นับเวลาปีกว่าๆที่ผู้เขียนได้สมัครมาทำงานในหอผู้ป่วยหนัก เป็นเรื่องที่ท้าทายและยากไม่น้อยสำหรับคนที่ไม่ได้ทำงานในหอผู้ป่วยมานานเกือบยี่สิบปี พยาธิสภาพของโรคต่างๆเริ่มไม่หลงเหลือในความทรงจำเพราะไม่ได้นำมาใช้เสียนาน โดยเฉพาะโรคทางด้านอายุรกรรม
การทำงานในหอผู้ป่วยหนักของโรงพยาบาลผู้เขียน เป็นหอผู้ป่วยหนักรวม ไม่ได้เน้นว่าเฉพาะด้านทางด้านใดด้านหนึ่ง ผู้เขียนจึงต้องเรียนรู้โรคทางด้านอายุรกรรมให้มากขึ้น โดยเฉพาะโรคที่ทำให้อัตราการตายสูง อย่างเช่น โรคหัวใจและหลอดเลือด
ก่อนหน้านั้นเคยมีอาจารย์ อายุรแพทย์จาก มหาวิทยาลัยขอนแก่นมาบรรยายและอยากให้มีการสร้างเครือข่ายเกิดขึ้น เพื่อผู้ป่วยได้รับการดูแลช่วยเหลือในเวลาอันรวดเร็วหรือการช่วยเหลือที่เหมาะสม ทำให้ผู้ป่วยได้รับความปลอดภัยมากขึ้น หลังจากนั้นมา เราก็สามารถให้การดูแลผู้ป่วยและให้การช่วยเหลือได้อย่างเหมาะสม ด้วยความที่สามารถติดต่ออาจารย์ได้โดยตรง และมีการเตรียมเตียงไว้รอหากต้องส่งต่อผู้ป่วยไปยังมหาวิทยาลัยขอนแก่น
มีข่าวดีมาถึงพวกเราที่อยู่ห่างไกลอีกรอบ เมื่อ สปสช.เขต8 ให้การสนับสนุนการจัดตั้งเครือข่ายการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจ โดยมีโรงพยาบาลศูนย์อุดรธานีเป็นแม่ข่าย รับการส่งต่อ ซึ่งขณะนี้มีความพร้อมในเรื่องของการผ่าตัด
เมื่อวานนี้ผู้ที่เกี่ยวข้องในการดูแลผู้ป่วย อันได้แก่ จังหวัดนครพนม จังหวัดหนองบัวลำภู จังหวัดอุดรธานีและจังหวัดหนองคาย จึงถูกเชิญให้ไปร่วมการจัดทำแนวทางปฏิบัติ ในการดูแลผู้ป่วยก่อนที่จะส่งต่อผู้ป่วยมายังโรงพยาบาลจังหวัดหรือโรงพยาบาลศูนย์อุดรธานี
จากการร่วมเสวนาและระดมสมอง ผู้เขียน พบว่า ปัญหาที่คล้ายๆของโรงพยาบาลอำเภอก็คือ เรื่องของรถส่งต่อผู้ป่วย และอุปกรณ์ที่ครบตามมาตรฐาน อันได้แก่ เครื่องกระตุ้นหัวใจ เครื่องให้สารน้ำ เครื่อง monitor คลื่นไฟฟ้า หัวใจ แม้รายคนจะเสนอให้ หยิบยืมจากโรงพยาบาลเพื่อนบ้าน แต่หลายโรงพยาบาลก็อยู่ห่างไกลกัน
อีกปัญหาหนึ่งที่พบคือในเรื่องการให้ยาละลายลิ่มเลือดที่คุณหมอบางท่านอาจจะยังไม่กล้าใช้ แต่...ทางโรงพยาบาลแม่ข่ายอยากให้ผู้ป่วยได้รับก่อนมาถึงโรงพยาบาลแม่ข่ายไม่น้อยกว่า 12 ชั่วโมง
ในเรื่องความไม่พร้อม โรงพยาบาลได้รับคำปลอบใจว่า อุปกรณ์เครื่องมือราคาไม่แพง อีกไม่นานงบประมาณสนับสนุนก็จะมาถึง แต่...ในความคิดที่พวกเราชาวโรงพยาบาลอำเภอคิดกันได้ซึ่งไม่แตกต่างกัน คือเรื่องต้องพึ่งพาหลวงพ่อ(วัด)ที่ให้การสนับสนุนพวกเราอย่างสม่ำเสมอเรื่อยมา งานนี้ หลวงพ่อคงต้องเหนื่อยในการสนับสนุนอีกครั้ง เพื่อความปลอดภัยของชาวบ้าน.........สาธุ
เห็นใจคนทำงานทางด้านนี้ ต้องมีใจรักจริง ๆ
ที่จริงภาครัฐน่าจะเอาเงินมาช่วยตรงจุดนี้เยอะ ๆ
สวัสดีค่ะป้ามณีแดง
ศูนย์ที่ทำงานใหม่ ป้ามณี น่าสนใจจังเลยนะคะ
พัฒนาความคิดและจิตใจ ขอเป็นกำลังใจค่ะ
พี่แดงขา โรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชปัว 90 เตียงก็ไม่ค่อยพร้อมค่ะ แต่เราเป็นลูกข่ายของ มหาราชนครเชียงใหม่ และได้เข้าร่วมเครือข่ายของ สปสช ตอนนี้ปัวพัฒนาได้มากแล้วค่ะพี่แดง ไก่เองเป็น disease manager ตอนแรกลำบากมากค่ะ แต่ตอนนี้ได้พัฒนาขึ้นมากแล้วค่ะ สิ่งยากต้องมีการเริ่มต้น สู้ๆนะคะ
รพ.หนองคายไปร่วมด้วยไหมคะป้าแดง
เห็นมีน้องแล็ค ไอ ซี ยู รับผิดชอบเรื่องนี้ด้วย
ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ ได้ทำงานแบบทำบุญไปด้วย เหนื่อยไหม คนสวย ขอชื่นชมค่ะ
สวัสดีค่ะ มาทักทาย และขอบคุณที่ไปเยี่ยมน่ะค่ะ..สบายดีน่ะค่ะ..คุณป้าแดง..
ผมสนใจอยากไปกราบหลวงพ่อ...อยากให้แนะนำด้วยครับ