ครูหรืออาจารย์เป็นบุคคลที่สังคมนี้สมมติให้เป็นผู้ที่ทำหน้าที่ถ่ายทอดความรู้ ซึ่งหลักประกันว่าครูมีความรู้เพียงพอที่จะถ่ายทอดควารู้นั้นก็คือ "ปริญญา" อันเป็นปริญญาที่ได้มาจากการร่ำเรียนเขียนอ่าน ครูจึงมีหน้าที่ถ่ายทอดความรู้แห่งการร่ำเรียนเขียนอ่านนั้นให้แก่ "ลูกศิษย์"
เมื่อศิษย์ร่ำเรียนเพื่อเขียนอ่านได้แล้วศิษย์ก็มีหน้าที่จะเลือกใช้ความรู้ที่มีนั้นทำความดีหรือความชั่ว
หากครูถ่ายทอดความรู้บนพื้นฐานแห่งความดีด้วยการมีจิตใจที่ดีและเสียสละ เด็กก็จะซึมซาบรสชาดแห่งความเสียสละนั้นแล้วตัดสินใจเดินไปตามสายแห่งความดี
ดังนั้นครูจะต้องเป็นคนดี รู้ดี รู้ชั่ว สิ่งใดชั่วต้องไม่มีในตัวครู เพราะถ้าศิษย์รู้เขาย่อมทำตาม
ความรู้ทั้งหลายที่ศิษย์พึงได้รู้จากครูนั้นย่อมน้อมนำมาจากอายตนะทั้ง 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และ "ใจ"
รูปลักษณ์ รูปแบบ วิถีชีวิต การกระทำทั้งหลายของบุคคลที่ได้ชื่อว่าครูนั้นจึงเป็น Database อันสำคัญที่ลูกศิษย์นั้นจะกระทำตาม
ถ้าครูตั้งใจสอน ศิษย์ย่อมตั้งใจเรียน ถ้าครูเสียสละให้การสอน ศิษย์ย่อมเสียสละให้การเรียน
ถ้าครูประพฤติดี มีศีลธรรม ศิษย์ย่อมน้อมนำความดีแห่งศีลธรรมนั้นไปทำตาม
วิถีชีวิตใดเป็นของครู วิถีชีวิตนั้นย่อมผ่องถ่ายไปถึงศิษย์
ปริญญานั้นรับประกันได้เพียงแค่ความรู้ แต่คุณธรรมนั้นรับประกันได้ถึง "ความดี"
ความดีเป็นสิ่งที่ครูพึงกระทำให้กับศิษย์ ความดีจึงเป็นวิถีชีวิตของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็น "ครู"
ครูคือคนดี...ที่ศิษย์เห็น ครูต้องเป็นแบบอย่างทางสร้างสรรค์
ศิษย์เรียนรู้ครูชี้ทางสว่างพลัน ต้นแบบนั้นครูคนดีที่สุดเลย
ครูคือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่
กราบขอบพระคุณค่ะ (^_^)