ช่วงวันที่ 18-20 มกราคม 2553 เป็นช่วงเวลาที่ทางโรงเรียนบ่อไร่วิทยาคมของเราได้รับความกรุณาจากท่านผศ.ดร.ชนาธิป พรกุลและผศ.ดร.เพ็ญจันทร์ กู้ประเสริฐ มาให้ความรู้ทางวิชาการ และนิเทศให้กำลังใจแก่ครูผู้สอนในครั้งที่ 3 ของปีการศึกษา 2552
โดยในวันที่ 18 วันแรกท่านอาจารย์ทั้งสองท่านขอพบคณะครูและผู้บริหาร ซึ่งใช้ชั่วโมงการประชุมครูประจำสัปดาห์ ที่ขอเลื่อนมาเป็นการเฉพาะกิจในวันจันทร์ (ปกติประชุมครูทุกวันอังคาร หลังเลิกเรียน)
ในครั้งนี้ผมไปใช้สิทธิหลังเป็นนักเรียนแถวหลัง เพราะมีความตั้งใจขอเป็น "ผู้เฝ้าดู" คือ ดูตนเอง เป็นหลัก (แต่ก็จะได้สังเกตพฤติกรรมการเรียนรู้ของเพื่อน ๆร่วมงานไปด้วย) แต่เป็นการสังเกตที่ไร้ซึ่งทัศนคติเชิงลบ อีกทั้งเป็นการปลดปล่อยตนเองจากภาวะทุกอย่าง โดยขอเป็นเพียง "ผู้เฝ้าดู"
การเป็นผู้เฝ้าดูอยู่แถวหลัง ต้องยอมรับว่าการเป็นนักเรียนแถวหลัง ต้องเอาชนะต่อสิ่งเร้าที่จะมากระทบ"จิต"ของเราให้ได้ มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะควบคุมภาวะของจิตให้"นิ่ง" ไม่หวั่นไหวไปกับปฏิกิริยาที่จะส่งผลกระทบเชิงลบต่อการเรียนรู้ที่อาจจะเกิดขึ้นได้ง่ายกว่าการนั่งอยู่เป็นนักเรียนแถวหน้า
และการเรียนรู้ครั้งนี้ผมว่าผมทำสำเร็จระดับหนึ่งของการเป็นนักเรียนรู้ที่ดี คือ ผมสามารถจัดการตนเอง ที่จะปลดปล่อยพลังของการรับรู้ออกมาได้ดี และมีความสุขกับการเรียนรู้ได้อย่างดี เพราะ ผมค้นพบว่าการที่เราจะเรียนรู้ในสิ่งใดก็ตามสิ่งสำคัญ คื่อการเปิดใจยอมรับ และเรียนรู้ เพื่อการเปลี่ยนแปลง ที่สำคัญ คือ "ตนเอง"
ต้องยอมรับว่าท่านอาจารย์ทั้งสองมีความเมตตา กรุณาต่อคณะครูของพวกเราเป็นอย่างมากที่เสียสละ ทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจ รวมทั้งกำลังทรัพย์สำหรับครูของพวกเราด้วยในบางครั้ง เพื่อ ความมุ่งหวังในสิ่งที่ท่านอาจารย์เรียกว่า "บ่อไร่โมเดล"
แต่ก่อนที่จะไปถึง "บ่อไร่โมเดล"
ในเย็นของวันที่ 18 ผมได้มองเห็นโมเดลหนึ่งที่เป็นผลมาจากการเป็นนักเรียนแถวหลังจะเป็นอะไร
ลองมาอ่านดูในบันทึกครั้งต่อไปครับ
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณทางบริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) และอาจารย์ทั้งสองท่านอีกครั้งครับที่ร่วมกันสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ให้เกิดขึ้นแก่คณะครูของเรา
สวัสดีค่ะ
เกริ่นเรื่องไว้น่าสนใจ แล้วทิ้งท้ายไว้อย่างนี้
ต้องติดตามแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะ