มุ่งหวังสิ่งใดในหล้า

กราบเท้า คุณลุงคุณป้าด้วยความเคารพรัก

นานนับเดือนที่ไม่ได้เขียนจดหมายมาคุยกับคุณลุงคุณป้า .... หากคุณลุงรออ่านจดหมายก็คงน้อยใจเหมือนเมื่อครั้งที่มีชีวิตอยู่... หากถามว่าในชีวิตนี้เคยเสียใจอะไรมากที่สุดก็คงตอบได้ว่า เสียใจที่ทำให้คุณลุงคุณป้าต้องรอคอยข่าวคราว ชีวิตคนทำงานที่ใฝ่ศึกษาแถมใช้วันหยุดในการพัฒนาตนเองจะเหนื่อยล้าเพียงใดคงไม่ต้องพูดถึง... เหนื่อยจนไม่มีปัญญาที่จะคิดถึงใครนอกจากภาระหน้าที่ที่ต้องทำให้เสร็จ ก็แค่นี้เองนะคะสำหรับชีวิตที่ดิ้นรนในโลกธรรมแปด

หนึ่งเดือนที่ห่างหายมีเรื่องราวมากมายที่พบเห็นบนถนนชีวิตที่ก้าวเดิน สุขทุกข์คลุกเคล้า ฉากละครปีแล้วปีเล่าที่จำต้องโลดแล่นบนเวทีชีวิตในบทต่าง ๆ ที่ถูกอุปโลกน์ให้เป็น บางครั้งแม้เราไม่อยากเล่นแต่เราก็จำเป็นต้องเล่น เล่นให้ดีที่สุดจนได้รับรางวัลตุ๊กตาทองอันเกิดจากเกียรตินิยมในชีวิตที่คนอื่นมอบให้นั่นคือ "ความศรัทธาและความไว้วางใจ"

ช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลแห่งความรักคือวันวาเลนไทน์ หลายคนอาจตื่นเต้นและหลงใหลไปกับสมมุติสัจจะแห่งโลก แปลกนะคะวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาคือวันมาฆบูชาซึ่งเป็นวันแห่งความรักที่พระพุทธเจ้ามอบให้แก่พุทธศาสนิกชนกลับไม่ค่อยมีคนสนใจเท่าไรนัก

โอวาทปาฏิโมกข์เมื่อไปสืบค้นข้อมูลจาก วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ทำให้ได้ความรู้ในมุมมองที่ชัดเจนขึ้นและซาบซึ้งว่าเป็นวันที่พระพุทธเจ้ามอบหัวใจคือคำสอนที่เป็นตัวแทนของพระองค์ให้แก่พุทธบริษัทโดยแท้ หัวใจที่ว่านั่นก็คือ พระพุทธพจน์สามคาถากึ่งได้แก่

พระพุทธคาถาที่หนึ่ง อุดมการณ์สี่อย่าง อันได้แก่
๑.ความอดทนอดกลั้น ๒.นิพพาน ๓.ความไม่เบียดเบียน ความสงบ

พระพุทธคาถาที่สอง หัวใจของพระพุทธศาสนา ๓ ข้อ อันคือวิธีการที่จะทำให้เข้าถึงหัวใจของพระพุทธศาสนาได้แก่ ๑.การไม่ทำบาปทั้งปวง ๒.การทำกุศลให้ถึงพร้อม ๓.การทำจิตใจให้บริสุทธิ์ (มีผู้อนุมานว่าคือ ศีล สมาธิ ปัญญา)

พระพุทธพจน์คาถาที่สาม ทรงกล่าวถึงหลักการปฏิบัติของพระสงฆ์ผู้ทำหน้าที่เผยแผ่พระศาสนา หรือ วิธีการ ๖ ได้แก่ ๑.ไม่ว่าร้าย ๒.ไม่ทำร้าย ๓.สำรวมในปาติโมกข์ (ปฏิบัติตนอยู่ในระเบียบวินัยอันดี) ๔.รู้จักประมาณในอาหาร ๕.อยู่ในสถานที่สงบ ๖.เพียรฝึกฝนจิตใจให้สงบ

                    หากพูดจากภาษาธรรมล้วน ๆ อาจทำให้คนเบื่อหน่าย...ทำให้อดคิดย้อนไปถึงวันนี้ไม่ได้ที่เด็กถามว่า
                             เด็ก :   "อาจารย์คะ เวลาหนูฟังเทศน์ทำไมหนูไม่รู้เรื่องแล้วก็รู้สึกง่วงนอน" (เด็กคนนี้นับถือศาสนาคริสต์ค่ะ)
                        หนูหน่อย :   "อาจเป็นเพราะว่าหนูไม่ศรัทธาหนูจึงปิดกั้น"
                             เด็ก    : "หนูไม่ได้ปิดกั้น หนูตั้งใจฟังหนูก็ไม่รู้เรื่อง"
มาถึงบรรทัดนี้ถ้าเป็นคุณลุงจะตอบเด็กว่าอย่างไรดีคะ ?   ไม่รู้เพราะอะไร..ตอบเด็กทันทีทันควันชนิดที่เด็กอึ้งกันทั้งห้อง
                         หนูหน่อย :  ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าปัญญาหนูไม่ถึง
                        นักเรียนชาย :  อาจารย์ว่าเธอโง่นะ ฮา ฮา
                          หนูหน่อย  :   ครูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น  "ความรู้" กับ ปัญญา มันคนละตัวกัน ปัญญาคือความรอบรู้ และความฉลาดทางธรรมที่จะทำให้ตนพ้นทุกข์     บางทีพื้นฐานความรู้ในเรื่องที่พระเทศน์พวกเราไม่มี...จึงไม่เข้าใจ...

การสอนให้คนเข้าถึงธรรมไม่ใช่เรื่องง่ายเคยได้ยินว่า" เหมือนจูงอูฐเข้ารูเข็ม" ฉันใดฉันนั้น การสอนเด็ก ๆ หนูหน่อยมักยกเรื่องประกอบเป็นสาธกโวหารแล้วจบลงด้วยการให้เด็ก ๆ คิดวิเคราะห์ถึงคุณธรรมและการนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน นั่นคือการสอนเขาโดยที่เขาไม่รู้ว่าสอน นับเป็นศิลปะอย่างหนึ่งนะคะ

ตะวันใกล้ลับฟ้าแล้วค่ะ วันนี้คงสรุปเรื่องการเกิดมาและความมุ่งหวังของผู้คนตามหัวข้อที่ตั้งไว้ "มุ่งหวังสิ่งใดในหล้า" เคยอ่านเรื่อง ปรัชญาสูงสุดในพระพุทธศาสนา ไม่ทราบปรัชญานี้มีที่มาจากไหนแต่ก็จดจำไว้เพื่อเตือนตนเสมอนั่นคือ

๑. การพึ่งผู้อื่น เมื่อเราเป็นเด็กเราต้องพึ่งพาบิดามารดคอยเลี้ยงดูจึงจะอยู่รอด

๒. การพึ่งตนเอง นั้นคือการสามารถหยัดยืนได้ด้วยตนเองจึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ประเสริฐ

๓. การพึ่งพาซึ่งกันและกัน ไม่มีใครอยู่ในโลกนี้เพียงคนเดียวได้ หากต้องอาศัยพึ่งพาเกื้อกูลซึ่งกันและกัน

๔. การเป็นที่พึ่งของผู้อื่น นั่นคือการที่เราเกิดพัฒนาการด้านต่าง ๆ จนสามารถเป็นที่พึ่งให้คนรอบข้างได้เปรียบไม้ใหญ่ที่แผ่ร่มเงาให้
ผู้พักพิง

๕. ทำนิพพานให้แจ้ง นับเป็นปรัชญาสูงสุดของชาวพุทธทุกคน เพราะสามารถทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ แต่แปลกที่คนรุ่นใหม่น้อยคนนักที่จะเข้าใจและมองว่านิพพานมีจริง

การได้เกิดมาเป็นมนุษย์นับว่าประเสริฐ แต่ที่ประเสริฐกว่านั้นก็คือการมีพัฒนาการในการพัฒนาจิตวิญญาณตนเองให้ก้าวไปถึงปรัชญาข้อที่ ๔ และ ๕ นะคะ...

ด้วยความเคารพรัก

หนูหน่อย

ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต

เขียนใน GotoKnow โดย วราภรณ์
ใน จากดินสู่ดาว

คำสำคัญ (Tags): #ข้อคิด ปรัชญา ศาสนา

หมายเลขบันทึก: 335660เขียนเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2010 18:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 15:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (64)

kpam boon

เขียนเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2010 18:20 น. ()

มาร่วมรับฟังเรื่องราวดีๆ ต้อนรับเทศกาลวันแห่งความรักค่ะ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2010 18:26 น. ()

สวัสดีค่ะ

พี่คิมค้นพบสัจธรรมเหมือนกันนะคะ
ความไม่ศรัทธาจึงปิดกั้นทุกอย่าง ปิดตา ปิดใจด้วยนะคะ
ขอขอบคุณที่ได้เติมเต็มค่ะ

นงนาท สนธิสุวรรณ

เขียนเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2010 18:30 น. ()

วราภรณ์