ป้าเจี๊ยบ
น้อง พี่ อา ป้า ครู อาจารย์ คุณ นางสาว ดร. รศ. ฯลฯ รสสุคนธ์ โรส มกรมณี

ฮับต้อนที่โฮงแฮมลาว


คอลัมน์ Etiquette ใน Gourmet&CUISINE, September 2009
            โฮงแฮมลาวยุคนี้มีมาตรฐานการให้บริการเช่นเดียวกับโรงแรมอื่นๆ ทั่วไป ดังนั้นการเสิร์ฟเครื่องดื่มฮับต้อนหรือต้อนรับ (Welcome drink) ก็เป็นหนึ่งในธรรมเนียมที่โรงแรมปฏิบัติต่อแขกที่เข้ามาพัก
            ธรรมเนียมนี้มักจะเป็นการปฏิบัติต่อแขกประเภทยกพวกมา  คือมีจำนวนมากและมาถึงพร้อมกันเป็นกลุ่ม  อย่างพวกที่ไปอบรมสัมมนาหรือนักท่องเที่ยวแบบที่เราเรียกกันติดปากว่ากรุ๊ปทัวร์  ซึ่งมีการติดต่อที่พักล่วงหน้ามาแล้ว  ทางโรงแรมจึงทราบว่าจะมีใครมา มาจากไหน มากี่คน และมาเมื่อไหร่
            ที่สรุปเอาเองอย่างนี้ ก็เพราะฉันเคยเข้าไปเช็คอินเวลาเดียวกับพวกกรุ๊ปทัวร์หลายครั้ง และพบว่าตัวเองไม่เคยได้รับ Welcome drink เลยแม้แต่ครั้งเดียวค่ะ พนักงานของโรงแรมเสิร์ฟเฉพาะแขกที่มาเป็นกลุ่มเดียวกัน  แต่ถ้าเมื่อไรที่ไปกับกลุ่มเมื่อไร ก็จะมีโอกาสได้ดื่มเครื่องดื่มต้อนรับ  เลยเกิดการเรียนรู้ว่าถ้ามาคนเดียวหรือคู่ และไม่ใช่แขกวีไอพี  โรงแรมจะไม่มีนโยบายเลี้ยงเครื่องดื่มต้อนรับ
            ถ้าการต้อนรับแขกที่มาพักแบบไม่มีพวก และเป็นโรงแรมมีระดับหน่อย ก็มักจะเป็นผลไม้หรือขนม (ชอกโกแลตจะได้รับความนิยมมากที่สุด) และชากาแฟพร้อมหม้อต้มน้ำร้อนเตรียมไว้ให้ภายในห้องพัก  อาจแถมการ์ดมีข้อความยินดีต้อนรับ หรือการ์ดบอกว่าอาหารและเครื่องดื่มนี้จัดให้เป็น Complementary วางบอกไว้ให้รู้ว่าเชิญดื่มกินตามสบายไม่ต้องเสียเงิน  พักหลายวันก็มีเติมให้ทุกวัน  นอกเหนือจากน้ำดื่มฟรี 2 ขวดที่จัดให้เป็นธรรมเนียมพื้นฐาน
            เครื่องดื่มที่เตรียมไว้เลี้ยงต้อนรับส่วนใหญ่มักเป็นน้ำผลไม้หรือน้ำสมุนไพร  แต่ก็มีบางแห่งเป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์  ซึ่งจะเป็นโรงแรมในประเทศหนาว  แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน  ล้วนตั้งใจสร้างความสดชื่นหรืออบอุ่นให้แก่แขกที่เดินทางมาถึง 
            แต่เครื่องดื่มฮับต้อนตามวิถีลาวนี่น่ารักสุดๆ และจริงใจมากค่ะ เพราะไม่มีพนักงานโรงแรมถือถาดมาเสิร์ฟและไม่จำกัดให้ดื่มคนละหนึ่งแก้วแบบโรงแรมอื่นๆในโลก
            โฮงแฮมลาวที่ฉันพบนี้อยู่ที่วังเวียงค่ะ ฉันไปแบบไม่ใช่กรุ๊ปทัวร์ แต่ก็ไปกันหลายคน พอไปถึงก็ตระเวณหาโฮงแฮมหรือเฮือนพัก ผ่านหน้าโฮงแฮมหนึ่งก็แวะเข้าไปดูลาดเลา
            พอเข้าไปในล็อบบี้ ก็พบโต๊ะวางเครื่องดื่ม มีแก้วขนาด 1 ลิตรเรียงเป็นแถว  (ภาษาลาวเรียกขวดว่าแก้วค่ะ) พร้อมกับป้ายบอกว่า “ซิมฟรี” ไม่ใช่ซิมโทรศัพท์นะคะ เป็นชิมฟรีหรือดื่มฟรีนั่นแหละ พร้อมกับจอกเล็กๆ วางไว้ด้วย (ภาษาลาวเรียกแก้วว่าจอก  ถ้าจะสั่งน้ำหนึ่งแก้วเมื่อไหร่ จะได้น้ำหนึ่งขวด)
            เครื่องดื่มฮับต้อนที่นี่คือ “ยาดองเหล้า” !!!
            ที่เรียงรายอยู่นั้นนับได้สิบเอ็ดแก้วค่ะ สิ่งที่บรรจุอยู่ข้างในมีรูปลักษณ์แตกต่างกันไป มีทั้งพืชและสัตว์ ที่น่าสนใจมากที่สุดคือ แก้วบองขี้เข็บ หรือขวดดองตะขาบ   คำว่าบองคือดอง ขี้เข็บคือตะขาบค่ะ และอีกแก้วก็เป็นแมงป่อง  สำหรับสองแก้วนี้ สาวสวยเจ้าของโฮงแฮมบอกว่าถ้าไม่เคยดื่ม ก็อย่าดื่ม เพราะแรงมาก ส่วนแก้วอื่นๆ จะเป็นพืชสมุนไพรรูปร่างหน้าตาต่างๆกันไป  แต่ละแก้วก็มีสรรพคุณแตกต่างกัน อย่างเช่น แก้วที่ชื่อสาวน้อยตกเตียง จะดื่มเพื่อบำรุงสมรรถภาพทางเพศ   
            นอกจากนั้น ยังมีอีกโต๊ะวางกระติกน้ำร้อน ชาเขียวใบหม่อน ชาและกาแฟประเภทซองสำเร็จรูป  นี่ก็บริการฟรีเช่นกัน
            เครื่องดื่มที่วางไว้นี้ จะดื่มกี่จอกก็ได้ ไม่ใช่ดื่มได้เฉพาะเวลามาถึงเท่านั้น อยากดื่มเมื่อไหร่ก็บริการตัวเองค่ะ  แล้วจะไม่เรียกว่าฮับต้อนแบบจริงใจได้อย่างไร
            เพื่อนๆ บางคนก็ชิมชาใบหม่อนที่ดื่มแล้วสดชื่นมากๆ ฉันเองดื่มไปสามจอก บางคนก็กาแฟ ส่วนหนุ่มๆ พากันรุมล้อมซิมบรรดาบองเหล้าทั้งหลาย คนละจอกสองจอก หรืออาจมากกว่านั้น  และแล้วเราก็ตกลงใจพักกันที่นั่น  ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะรู้สึกเกรงใจที่ซิมไปหลายจอก..
            รุ่งเช้าก็ต้องติดตามผลค่ะ  หนุ่มรายหนึ่งบอกว่า “ผมหลับสนิท หัวถึงหมอนปุ๊บ มารู้ตัวอีกทีเช้าเลย”   อีกรายบอกว่า “ไอ้ที่ผมคาดว่าจะแข็งไม่ยักแข็ง ดันไปแข็งที่อื่น” เพื่อนๆ ถามพร้อมกันว่าตกลงอะไรแข็ง  สรุปว่า “ตาแข็ง” ค่ะ กินแล้วนอนไม่หลับ...เฮ  
            ถ้าใครมีโอกาสไปลาวและเจอ “ยาดองเหล้า” เป็น Welcome drink ละก็ ทดลอง “ซิม” นะคะ  งานวิจัยภูมิปัญญาท้องถิ่นของไทยยืนยันว่ายาดองเหล้าสมุนไพรบางชนิดมีสรรพคุณต่างๆ จริง  แต่ก็เตือนว่า...วิธีดื่มที่เหมาะคือ ในหนึ่งวันไม่ควรจะเกิน 2 ครั้ง ก่อนอาหารเช้า-เย็น และแต่ละครั้งไม่ควรเกิน 1 ถ้วยตะไล หรือ 30 ซีซี  ซึ่งทางโฮงแฮมที่ลาวก็เตรียมถ้วยขนาดนี้วางไว้ให้ 
            ที่สำคัญคือ ใครเป็นโรคความดันโลหิตสูง โรคหัวใจ โรคตับ หญิงมีครรภ์ และคนที่แพ้เหล้า ถ้าไม่อยากตายอย่าได้แตะเด็ดขาด!!
 

หมายเลขบันทึก: 325297เขียนเมื่อ 5 มกราคม 2010 22:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

สวัสดีครับ

บรรยากาศครึกครื้นดีนะครับ

แต่พวกที่จับไปดองทั้งหลายนี่ หวาดเ้สียวน่าดู

  • เคยถูกเชิญชวนให้ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่แช่ไอ้ขาบไอ้เข้นี้ด้วยเหมือนกัน แต่ปฏิเสธคำขอค่ะ
  • คนที่เชิญชวนโกรธใหญ่ไม่มองหน้า บ่นเป็นภาษาถิ่น บอกว่าถ้าจะให้มีไมตรีต่อกันต้องดื่ม ค่ะ
  • หัวเด็ด เท้าขาดสะบั้นยังไงก็ไม่ดื่มค่ะ ขนาดไม่ได้แช่อะไรยังไม่ดื่มเลย แล้วมีหรือเจือซากชีวิตเพื่อนร่วมโลกเข้าไปเช่นนั้น ขอบายค่ะ
  • ญาติสนิทมิตรสหายที่รู้ไส้พุงกันดีต้องมาไกล่เกลี่ย กว่าท่านนั้นจะยิ้มสวยรวยฟันดำขลับให้เห็น เกือบได้โดนเค้นเล่นของ งอนตุ๊บป่องแบบเลิกราตัดสัมพันธภาพอันหน่อมแน้มกันไปแล้ว (เค้าผู้นั้นนะคะ ไม่ใช่หนูหรอกค่ะ) โดยส่วนตัวแล้ว (welcome love ด้วยรัก ให้ทุกท่านที่มาดีเสมอค่ะ)
  • รัก เคารพ คิดถึง นับถือ อาจารย์ค่ะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท