มองบล็อกของคุณอาภรณ์ ไชยสุวรรณ จาก ม.วลัยลักษณ์ : ความตั้งใจบันทึกเอกลักษณ์ของมหาวิทยาลัยท้องถิ่น

จากบล็อก หมายเหตุวลัยลักษณ์

บันทึกที่ชื่อ อยากบันทึกความเป็นมาและความเป็นไปของมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์

ได้อ่านแล้ว เชียร์เต็มที่ครับ และนายบอนอยากจะบันทึกได้แบบนี้บ้าง บันทึกเกี่ยวกับ มมส.

แต่ความจริง นายบอนรู้เพียงผิวเผิน ขนาดเพลงของมหาวิทยาลัย ยังร้องไม่ได้เลย เนื่องจากเป็นนิสิตปริญญาโทภาคพิเศษ

อยากบันทึกเรื่องราวของ มมส.ไว้บ้าง แต่บันทึกได้แค่เพียง ส่วนที่มีโอกาสได้สัมผัสเท่านั้น

นั่นคือ ชีวิตการเป็นนิสิต มมส. มุมหนึ่งเท่านั้นและเรื่องจากห้องสมุด สถานที่ที่ไปใช้บริการอย่างสม่ำเสมอ

บันทึกได้เท่านี้ ลึกไปกว่านั้น ทำไม่ได้

เมื่อเห็นข้อความที่คุณอาภรณ์บันทึกไว้ ก็อยากจะเห็นใครสักคนที่ข้อมูล รู้ลึก บันทึกเรื่องของ มมส.บ้าง

ในส่วนของนายบอนก็คงจะร่วมบันทึกได้ เท่าที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน เมื่อนายบอนจบจาก มมส.ไปแล้ว คงไม่สามารถบันทึกเกี่ยวกับ มมส.ได้อีก เพราะไม่มีข้อมูล

แต่หากในอนาคต ได้ไปสัมผัส ได้ไปทำงาน หรือมีส่วนร่วมในจุดไหน นายบอนย่อมจะบันทึกเรื่องราวจากจุดนั้น

หากทำงานใน มมส. ก็จะมีบันทึกจาก มมส. , หากอยู่ มข. ข่าวสารจาก มข. จะได้รับการบันทึกอีกเพียบ

เพราะบันทึกจากท้องถิ่น บันทึกเฉพาะแห่ง เป็นบันทึกที่น่าติดตามมากที่สุด ทำให้ได้รับรู้ในสังคมที่แตกต่าง สามารถมองในเชิงเปรียบเทียบ นำจุดเด่นมาปรับปรุงองค์กรที่เราอยู่ให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้....