เมื่อวันที่ 15 เวลา 07.30น. ฉันได้ฟังข่าวพลุระเบิดในงานวันครู ฉันเข้าใจว่าครูของฉันต้องอยู่ที่งานแน่เลย เพราะครูของฉันชอบทำกิจกรรมทุกอย่างไม่เคยพลาด
วันนี้ครูของฉันก็ไปร่วมวิ่งแข่งขันมาราธอน แต่ฉันไม่รู้ว่าครูของฉันจะเป็นอย่างไรบ้าง
เมื่อฉันรู้ข่าวจากทีวี ฉันจึงโทรไปถามคุณครูของฉันว่า "ม่ามี๊ขา ม่ามี๊อยู่ไหน ม่ามี๊เป็นอะไรหรือ มีใครบาดเจ็บบ้าง" ครูของฉันหัวเราะ แล้วบอกว่า"ม่ามี๊ไม่เป็นไรหรอกลูก สบายดี แล้วก็หัวเราะอีก บอกว่าขอบใจนะลูก ขอบใจที่เป็นห่วง"
ฉันจึงบอกกับม่ามี๊ว่าเป็นห่วง ทีแรกนึกว่าอยู่ที่งานวันครู ใจหายหมดเลย
ม่ามี๊ตอบว่าพอวิ่งมาราธอนเสร็จแล้ว ม่ามี๊ก็ออกจากงานแล้วไปทำกิจกรรมเยี่ยมสมาชิกชาวค่ายเบาหวานที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล
โชคดีจริงๆเลยม่ามี๊คนเก่งของฉัน ม่ามี๊ของฉันไม่เคยอยู่ว่างเลย ชอบช่วยคน ฉันจึงทำตามที่ม่ามี๊ทำ ฉันก็ไปช่วยเหลือคนป่วยแถวบ้านเหมือนกัน
แต่ฉันสงสารคุณครูโรงเรียนอื่นๆอีกหลายท่านที่อยู่ในเหตุการณ์ ข่าวบอกว่าโดนสะเก็ตพลุไปรวมๆ10 กว่าคน อาการเป็นอย่างไรบ้างฉันก็เป็นห่วง
ม่ามี๊สอนว่าสงสารก็ให้ทำสมาธิ แล้วส่งใจกุศลของเราไปให้ พร้อมขอให้หายไวๆ
ฉันถามม่ามี๊ว่าทำได้ด้วยเหรอคะ
ม่ามี๊ตอบว่าได้แน่นอน เพราะใจเป็นกุศล เป็นพลังที่บริสุทธฺค่ะ
ขอให้คุณครูทุกท่านปลอดภัย มีสุขภาพแข็งแรง และขอให้คุณครูที่ประสบภัยครั้งนี้หายเจ็บเร็วๆนะคะ
หนูรักคุณครูของหนูค่ะ และเคารพคุณครูทุกท่านที่ปฏิบัติตนเป็นคุณครูที่ดี
มาระลึกถึงวันครูด้วยค่ะ
หวัดดีน้องเพ้ย
แวะมาอ่าน.. ชื่นชมน้องเพ้ย น้องเพ้ยเจ้าค่ะ มากค่ะ..
เจ้าของบ้านหายไปไหนเอ่ย
มีแขกมาหาเต็มบ้านแล้ว
แอบมายอกันเองอีกแล้ว
บันทึกเรื่องการทำน้ำจิ้มทะเลรสเด็ด แซบหลายดีกว่ามั๊ง..
มีคนอยากอ่าน อยากลองทำดู
และม่ามี๊จะได้โทรไปบอกเพื่อนๆให้มาเอาสูตรลับ แต่ไม่ลับจากบันทึกของหนูไง
อีกเรื่อง ลองทำแบบฝึกดูก่อนนะคะ อยู่ในซองสีน้ำตาลบนโต๊ะห้อง 6/2
ใครมีข้อสงสัยตรงไหน ก็ทำเครื่องหมายไว้
พรุ่งนี้คงไม่ได้เจอกัน เพราะมีประชุมบ่ายที่รพ.
แต่จะฝากกุญแจห้องsound.ไว้กับคุณครูฉวีวรรณนะจ๊ะ
ถ้าประชุมเลิกเร็วก็จะซิ่งมอเตอร์ไซด์รับจ้างเข้ารร.
กังวลเรื่องแปลงผักของพวกเรา
อยากให้เสร็จเร็วๆ
เสร็จเร็ว ปลูกเร็ว ได้กินเร็ว จริงไหมเพ้ย