คน
ดวงดาววับวาว เคยเด่นพราวยังหล่น
เมฆลอยเบื้องบน ยังตกลงสู่ดิน
หมู่มวลนกกามีปีก หลีกปืนของพรานโผบิน
ไม่วายล่วงดิน ลงตาย
ทะเลลึกมี มวลหมู่ปลามากอยู่
ทั่วบึงหนองคู มวลหมู่ปลามากมาย
ก็ยังมิวายโดนเบ็ด เด็ดชีวิตมันถึงตาย
ละม้าย.....คล้ายชีวิตคน
มืดมัว เด่นดี เพียงใด
รำ่รวยหรือเข็ญใจ อับจน
ไม่มีวันพ้นความตาย
สุดที่หมาย....เคียงกัน
เป็นคนท้ังที ควรให้มีประโยชน์
ชาติไทย ของเราควรรุ่งโรจน์เท่าทัน
อย่ามัวระเริงความสุข ส่วนตัวเห็นเป็นสำคัญ
ชีวิตคน...สั้น...นิดเดียว
เป็นคนทั้งที ควรให้มีประโยชน์
ชาติไทยของเราควรรุ่งโรจน์เท่าทัน
อย่ามัวระเริงความสุข ส่วนตัวเห็นเป็นสำคััญ
ชีวิตคน... สั้น... นิดเดียว
ความเห็น (3)
สวัสดีครับอาจารย์
ผมชอบตรงนี้ครับ
"เป็นคนทั้งที ควรให้มีประโยชน์"
ขอบคุณบันทึกดีๆครับ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์...ชอบวรรคนี้จังค่ะ
เป็นคนท้ังที ควรให้มีประโยชน์
ชาติไทย ของเราควรรุ่งโรจน์เท่าทัน
อย่ามัวระเริงความสุข ส่วนตัวเห็นเป็นสำคัญ
ชีวิตคน...สั้น...นิดเดียว
ขอบพระคุณที่แบ่งปันนะคะ
ครูกระเเต
เคยไปงานศพ ญาติและคนที่ตาย เวลาอยู่ด้วยกันทะเลาะกันทุกวัน พอตายจากกันร้องไห้ เหมือนว่าจะขาดใจตายไปอีกคน
เวลาอยู่ ด้วยกันทำไมไม่ทำดีให้กันและกัน เหมือนอาจารย์เขียนว่า ชีวิตคน...สั้น...นิดเดียว
ขอบคุณบันทึกดีๆ ค่ะ