เพื่อน PAL: ๑๐๐
บันทึกนี้เป็นบันทึกที่ ๑๐๐ ของบล็อก เพื่อน PAL ที่ผมเริ่มบันทึกมาตั้งแต่หัดใช้ G2K จากบันทึกแรกสั้นๆ สำหรับ..เพื่อน ของผม เมื่อ ๙ มกราคม ๒๕๕๐ มาถึงวันนี้ก็ปาเข้าไป ๓ ปีกว่าแล้ว
กลับไปดูความหวังตั้งต้น สำหรับการเขียนบล็อกนี้
ผมหวังว่า blog นี้จะเป็น blog ของเพื่อนที่..สนใจ..เรื่องราวการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย ที่จะแลกเปลี่ยนประสบการณ์เพื่อประโยชน์ของเราทุกคน เพราะสักวันหนึ่งก็คงถึงวันของเรา
ผมได้เพื่อน
- การเขียนบล็อก ทำให้ผมมีเพื่อนใหม่ ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นตัวเป็นๆด้วยซ้ำ จากเพื่อนคนแรกที่เข้ามา เจิม บันทึกแรกของผม..ท่านอาจารย์สมบูรณ์..นพ.สมบูรณ์ เทียนทอง ที่ผมยังคิดถึงอาจารย์จนถึงทุกวันนี้..เมื่อไรอาจารย์จะกลับมาเขียนบล็อกนะครับ
- ส่วนมิตรภาพใน G2K นั้นก็คงไม่จำเป็นต้องบรรยายอีก
- ผมรู้จักตัวจริงเสียงจริงที่ทำงานดูแลคนไข้ระยะสุดท้ายอยู่ทั่วทุกมุมของประเทศไทย โดยไม่มีข้อจำกัดเรื่องระยะเวลา ความจริงในระหว่างที่อยู่ต่างประเทศ เราก็ยังติดต่อถึงกันด้วยซ้ำผ่านบล็อก
- ข้อสำคัญอีกอย่างคือ ผมได้เพื่อน..นอกวงการสุขภาพ ที่เป็นเสียงของประชาชนทั่วไป ที่เราพึงรับฟังมากๆ
ผมได้แลกเปลี่ยน
- ประสบการณ์การดูแลคนไข้ระยะสุดท้ายถูกแลกเปลี่ยนผ่านทั้งบล็อกนี้ของผม และบล็อกของสมาชิกท่านอื่นอย่างคึกคักและเพื่มขึ้นเรื่อยๆ ปัจจุบันเราก้าวหน้ามาถึงมี เว็บไซด์ของเครือข่ายฯ และมีรวบรวม บันทึกคนทำงาน เอาไว้
ผมจำประสบการณ์ที่ผ่านมาได้มากขึ้น
- เมื่อก่อนตอนไม่บันทึก เจออะไรมาก็มาก แต่พอเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็เลือนไปตามวัย เหลืออยู่ในสมองไม่มาก
- พอหัดบันทึก ประมวลประสบการณ์ของตนเอง เรากลับจำเรื่องที่บันทึกเหล่านี้ได้ดีกว่า นานกว่า แถมกลายเป็นคลังข้อมูลที่สามารถส่งต่อให้คนอื่นที่ต้องการ เมื่อไรก็ได้ และมีระบบคำสำคัญให้เสร็จ
ความแตกต่างของสิ่งที่หวังกับสิ่งที่เกิดจริง
- น่าจะบอกว่า เกินความคาดหวังมากกว่า คงเป็นเพราะ ตอนเริ่มต้นผมตั้งความหวังไว้ไม่มาก เพราะตอนนั้นผมไม่คุ้นเคยกับ ชุมชนออนไลน์ แบบนี้ แถมค่อนข้างต่อต้านพวกเว็บบอร์ดที่เหมือนเป็นพื้นที่ระบายอารมณ์ของคนบางประเภท แบบไม่เปิดเผยตัวอีกด้วย
อยากทำ อยากเห็นอะไรต่อไป
- ผมน่าจะเขียนบันทึกในบล็อกนี้มากขึ้น
- อยากจะเห็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์เกิดขึ้นอย่างมีชีวิตชีวา มีความเห็นที่แตกต่างจากหลากหลายมุมมอง
- สมาชิกหลายคนอาจมองว่าเรื่อง การดูแลคนไข้ระยะสุดท้าย เป็นเรื่องพวกหมอ พยาบาล เป็นเรื่องไกลตัว แต่ผมก็อยากจะเชิญชวนให้ลองอ่านบันทึกพวกนี้ แล้วคิดตาม
- รู้สึกเบื่อก็บอกว่าเบื่อ รู้สึกว่าเศร้าก็บอกว่าเศร้า คิดเห็นคล้อยตาม ขัดแย้งอย่างไรก็บอกกัน ผมคิดว่าพวกเรายินดีรับฟังนะครับ
เพราะเราคือ..เพื่อน
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ
- คำว่าเพื่อนมีความหมายเกินบรรยายค่ะ
- พี่คิมใช้บล็อกบำบัดความไม่รู้ มีเพื่อนมากมายเข้าไปแลกเปลี่ยน
- และทำให้ความรู้น้อยเพิ่มพูนขึ้นค่ะ
- การงาน และผู้ที่เกี่ยวข้องได้รับการดูแลช่วยเหลือด้วยค่ะ
- สวัสดีครับพี่คิม กลับถึงบ้านแล้วยังครับ
- ได้คำใหม่อีกแล้ว บล็อกบำบัด คู่กับ มิตรภาพบำบัด
- ผมคิดว่า เรายังสามารถใช้ประโยชน์ของบล็อกได้มากกว่านี้นะครับ
- ผมคิดถึง การประชุมทางไกล แทนการเสียค่าเครื่องบินแพงๆ ไปประชุมแค่ ๒ ชม. การให้การบ้านนักเรียนให้เข้ามาส่งในบล็อก
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์หมอเต็ม
บันทึกgotoknow ได้อะไร great expectation จริงๆค่ะ
เมื่อวานปูได้อ่านหนังสือ หยดน้ำแห่งจินตนาการ กล่าวถึง ประโยชน์แห่งการเขียน และ การเขียน ช่วยผู้ป่วยหลายราย ถือเป็นการบำบัดค่ะ มียกตัวอย่างเรื่องคุณยายคนหนึ่งที่ มาเขียนเล่า ค่ะ และ มีกล่าวถึงท่านอ.สกล ด้วยหากจำไม่ผิด เอ เหมือนเคยได้ยินชื่อ ในบันทึกอาจารยห์หมอ
อ่านหนังสือเล่มนี้ แล้วเพลิดเพลิน และระลึกถึงอาจารย์หมอเต็มค่ะ
- สวัสดีครับพี่นงนาท
- อืมม.. การเขียนเป็นการบำบัด จะเรียกว่า ลิขิตบำบัด ดีมั้ย
- เมื่อวานผมเพิ่งให้การบ้านคนไข้ที่เอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลาที่อยู่ในห้องตรวจผมกว่าครึ่งชม. ว่า ให้เขียนใส่กระดาษมาส่งผมวันนี้
- รู้สึกอย่างไรบ้างกับการเป็นมะเร็ง
- จะลงมือทำอะไรบ้าง เพื่อจัดการกับความรู้สึกในข้อหนึ่ง
- วันนี้คนไข้เอาการบ้านมาส่ง เขาบอกว่า กลัวโรคจะไม่หาย แต่จะกลับไปดูแลตนเองให้แข็งแรงขึ้น โดยเริ่มออกกำลังเบาๆ กลับไปคุยกับสามีและลูก และสอนลูกให้เข้มแข็งโดยดูตัวอย่างของแม่
วันนี้ผมชมเขาว่า ดีมาก เพราะเขาเริ่มมองเห็น action plan ของตัวเองเป็นรูปธรรม มากกว่าจะพูดแต่ประโยคซ้ำซากดูดีแต่ทำไม่ได้ เป็นนามธรรม อย่าง จะพยายามทำใจ ไม่คิดมาก อะไรเทือกนั้น
สวัสดีค่ะอาจารย์
คำว่าเพื่อนมีความหมายมากนะคะ
ตอนสมัครG2K แรกๆ ไม่กล้าที่จะเขียน ด้วยความไม่มั่นใจในตนเอง
ว่าจะเขียนอะไร จะเป็นประโยชน์กับใครบ้าง
เพราะเพื่อน ทำให้มีกำลังใจ และมีเพื่อนหลากหลายมากขึ้น
รวมทั้งมีคนไข้เข้ามาอ่านและได้กำลังใจกลับไป
จึงมีความมั่นใจมากขึ้น ขอสนับสนุนความคิดของอาจารย์ค่ะ
- คำว่า เพื่อน ผมคิดว่า เป็นคนที่จะทักท้วงเราเวลาผิดพลาด ด้วยนะครับ
- ใน G2K นี่ มี คำหวาน มากไปนิดนึง
- เราต้องพัฒนาไปถึงขั้น มีความเห็นแตกต่างกันได้ ทักท้วงกันตรงๆได้ แต่ยอมรับกัน ไม่กลายเป็นแบ่งสีแบ่งขั้ว ผมว่านั่นแหละ ความรู้มันถึงจะระเบิดเถิดเทิง
- สวัสดีค่ะ อาจารย์
- ตอนนี้ป้าแดง เจอคนไข้ระยะสุดท้ายมากมาย แต่ขาดประสบการณ์ในการดูแล ก็อาศัยเข้ามาอ่านบันทึกของอาจารย์ เนี่ยละค่ะ
- อยากให้โรงบาลป้าแดง เริ่มเรื่องอย่างจริงจัง จังค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ลิขิตบำบัด ดีจังเลยค่ะ จะนำไปบอกรุ่นพี่ระยะ ๓ เมื่อเสาร์ปูไปเยี่ยมเธอ ๆ กำลังใจดีมากๆ ค่ะ เพียงแค่ไม่ยอมเป็นนางแบบเหมือนก่อน บอกว่าไม่สวย อิ อิ เราถ่ายภาพวิวกันแทน
นอกจากชอบ ลิขิตบำบัด แล้วยังชอบ เดินทางผ่านตัวอักษร เอจะเรียกว่า ... บำบัดดีคะ ?
สวัสดีคะอาจารย์หมอเต็มศักดิ์
เพื่อน คำนี้ดีเสมอมา เพื่อนคือเพื่อน สิ่งที่ได้รับจากเพื่อนเสมอมาคือถูกผิดจะเตือนกัน เมื่อทุกข์ เพื่อนจะปลอบ เมื่อสุข เพื่อนจะยินดี
- สวัสดีครับ
- ความจริงเราได้เริ่มทำไปแล้วนะครับ
- ถ้าเริ่มจับกลุ่มกันช่วยกันทำ ก็จะเรียกว่าเป็นระบบมากขึ้นครับ
- ผมคิดว่า ทั้ง อ่าน ทั้ง เขียน ก็น่าจะรวมใน ลิขิตบำบัด นะครับ
- เห็นด้วยกับพี่ไก่นะครับ ผมว่า เรื่องเพื่อนเนี่ย เป็นสัญชาตญาณดึกดำบรรพ์ เพื่อดำรงเผ่าพันธ์ุของเราเลยทีเดียว
ขอเพิ่มเติมคะ ว่าอาจารย์ยังช่วยให้ต้นกล้า gotoknow ได้โตขึ้นมาด้วย
จาก บล็อกแรก ที่เขียนขึ้นมาแบบกล้าๆกลัวๆ
ได้อาจารย์และอาจารย์สกลได้เข้ามา "เจิม" เป็นแรงบันดาลใจให้เขียนต่อ
และยังพบว่า ที่นี่คือ พื้นที่ปลอดภัย ในการ KM อย่างแท้จริง
ขอคารวะอาจารย์มา ณ ที่นี้คะ
ร้อยแล้วจ้า........ดีใจที่ได้พบปะอาจารย์ไม่ว่าจะผ่าน blog และตัวจริงเสียงจริง
และหวังเหลือเกินว่าจะได้แลกเปลี่ยนกันแบบถึงลูกถึงคนถึงรากถึงโคนในโอกาสต่อไปครับ
- ขอบคุณครับปัทมา
- ผมก็อยากให้มีน้องอย่างปัทมา อย่างโรจน์เยอะๆครับ
