ไม้เรียวครู
“ไม้เรียวหลวงตาปรารถนาให้ความฉลาด กินข้าวก้นบาตรก็อาจเป็นรัฐมนตรี
อย่าไปถือสา เมื่อตอนหลวงตาจู้จี้ เด็กวัดถมไปด้วยดี ด้วยบารมีหลวงตา
ไม้เรียวของครูให้ความรู้และความสามารถ มือครูสะอาดสร้างชาติให้สวยโสภา
ดุจโคมสวรรค์ส่องชีวิตอันเจิดจ้า ศิษย์ครูได้รู้วิชาด้วยความเมตตาของครู
ไม้เรียวอันน้อยเท่านั้น นายพลนายพันจึ่งมียศอันโก้หรู
จากตัว ก.ไก่ เรื่อยไปถึง เอ ไอ ยู พระคุณของครูยิ่งใหญ่ดุจดังแผ่นฟ้า
ไม้เรียวของครูให้ความรู้และความสามารถ มือครูสะอาดสร้างชาติให้พัฒนา
อย่าจมเรือน้อยที่คอยรับคนข้ามท่า ไม่มี ครูสอน ก.กา จะได้ปริญญาหรือไร”
ผมฟังเพลงนี้ครั้งแรกก็สะดุดหูและหัดร้องตามทันที และเมื่องานครบ ๘๐ ปี สตรีภูเก็ต ผมเป็นประธานจัดงานและร้องเพลงนี้บนเวที ครูชอบมาก
วันนี้เป็นวันครู เดี๋ยวจะไปร่วมงานวันครูและไปทานข้าวบ้านครู นึกถึงเพลงนี้ได้ ลองหาเพลงนี้มาฟังในอินเทอร์เน็ตไปเจอใยรายการดนตรีกวีศิลป์ แต่คนละเวอร์ชั่น เป็นวัยรุ่นร้องแถมเนื้อคล้ายกัน ไม่ได้อารมณ์เหมือนเพลงลูกทุ่งที่ผมเคยฟัง
ผมอาจไปกราบครูทุกท่านไม่ได้ แต่ขอให้ครูทุกท่านได้โปรดรับรู้ว่าศิษย์คนนี้ยังระลึกบุญคุณครูทุกท่าน ยังเคารพครูด้วยหัวใจ
ผมมักหาเวลาว่างไปกราบครูโดยเฉพาะครูที่เกษียณอายุแล้ว บางครั้งก็ชวนเพื่อนๆไปกินข้าวกันเชิญครูไปด้วย ครูอรรัตน์ เสริมกิจเสรี ท่านสอนภาษาฝรั่งเศส เอาสมุดบันทึกคะแนนของพวกเราสมัยเรียนไปด้วยตอนที่นัดทานข้าวกันครั้งแรก เล่นเอาพวกเราทึ่งมากที่ครูยังเก็บสมุดบันทึกเกี่ยวกับคะแนนพวกเราเอาไว้ แถมครูได้สอนลูกๆของพวกเราท่านก็เอาสมุดมาให้ดู เช่น ของบัณฑูร สมัยเรียนนะมันได้คะแนนเท่านี้ นี่ของเจ้านิวลูกสาวมัน ทำคะแนนได้ดีกว่าพ่อมันอีก ฮา....
แต่ที่ผมไปทานข้าวกับท่านบ่อยมากที่สุดก็คืออดีตผู้อำนวยการโรงเรียนสตรีภูเก็ต อาจารย์เย็นจิต ณ ตะกั่วทุ่ง ท่านสอนผมหลายเรื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการขอความช่วยเหลือจากบุคคลภายนอก เพราะท่านไม่นิยมขอทุนของบจากใครให้เป็นบุญคุณโดยไม่จำเป็น ท่านบอกให้เราขอเฉพาะเท่าที่จำเป็น อย่าสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น แต่ปัจจุบันท่านเสียชีวิตไปแล้ว และผมก็ทำหน้าที่ลูกศิษย์ที่ดีอยู่ร่วมงานบำเพ็ญกุศลศพของท่านเกือบทุกวัน บางวันยังทำหน้าที่อาราธนาศีลอาราธนาธรรมเองด้วย เว้นเพียงวันเดียวเนื่องจากต้องไปประชุมที่กรุงเทพมหานคร
สิ่งที่ผมทำเวลาไปหาครูก็คือ ผมจะพาครอบครัวไปด้วย อย่างน้อยก็ไปกับคุณแอ๊ด ผมเชื่อว่าครูมีความรู้สึกที่ดีที่ลูกศิษย์พาบุคคลในครอบครัวไปด้วย การไปแสดงความเคารพแบบนี้ผมถือว่าลูกศิษย์ให้เกียรติครูทั้งบ้าน และถ้าลูกๆอยู่บ้านก็จะต้องร่วมขบวนไปด้วยทุกครั้ง เพราะนี่คือการสอนลูกด้วยการกระทำว่าคนเราต้องมีความกตัญญูกตเวทิตา ผมเชื่อว่ากระบวนการหล่อหลอมเหล่านี้จะสอนให้ลูกผมเป็นคนดีของสังคมได้อย่างไม่ยากเย็น
นอกจากผมจะมีครูเก่าแล้ว ครูใหม่ที่ได้รู้จักเรียนรู้จากท่านผ่านบันทึกในที่นี้ก็เช่นกัน ผมได้ความรู้เพิ่มมากมายจากการเข้ามาอยู่ในเครือข่ายของที่นี่ ผมนับถือท่านเป็นครูของผมเช่นกัน ขอได้รับการคารวะในวันนี้ครูนี้ด้วยครับ
ความเห็น (27)
สวัสดีค่ะ พี่ชาย
ไม้เรียว เราไม่ได้ใช้มานานแล้วค่ะ ถึงแม้ว่า ไม้เรียว จะสร้างคน สร้างประวัติศาสตร์มามากมายก็ตาม
น่าภูมิใจ ขอบพระคุณมากค่ะ
สวัสดีคะ ท่านพี่อัยการ อยากฟังท่านประธานร้องเพลงจังค่ะ
ตั้งแต่เรียนอนุบาล จนจบ ป ตรี ถูกตี 1 ครั้งค่ะ โดนทั้งห้องเลยค่ะ อิอิ ยังงงกับตัวเอง ว่าโดนเรื่องอะไร คะ ฮ่าๆๆๆ
ท่านพี่สบายดีไหมคะ
คิดถึงเสมอคะ
สวัสดีครับท่านอัยการชาวเกาะ
อยากฟังท่านร้องนะ ร้องให้ฟังหน่อยดิ (ไม่ร้องโกรธ..... ไม่ใช่เพื่อนไม่ขู่ไม่ขู่นะ แฮ...)
ผมก็นึกถึง คุณครูพา ไชยเดช ครับ (ท่านจาก คณะเราชมพูและม่วงไปแล้วครับ)
นึกถึงไม้เรียวของท่าน
นึกถึงการ่อนจานในโรงอาหาร
นึกถึงวิธีการสอนพิชคณิตให้นักเรียนจำนวนเป็นร้อยในห้องประชุม
และนึกถึงคุณครูหลายๆท่านที่บรรจงปรุงแต่งให้ผมยืนอยู่ในสังคมได้อย่างทุกวันนี้
คุณครูทุกท่านในสายตาผมไม่ใช่เรือจ้างครับ แต่
คุณครูคือ เทวดาและนางฟ้า ที่ดลให้ผมเป็นผมครับ
สวัสดีครูอ้อย น้องสาวผู้น่ารัก
ไม้เรียวสร้างคน แม้ปัจจุบันครูไม่ใช้ไม้เรียวตีก้นเด็กแล้วก็ตาม แต่มันก็เป็นสัญญลักษณ์ของการกำกับลูกศิษย์ให้อยู่ในร่องในรอย เราไม้ใช้ไม้เรียวตีกาย แต่ใช้ไม้เรียวตีที่ใจ
สุขสันต์วันครูนะน้องรัก
น้องพอลล่า
เพราะถูกตีแบบงงๆนั่นแหละถึงทำให้ได้ดิบได้ดีมาถึงทุกวันนี้ ฮ่าๆ
คารวะครูคิม ครูผู้น่ายกย่อง
ขอให้พี่คิมมีความสุขมากๆในวันครู คงไม่มีอะไรทำให้พี่คิมดีใจเท่ากับลูกศิษย์ด้ดิบได้ดีเอาตัวรอดในสังคมได้ ขอให้สมประสงค์ครับ
ถึงเพื่อน
ผมเคยไปทานข้าวกับครูพา ไชยเดช ตอนท่านไปเยี่ยมลูกศิษย์ที่สุราษฎร์แล้วแอบหนีไปไชยา ผมเพิ่งรับราชการเป็นผู้ช่วย บีงเอิญท่านผู้พิพากษาหัวหน้าศาล คือ อ.ทองสุก ปิงเมือง เป็นครูเก่าที่อำนวยศิลป์ ก็เลยแอบไปทานข้าวกันสามคน ปลิ้มมากที่ได้ทานข้าวกับอาจารย์อย่างเป็นกันเอง
ผมชอบมากที่สุดคือวันศุกร์ต้นเดือนที่ครูพาลงมาพูดในห้องประชุมโดยสวมครุยลงมาด้วย ผมชอบฟังมากๆ ยังนึกถึงภาพนี้ได้จนถึงปัจจุบัน
เมื้อกี้ก็เพิ่งไปทานอาหารกับครูมาครับ ผมจะเตรียมผลไม้(แม่บ้านจัดการให้)ทุกปี ปีนี้ครูไปมากเป็นพิเศษหนังสือที่เตรียมไปไม่พอ ก็เลยขอรายชื่อไว้จะไปรับหนังสือมาเผื่อครูที่ยังไม่ได้รับ
น้อมรำลึกพระคุณครูค่ะท่านอัยการ ศิษย์อำนวยศิลป์
ในเพลงชาวสันติราษฎร์ เนื้อหากล่าวถึงไม้เรียวครู ด้วยค่ะ
เพิ่งรู้ว่าน้องปูเป็นสาวสันติราษฎร์ อิอิ
ครูมาเยี่ยมแล้วจ้ะ
ด้วยความสุดคะนึง
และมาระลึกถึงพระคุณครูด้วยคนค่ะ
สวัสดีครับคุณครูจิ๋ว
ขอบพระคุณครับ
แวะมาระลึกถึงครับอาจารย์ พร้อมทั้งนำเอาบทบ
- สวัสดีครับท่านอัยการ
- ตามที่บอกจะช่วยเหลือทางด้านคดีความหากถูกฟ้อง
- แต่ประโยคท้ายที่ฝากไว้ สงสัยสัยจะช่วยไม่ได้
- "ท่านเบฯของสาวๆ" นะครับ
ขออนุญาตนำไปเผยแพร่ต่อนะครับ
แอ้ม เมืองขนมหวาน
สวัสดีค่ะ คุณลุงอัยการ
ขอน้อมรำลึกถึงคุณครูด้วยคนคะ หนูโดนครูตีทุกวันตั้งแต่เด็กจนจบม.๖เพราะซนและดื้อ(แอบไปปีนต้นมะขามหลังโรงเรียน ไปเก็บสับปะรดของชาวบ้านหลังโรงเรียนกินกันฯลฯ)นี่แค่น้ำจิ้ม อิอิ เพราะไม้เรียวครูจึงทำให้หนูก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยได้ในตอนนี้คะ
แอ้ม เมืองขนมหวาน
สวัสดีค่ะท่านอัยการ
อิอิ ครูต้อยสมัยเป็นเด็กเรียนที่โรงเรียนวัดพระมหาธาตุ
ถูกคุณครูปรียาภรณ์ตีก้น 1 ที จนทุกวันนี้วิชาชีวิต งานบ้านงานเรื่อนครูต้อยเป็นหมด
ยกเว้นยังทำกับข้าวไม่อร่อยเหมือนเดิม ฮา.
และร่วมระลึกถึงคุณครูทุกท่านที่อบรมสั่งสอนมา
ศิษย์ขอกราบคารวะด้วยความเคารพ เป็นอย่างสูงค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ อ.ฟูอ๊าด
ขอให้มีความสุขนะครับ ผมเปิดกฎหมายดู ครู คือ คนที่สอนมัธยมลงมา ส่วนอาจารย์สอนมหาวิทยาลัยขึ้นไป เพื่อนผมไม่ยอมอยู่วันครูเพราะเขาสอนหนังสือในมหาวิทยาลัย เขาว่าวันนั้นเป็นวันครูไม่ใช่วันอาจารย์ ฮา...
อิอิ ป๊ะป๋าเบของสาวๆ
หนูแอ้มจำคำของลุงไว้นะ คนที่จะก้าวหน้าในชีวิต คือคนที่มีความกตัญญูกตเวทิตาเท่านั้น
สวัสดีครับครูต้อยติ่ง
ปีหนึ่งระลึกถึงไม้เรียวครูกันครั้งหนึ่งก็ยังดีครับ ผมเรียนม.ปลายที่โรงเรียนสตรีภูเก็ต ทุกวันครู บรรดาครูของสตรีภูเก็ตที่เคยเรียนในสตรีภูเก็ตจะไปรวมตัวกันที่บ้านอดีตผู้อำนวยการตามลำดับอาวุโส เพราะผู้อำนวยการก็เป็นครูของครู ผมไม่ได้มีอาชีพครูแต่ก็ไปร่วมกับครูทุกปีเพราะครูที่ไปกราบอดีตผู้อำนวยการก็เป็นครูของผมหลายท่าน ได้ถือโอกาสไปทานขนมจีนและกราบครูทีเดียว ส่วนมากจะได้กินจนท้องกางเพราะครูจะเอ็นดูผมตักโน่นตักนี่ให้เรื่อย มีความสุขมากๆครับ
สวัสดีครับท่านอัยการชาวเกาะ
กลับมาแวะบ้านท่านหลายรอบแล้ว ไม่มีอะไรให้ขโมยหลายวันแล้วนะครับ
รีบๆหาอะไรมาให้ขโมยใส่สมองหน่อย ดิ..
เป็นอัยการนะ มีโอกาสเป็นโจทก์มากกว่าเป็นจำเลยอยู่แล้ว ขืนช้าเดี๋ยวให้เป็นจำเลยเสียเลย อิ.อิง
ไปหละ
คิดถึงนะเพื่อน
อิอิ เพื่อน
ขอเวลาหน่อยเหอะ ยุ่งกับงานแต่งงานลูก ลาพักร้อนล่วงหน้าหนึ่งอาทิตย์ หลังจากนั้นก็ขออนุญาตท่านอธิบดีวิ่งเข้าวิ่งออกสำนักงานอีกสองสามวัน พอทำงานเต็มที่ก็ต้องเคลียร์งานเป็นสิบ วันนี้เพิ่งเสร็จคดี(ทำความเห็นและร่างฟ้อง)คดีพิพาทระหว่างรัฐกับวัด ซึ่งยังเอามาเขียนไม่ได้เพราะต้องีกแล้วสู้กันอีกหลายตั้ง และสงสัยว่าเพื่อนเราอีกคนหนึ่งจะเป็นทนายของวัดด้วยสิ ฮ่าๆ คราวนี้จะได้วัดฝีมือกับเพื่อนเรียนสมัยประถมด้วยกันสักที แฮ่ๆ เขียนและอ่านสำนวนจนมึนไปหมด วันนี้มีงานมาเพิ่มเพราะผู้ตรวจจะมาตรวจราชการ กระโถนท้องพระโรงจึงต้องทำหน้าที่เตรียมเอกสารอีกแล้ว..เตรียมเตือนน้องที่ทำสำนวนช้าอีกแล้ว.....เหนื่อยจนพุงป่องอีกแล้ว..ฮ่าๆ
สวัสดีครับท่านอัยการชาวเกาะ
ตอนแรกนึกดีใจว่าจะได้อ่านบันทึกแล้ว น่าสงสารนะงานหนัก
บอกให้ลาออกไปรับจัดงาน EVENT ก็ไม่เชื่อ ไม่งันปานนี้รวยกว่าคนอยู่ต่างประเทศอีก อิ.อิ.
คดีพิพาทกับวัด อย่าฟ้องเลยให้เพื่อนเรารับค่าทนายไปเฉยๆ
ชาติหน้าเพื่อนเราจะได้อยู่เฝ้าวัดเสียเลย วัดจะได้มาจ้างเป็นทนายอีก แฮ....
รักษาสุขภาพบ้างนะเพื่อน งานหนักๆ เดี๋ยวจะไม่ แข็ง....แรง ฮา....
สวัสดีค่ะ...
* ดีใจค่ะ...สำหรับประโยคที่ว่า...
"ผมอาจไปกราบครูทุกท่านไม่ได้ แต่ขอให้ครูทุกท่านได้โปรดรับรู้ว่าศิษย์คนนี้ยังระลึกบุญคุณครูทุกท่าน ยังเคารพครูด้วยหัวใจ"
* ในฐานะครูคนหนึ่งดีใจค่ะ...
สวัสดีค่ะ คณอัยการฯ
มาเยี่ยมด้วยความสุดคะนึงค่ะ
การลงโทษด้วยวาจา เจ็บลึกและนานกว่าไม้เรียว ครูจึงควรพึงระวัง เพราะคำว่า สอน ไม่ได้หมายถึง วาจาเพียงอย่างเดียว สิ่งที่จะทำให้ศิษย์ตระหนักและเห็นค่าคำสอนที่ดี จึงใช้วิธีหลากหลาย แตกต่างกัน ตามบุคคล เวลา และสถานที่ ครูต้องเป็นศิลปิน เพราะครูที่ดี มักจะสร้างศิษย์ดีเสมอ