มาอยูเมืองนอกได้สามปีได้สังเกตว่า
ชาวกีวีนั้นไม่นิยมทานมื้อกลางวันหนัก แค่แซนด์วิช สลัด หรือ
ของที่เหลือจากมื้อเย็นก็พอแล้ว ที่มหาวิทยาลัยและโรงเรียน
ทั้งครูและนักเรียนส่วนมากนิยมอาหารมาจากบ้าน
ความแตกต่างไม่ได้ขึ้นอยู่กับอาหารของแต่ละชนชาติเท่านั้น ปริมาณ
ลักษณะ และเวลาที่ใช้ในการทานอาหารกลางวันก็ต่างกันด้วย
สำหรับคนไทยอาหารกลางวันสำหรับวัยทำงานค่อนข้างสำคัญทีเดียว
ถือว่าเป็นมื้อหนักบางทีหนักกว่ามื้อเย็นอีก
ส่วนมากมื้อเช้าไม่ค่อยได้ทานเพราะต้องรีบไปทำงาน
ที่ New Zealand
เขาให้เวลาทานกลางวันไม่เกิน 30 นาที
ทีแรกที่มาเรียนภาษาค่อนข้างหงุดหงิดในเวลาจำกัด
เพราะเราทานไปคุยไปแบ่งอาหารกินกันไป เวลาไม่พอสำหรับนักเรียนไทย
เพราะเขาให้เวลาแค่พอกัดแซนด์วิชนั่นเอง
ส่วนที่บ้านเราไม่ค่อยมีใครห่อข้าวมาที่ทำงานส่วนมากจะซื้อทานที่ร้านไม่ว่าจะเป็นข้าวแกง
ก๋วยเตี๋ยว ราดหน้า ข้าวขาหมู ส้มตำ ไก่ย่าง (ว่าไปก็
หิว...T_T) สารพัดเมนูจะหาได้ที่โรงอาหารเพราะสะดวก
ไม่ต้องล้างและหอบหิ้วพะรุงพะรัง
อิชั้นเองนั้นเป็นคนทานเก่งมาตั้งแต่เด็กๆ
ไม่ค่อยจำกัดอาหารแต่อย่างใด อยากกินอะไรก็กิน
นิสัยชอบกินอาหารกลางวันร้อนๆ และปริมาณมากนั้นก็นำมาใช้ที่นี่
ก็เลยกลายเป็นตัวประหลาดของ common room ที่นี่ไปซะ
พออุ่นอาหารทีไรทุกคนจะสนใจมาก บางคนถามว่า
ปกติกินกี่มื้อ
มื้อนี้เป็นมื้อใหญ่ที่สุดเลยหรือเปล่า แล้วตอนเย็นกินอีกไหม
(ฮา)
มันแปลกสำหรับเขา เพราะไม่มีใครอุ่นกับข้าวเยอะๆ
หรือกินข้าวทีละจานโตๆ เป็นมื้อกลางวันกัน
Classic Thai lunch
ชาวกีวีเขามานั่งแค่ประมาณ 10 นาที ทานแซนด์วิชชิ้นเล็ก
พาสต้านิดหน่อย กาแฟ มัฟฟิน พาย ของพวกนี้ไม่อิ่มท้องเลยค่ะ
อาหารกลางวันของอิชั้นเลยแปลกแตกต่างทีเดียว
แต่เลิกไม่ได้เพราะหากกินไม่ดีแล้วจะไม่มีแรง และต้องกินของร้อน
(เพื่อนแซวว่า เริ่มแก่แล้วกินของชืดๆ ไม่ได้) หุ หุ
^_^
Classic kiwi lunch
อ่านเรื่องมื้ออาหารของชาวกีวีได้ที่นี่ค่ะ http://www.geocities.co.jp/SilkRoad/8846/nzpENGmeals.htm