การมาบวชเป็นพระ ภารกิจอย่างหนึ่งที่ทำประจำทุกเช้า-เย็น คือ การกวาดใบไม้ เศษขยะ เศษผง ขี้หมา และอื่น ๆ รอบ ๆ กุฎิและบริเวณใกล้เคียง..
กวาดไปครั้งแรก ครั้งที่สอง ก็ยังเฉย ๆ เช้ากวาดหมด บ่ายก็มีมาให้กวาดอีก หรือบางครั้ง กวาดไปข้างหน้า ข้างหลังก็ร่วงอีก แบบนี้เรื่อยไป...
แต่การกวาดก็สอนใจคนที่เพิ่งบวชได้เป็นอย่างดีนะ อย่างอาตมา คิดในแง่ของการชำระล้างจิตใจ การทำสมาธิ การฝึกสติ เจริญกรรมฐาน แต่ละวัน แม้ว่าจะชำระล้างจิตใจให้บริสุทธิผ่องใสเท่าใด ฝึกสมาธิ หรือฝึกสติ เจริญกรรมฐานเท่าใด วันต่อมาหรือเวลาที่มีอยู่ก็ยังคงต้องทำต่อไป เพราะเมื่อไรก็ตามที่เราเผลอ สิ่งปรุงแต่ง กิเลส และสิ่งต่าง ๆ จะเข้ามาปรุงแต่งจิตใจให้วุ่นวายทันที ก็ต้องคอยกวาดหรือฝึกกันอยู่ร่ำไป เช่นเดียวกันการกวาดขยะ เมื่อไหร่ที่หยุดกวาด ใบไม้ ขยะ ก็จะเพิ่มขึ้นทุกทีไป กวาดแล้วสะอาด แล้วสกปรก แล้วก็ต้องกวาดเรื่อย ๆ จิตใจก็เช่นกัน ต้องชำระล้าง และฝึกจิตตลอดเวลาไม่ให้กิเลสตัญหาเข้ามาสั่งสมมากจนเกินไป ...
ไม่มีความเห็น