพ และ หลานปอ กับของเล่นพัฒนาการที่ปู่ไพ ทำเองกับมือเพื่อช่วยหลานของแก

สิ่งประดิษฐ์๑ใน๒๑ชิ้นที่ทำให้หลานปอของปู่ไพกลับมาเดินได้และได้เป็นนักคอมพิวเตอร์ทุกวันนี้ 

[สาธุ อนุโมทามิ]

ภูมิปัญญาชาวบ้านนั้นยิ่งใหญ่     ดัง"ปู่ไพ"สร้างสรรค์งานมากหลาย

บรรบุรุษสร้างสรรค์ปัญญาไทย    โปรดภูมิใจไทยประดิษฐ์ลิขสิทธิ์เรา

 

[ไม้ยืนต้น]

มีสิ่งดีต้องช่วยกันเติมต่อ  ไม่วิ่งห้อตามก้นคนอื่นเขา

ส่งเสริมปัญญาไทยไม่ดูเบา แล้วชาติเราจะภูมิใจในตัวตน   

      

[คุณครูยอด]

น่ายกย่อง ชื่นชมครับ

[วันรพี สมณช้างเผือก]

ตัวเป็นไทยใจเป็นทาสประหลาดนัก รักษ์ของนอกยี้ของไทย.กระไรหนา

ต่างชาติเห็น..เราช่างเขลาเบาปัญญา จงนำพา..ตัวอย่างดีของปู่ไพ่

หลานเกิดมาพิการสุดช้ำจิต ปู่ครุ่นคิด..หนทางสร้างความหวัง

ประดิษฐ์ของเล่นให้หลานฟื้นกำลัง จนสมหวัง..พลิกพลังให้หลานปอ