....ไม่มีอีกแล้ว....
เธอเอ่ยคำลา...ในวันที่ฟ้าของฉันเป็นสีเทา
โลกที่ไม่มีเธอมันเงียบเหงา...เหมือนตะวันลาหาย
ฉันนั่งอยู่ในวงล้อมของแสงดาวที่ทอประกาย
แต่หัวใจฉันเดียวดาย...พร่างพรายด้วยน้ำตา
สุดกำลัง...จะยื้อเธอคืนกลับ
คำว่ารัก...กลายเป็นความลับ...อยู่ในใจอันเหว่ว้า
หนึ่งคำรักที่แอบเก็บไว้...เทียบไม่ได้กับหนึ่งคำลา
หมื่นคำขอร้องให้เธอกลับมา...เป็นเพียงแค่ฝันไป
เคยถามใจของฉันบ้างหรือเปล่า
ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงของเรา..ฉันยังร้องไห้
คำสุดท้าย...ที่เธอบอก...สักวันฉันจะได้พบคนที่เข้าใจ
แต่คนที่เป็นทุกความหมาย...กำลังเดินออกไปจากชีวิตกัน
ไม่มีอีกแล้ว...คืนวันที่แสนดี
ไม่มีอีกแล้ว...เสียงของเธอที่บอกจะคิดถึงฉัน
ไม่มีอีกแล้ว...ทุกความหมายที่เคยร่วมกัน
ไม่มีอีกแล้ว..เธอกับฉัน..เมื่อความรักถึงวันต้องจบลง
กิ่งไผ่...ใบหลิว
ความเห็น (10)
เธอมีอยู่
ฉันมีอยู่
แต่เหมือนไม่มีเมื่อรักจางคลาย
เธอบอกว่าฉันจะมีคนที่เข้าใจ
แต่เธอจากไปโดยที่ฉัน..ยังไม่ค่อยเข้าใจ
....
แวะมาเยี่ยมครับ...
อืม.........ดังน้ำที่ไหลเอื่อย
ไม่อาจไหลย้อนคืนขุนเขา
ไหลรินสู่ดิน
แล้วเหือดหาย
จริง ๆ ครับ
สวัสดีค่ะ คุณ phornphon
...จากเป็น....กับ...จากตาย
...จากเป็น...โหดร้ายกว่าจากตาย มากมายนัก
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและทักทายกันเสมอมาค่ะ
น่าจะมีบ้างนะคะ อย่างน้อย เค้าก็ยังอยู่ในใจเรา
... อาจจะแค่ในฝัน ก็ยังดี แม้มีเพียงเงา ...
สวัสดีค่ะ....คุณ สันติสุข
ขอบคุณค่ะ...ที่แวะมาทักทาย
"ฤาเปลี่ยนไป...ไม่เห็นเฉกเช่นก่อน
เคยดับร้อนผ่อนทุกข์ปลอบปลุกฝัน
เพราะเหตุใดไม่มาร่ำลากัน
ยังคงมั่นสัญญา...ตั้งตาคอย..."
สวัสดีค่ะ....สาวน้อยซิลเวีย
ขอบคุณมากนะคะ
ทั้งกลอนเพราะๆ...ภาพสวยๆ
งดงามทั้งรูปภาพและจินตนาการค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณpoo
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายพร้อมกำลังใจดีๆ
เราต้องยืนต่อสู้กับชีวิตที่เหลืออยู่ให้ได้เมื่อไม่มีเขา ขอเป็นกำลังใจให้สู้สู้สู้ด้วยกันค่ะ
สวัสดีค่ะ...ชีวิตต้องสู้
...ขอบคุณนะคะ...สำหรับกำลังใจที่มีให้ค่ะ