โอ้ โดนเลยครับ
เป็นบันทึกที่สะท้อนมุมคิดบางอย่างได้อย่างน่าคิดครับ...ขอเป็นกำลังใจให้ครับท่าน ผอ.
พรุ่งนี้ว่าจะแวะไปมหาวิทยาลัยครับ ด้วยความคิดถึง
อ.จารุวัจน์และอ.เสียงเล็กๆครับ
จริงๆแล้ว ผมเขียนบันทึกนี้เพื่อเตือนใจตัวเองนะครับ และเพื่อไม่ให้ลืมคอนเซ็ปสำคัญ ที่บางทีทำๆงานไป อาจจะมองข้ามไป
มีกรณีตัวอย่างหนึ่งในช่วงที่ผมทำงานอยู่ในโรงเรียน ทางโรงเรียนรับแม่ครัวเพิ่ม 2 คน เป็นหญิงชาวบ้านบริเวณใกล้เคียง ปรากฏว่า แม้มีคนเพิ่มแล้ว 2 คนแต่อาหารก็ปรุงเสร็จช้า ส่งผลกระทบต่อกิจกรรมของโรงเรียน กระทบต่อเด็ก ผมเลยต้องลงไปดูว่า คนในครัวทำงานกันอย่างไร พอไปเห็นเท่านั้นแหละ ก็เข้าใจเลยว่า ทำไม่??? ก็คนในครัวทำงานเหมือนกับที่เธอทำในครัวที่บ้านนี่ครับ กับมาทำงานในโรงเรียนเด็กจำนวน 2,000 คนในขณะนั้นย่อมไม่มีทางทำงานได้ทันแน่นอน ผมเลยต้องไปดูว่า ในโรงเรียนใหญ่ๆที่มีเด็กจำนวนมากเขาทำงานกันอย่างไร? ไปดูร้านขายอาหารใหญ่ๆ ไปสังเกตว่าแม่ครัวเขาทำงานยังไง ได้วิธีแล้วก็กลับมาฝึกแม่ครัวทั้งหมด ฝึกไป แก้ไขปรับปรุงไป จนในที่สุด ชาวบ้านธรรมดาๆก็กลายเป็นแม่ครัวที่ทำงานได้อย่างดี ทำงานทันเวลา แถมไม่ต้องเพิ่มคนอีก ทำให้ได้รายได้เพิ่มจากค่าจ้างที่จ่ายแบบเหมา คือ ใช้คนน้อยแต่ทำงานได้มีประสิทธิภาพคนทำงานก็รับเงินส่วนที่เหลือไปเป็นรางวัล แต่ถ้าทำงานไม่มีประสิทธิภาพ ต้องเพิ่มคนก็ต้องนำจำนวนคนมาหารก็ทำให้รายได้ต่อคนน้อยลง