..ฉันกลับมายังที่เก่า..
ที่ที่เคยมีเงา...ของเราสอง
เก็บความรักมิดชิด..คิดไตร่ตรอง
..ปล่อยละอองความหลังที่พรั่งพรู..
เขาจากไปแล้ว...เนิ่นนาน
รอยความหวานยังกลบ..อบอวลอยู่
เพียงถ้อยคำฝากไว้...ใจรับรู้
รักจะอยู่กับเรา...ไปเนาว์นาน
แม้จะคล้าย..รอคอยความว่างเปล่า
จะสมรัก..หักร้าว..เศร้าหรือหวาน
ไม่ว่าจะวันนี้...หรือวันวาน
ใจของฉัน....ยังรักปักฤดี
...ฉันจะนั่งรอเธอที่เก่า...
ด้วยสองเราฝากฝัน...กันที่นี่
รอด้วยรักทั้งหมด...ที่ฉันมี
ให้ถึงวัน"พรุ่งนี้"ที่จะรอ
กิ่งไผ่...ใบหลิว
สวัสดีค่ะ
กลอนไพเราะมาก ๆ ค่ะ
พรุ่งนี้ไม่เคยมาถึงเลย... เพราะทุกครั้ง
ก็...เป็น "วันนี้" เสียทุกทีไป...
(^___^)
***กลอนไพเราะมากค่ะ กระทบใจสะท้านเลย....เศร้าก็ตรงที่พรุ่งนี้ไม่มีวันมาถึงเลย.....
*** ขอบคุณค่ะ
พรุ่งนี้ คือความหวังค่ะ
อดทนรอ..วันพรุ่งนี้
เป็นบทกลอนที่ถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกได้ยอดเยี่ยมมากครับ
พรุ่งนี้จะมามั้ยค่ะ
พรุ่งนี้ก็เช้าแล้วเธอ ไม่นานก็ลืมวันนี้
สิ่งที่เคยช้ำใจ ร้องไห้ออกมาให้หมด
...
คิดถึงหนังสือเรื่อง ... จนกว่าเราจะพบกัน ...
พรุ่งนี้ไหนหนา ไมว่าพรุ่งนี้เมื่อไหร่ ก็จะรอ ;)
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบทกลอนนะคะ
พรุ่งนี้ไม่มีวันมาถึงจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ