Open Space เทคนิคการระดมความคิดแบบสุดแสนอิสระ
ฟ้าครับ
เมื่อวันเสาร์ผมได้ไปร่วมการประชุมแปลก ๆ งานหนึ่ง จัดโดยกระทรวงการต่างประเทศ ใช้วิธีการระดมสมองที่เรียกว่า Open Space เล่าให้เห็นภาพคร่าว ๆ คือใช้คนราว 40 คน มาพบกันในวงกลมที่เป็นกระจกใสรอบด้าน (ห้อง 360 ที่โรงแรม Millennium Hilton) ทุกคนนำเสนอไอเดียของตนเอง (โจทย์เป็นเรื่องประเด็นสำคัญในการรวมตัวกันของเอเชียตะวันออก) ใส่กระดาษ A4 ลงชื่อตัวเอง แล้วนำไปติดที่กระจก คนละกี่ไอเดียก็ได้ พอได้ไอเดียจำนวนมากพอ ก็เข้าสู่ช่วงแบ่งกลุ่ม เขาแบ่งจัดให้หนึ่ง session มีประมาณ 6-7 ไอเดีย เจ้าของไอเดียแต่ละคนต้องไปนั่งตามศูนย์ (คือโซฟาที่ล้อมวงเข้าหากัน) คนที่สนใจไอเดียนี้ก็ตามไปนั่งคุยด้วยเป็นกลุ่ม คุยกันราวหนึ่งชั่วโมง ระหว่างคุยจะเปลี่ยนกลุ่มก็ได้ ไม่ว่าอะไร เสร็จแล้วเจ้าของไอเดียก็จะต้องสรุปสาระสำคัญออกมาหนึ่งหน้าแล้วส่งให้ผู้จัด พอถึง session ต่อไปก็ทำแบบนี้อีก
ผมว่าการจัดแบบนี้มีข้อดีคือ ให้อิสระเต็มที่กับผู้เข้าร่วมระดมสมอง facilitator ไม่ต้องทำอะไรเลย (คือไม่ต้องมีก็ได้) ผู้เข้าร่วมคุยกันไปก็สบาย ๆ เหมือนอยู่ในผับ แต่เจ้าของไอเดียต้องขยันสรุปในตอนท้าย ข้อเสียคือมันมีไอเดียคล้าย ๆ กันปรากฏในหลาย ๆ กลุ่ม และบางครั้งการคุยในกลุ่มก็อาจถูก dominate ได้โดยคนที่พูดเสียงดังหรือดูน่าเกรงขามกว่าคนอื่น
ก็ไม่มีอะไรที่จะสมบูรณ์ 100% แต่กำลังคิดว่าจะเอาประสบการณ์นี้มาใช้กับงานของเราได้อย่างไร
เจอคุนเทพชัย หย่อง ก็เลยแซวแกว่า คราวที่แล้วร่วมทำ scenario อนาคตประเทศไทยกันที่สวนสามพราน ตอนแสดงละครนำเสนอ แกเล่นบทผู้สื่อข่าวได้เหมือนมาก
ความเห็น (2)
เข้ามาอ่านแล้วชอบใจครับ
Open Space เทคนิคการระดมความคิดแบบสุดแสนอิสระ
แต่ผมว่าในวัฒนธรรมสังคมไทย โดยเฉพาะระบบราชการ ก็จะมาจบลงตรงที่ การคุยในกลุ่มก็อาจถูก dominate ได้โดยคนที่เสียงดัง
จริงครับคุณ small man ผมก็สังเกตว่าเป็นอย่างนั้น เห็นได้จากการที่เมื่อเวลาผ่านไป จำนวนกลุ่มเริ่มจะลดน้อยลง คนไปรวมตัวกันที่คนเสียงดัง ๆ แต่คราวนี้ทางเลือกก็จะอยู่ที่คนตัวเล็กเสียงค่อยอย่างเรา ๆ ว่าจะเลือกไปเกาะกลุ่มฟังผู้ใหญ่เสียงดังเขาคุย หรือเราจะแยกกลุ่มมาคุยกันเองในบรรยากาศแบบเท่าเทียม ตรงนี้ผู้เข้าร่วมเองเลือกได้ถ้ามีความเป็นตัวของตัวเองพอ