"เก้าอี้" หรือ "กับดัก" และ จิตวิทยาการขอ
สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องจิตวิทยาการขอ ของเพื่อนมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับ "เก้าอี้" ค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า รุ่นน้องคนหนึ่งกำลังอยากได้มือถือสักเครื่อง
เธอก็เลยเดินๆดูตามร้านต่างๆ พอเดินผ่านไป มีอยู่ร้านหนึ่งชวนให้เธอแวะชมมือถือที่ร้าน ซึ่งตอนแรกเธอไม่ได้เตะตากับมือถือร้านนั้นเลยค่ะ แต่คนขายเรียกเธอไว้แล้วเอา "เก้าอี้" มาให้เธอนั่ง เธอเกรงใจก็เลยต้องนั่งไปก่อน หลังจากนั่งแล้วก็หาโอกาสลุกได้ยากค่ะ คนขายพยามยามเสนอขายสินค้าด้วยวิธีต่างๆ ใบหน้ายิ้มแย้ม พูดจาอัธยาศัยดี ตามใจลูกค้า ที่สำคัญคือ ตอบตามความจริงค่ะ มือถือรุ่นไหน มีข้อดี ข้อเสียยังไงก็บอกไปตามจริง (Process อย่างหนึ่งค่ะ) สุดท้าย รุ่นน้องดิฉันก็เลยซื้อมือถือจากร้านนี้จนได้ค่ะ
พอดิฉันลองๆคิดย้อนดูแล้ว ตัวเองก็เคยพบเจอเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ อย่างเช่นตอนไปเดินดูเครื่องสำอางตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะซื้อ แค่เดินผ่านดูเล่นๆ แต่พอถูกพนักงานเรียกไว้แล้วเอาเก้าอี้มาให้นั่ง พอนั่งลงไปแล้วก็เท่ากับว่า "ติดกับดัก" แล้วค่ะ พนักงานก็จะเอาน้ำมาเสริฟบ้างล่ะ แนะนำสินค้าตัวโน้นตัวนี้บ้างล่ะ สุดท้ายก็ต้องซื้อมาสักชิ้น สองชิ้นล่ะค่ะ ด้วยความเกรงใจด้วยค่ะ ^^
ท่านผู้อ่านหลายๆท่านก็คงเคยเจอแบบนี้เหมือนกันใช่ไหมคะ?
ความเห็น (12)
สวัสดีค่ะ คุณอร
แหม ๆๆ นิสัยผู้หญิงเลยล่ะค่ะ ขี้เกรงใจ
ถ้าได้เข้าไปนั่งแล้ว จะปลีกตัวออกมา
แถมพนักงานขาย ก็เอาใจซะเหลือเกิน
อิอิ เป็นบ่อยค่ะ
บุญรักษาค่ะ ^^
เก้าอี้น่ารักดีค่ะ แต่อย่างว่าแหล่ะค่ะ กับดักดีๆนี่เอง ขอบคุณนะค่ะกับสาระดีๆ
เก้าอี้เป็นตัวล่อ ตัวอ่อยเหยื่อ เวลาเราเหนื่อย เห็นเก้าอี้สบายๆน่านั่งๆแล้วอยากนั่งจัง^^
เก้าอี้น่านั่ง....สวยดีค่ะ
ขอบคุณค่ะมาแบ่งปันข้อมูลดีๆๆ
อาศัยความเกรงใจ ที่ึนไทยทุกคนมีให้เป็นประโยชน์ครับ
เป็นจิตวิทยาการขอที่ยอดจริงๆ
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันกันครับ ^^
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ บางครั้งคนเราก็ซื้อเพราะความเกรงใจค่ะ
ในชีวิตเราก็ติดกับดักอยู่เสมอๆๆ นะค่ะคุณอร
ไม่ใช่แค่เก้าอี้นะคะพี่อร
ชามติดกับดักเด็กด้วยแระ หุหุ
ความเกรงใจเป็นสิ่งที่คู่กับคนไทยมาช้านาน
แต่เกรงใจมากไปก็หมดเป๋าไม่รู้ตัวเหมือนกันนะครับ
อิอิ
"ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ครับ"
เป็นผมก็คงจะเกรงใจอ่ะครับ
พี่อร รู้สึกว่าอุ้มจะติดกับดักบ่อยมาก ๆเลลยค่ะ อิๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่อวราวดี ๆ ค่ะ