สำหรับคุณคนพิเศษ
หากคุณคือคนพิเศษ กรุณาอ่านทางนี้.. วันนี้คุณคิดถึงคนที่คุณรักแล้วหรือยัง คนที่คุณรักเริ่มจาก พ่อและแม่ก่อนก็ได้ คุณมีความรักและเคารพท่านมากน้อยเพียงใด คุณมีความห่วงใยและผูกพันท่านแค่ไหน และคุณทำความดีเพื่อท่านแล้วหรือยัง
-จากนั้นมาที่คนที่คุณรัก พูดถึงเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ รักที่แท้คืออะไรหนอ (คือการให้) ฉนั้นแล้วจะมีสิ่งใดที่คุณคิดว่าเขาต้องเป็นของคุณอย่างถาวรนั้นไม่มี ความรักคือการเสียสละซึ่งไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันทุกวันตลอดเวลา แต่แท้จริงแล้วคือการที่เราคิดถึงใครสักคนและหวังเสมอให้เขามีความสุขอย่างยิ่งในชีวิต ด้วยความปรารถนาดีไม่เสื่อมคลาย ความผูกพัน ความใกล้ชิด เริ่มจากความสนิทที่มีให้กัน สืบเนื่องคือความสัมพันธ์
-สิ่งดี ๆ บางอย่างมีได้เฉพาะคนรู้ใจ มันยากเกินคำบรรยายแต่สิ่งที่อยู่ในใจนั้นยิ่งใหญ่กว่า ท้องฟ้าที่ว่ากว้างใหญ่ ทะเลที่ว่ากว้างขวาง แต่ใจฉันนั้นเกินข้ามแดน
-เอ้ย! ปีใหม่ผ่านมานี้ เพื่อน ๆ ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างอย่าลืมแบ่งบันเรื่องสนุกกันบ้างนะ.. ขอบคุณ
ความเห็น (16)
ความคิด ข้อเท็จจริง คือสิ่งที่รอคอย และยังรอประสบการณ์ดีๆ เสมอ
คุณรักตัวเองแล้วยัง
ถ้าคุณไม่เคยรักตัวเอง
คุณจะไม่มีวันรักคุณอื่นเป็นหรอก
เพราะสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นความรัก
อาจจะเป็นแค่ความปรารถนาบางช่วงเวลา
ความต้องการแค่ชั่วขณะหนึ่ง
คุณว่าจริงไม๊....
ถูกต้องนะคะ..
ผ่านช่วงนี้ไปได้แล้วจะเข็มแข้งขึ้นนะคะคุณพี่..
ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้นะคะ..เป็นกำลังใจให้ค่ะ..
ช่วงนึงเหงา ช่วงนึงเศร้าเคล้าน้ำตา..แต่ปัญหาก็มีทางออก ของมันเอง
เมื่ออดทน ผ่อนปลน ให้คลายไป อยู่กับใจของตัวเอง รักษามันให้คลายหายมะลาย
..เป็นกำลังใจนะคะ..
สู้สู้
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
สิ่งดีๆฉันเชื่อว่ามีอยู่ อยู่ที่ว่าคุณเลือกที่จะมองมันหรือเปล่า อย่ามองแค่อดีตของคนอื่นที่ผ่านมา เมื่อวันนี้มันคือปัจจุบัน คุณก็ควรมองทุกอย่างอยู่แค่ปัจจุบัน
ความรักคือการให้ก็จริง แต่บางครั้งก็ต้องดูตามความเป็นจริง
ความรักคือการเสียสละก็ใช่ แต่การเสียสละก็ไม่ใช่ทุกอย่างเสมอไป
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเหตุและผล และตามความเป็นจริงของชาวโลก
ไม่มีใครได้ทุกอย่าง ดั่งใจหวัง เสมอไป
ยิงปืนนัดเดียวไม่มีทางได้นกหลายตัวหรอก
แวะมารอบ 2 เพื่อดูความเคลื่อนไหวของคนที่แอบไปอำเรา
และอยากจะบอกว่า
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนะ
เป็นบันทึกที่โดนใจค่ะ
ชื่นชม
ขอบคุณทุก ๆ ๆ ท่านที่ให้กำลังใจ
ผลงานดีๆ มีไว้ให้คนดีๆ
ขอบคุณทุกเง่คิด
ขอบคุณทุกมุมมอง
ขอบคุณทุกความรู้สึก....... ^_^
ข้อคิด และ ข้อความแต่ละคนล้วนมีความปรารถนาดีกันทุกคน และยังเป็นกำลังใจที่ดูอบอุ่นเหมือนพี่น้องที่คอยเป็นห่วงเป็นใยกันและกันเสมอ ดีใจกับคุณบอยด้วยจริงๆที่มีพวกเค้าเหล่านั้นเป็นผู้ที่อยู่เบื่องหลังความสำเร็จของคุณทางด้านจิตใจ และยังเป็นกำลังใจที่ล้นเปี่ยมด้วยความจริงใจยิ่ง เรื่องราวบางอย่างหากใครไม่เจอกับตัวเองก็ยากนักที่จะเข้าใจได้ แต่ถ้าได้เคยเจอมาแล้วผู้นั้นก็ย่อมที่จะเข้าใจดี ความรักเป็นเพียงแค่ความรู้สึกของเราที่ถูกกำหนดมาจากจิตใจ และถูกสั่งการโดยสมองเพื่อให้เกิดเป็นรูปร่างของคำว่าความรัก ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีสำหรับความรักใครที่เคยมีและได้สัมผัสจะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นเป็นอย่างดี ซึ่งดีกว่าผู้ที่ไม่เคยมีและสัมผัสความรู้สึกนั้นเลย แต่คุณจะเก็บและรักษาความรักนั้นไว้ให้ยาวนานได้อย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับตัวคุณเองไม่ใช่ใคร หรือให้ใครมากำหนดกฎเกณฑ์ชีวิตของคุณ หรือมี ก็ขอให้ได้แค่ครึ่งเดียวเพราะเวลาผิดหวังจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองสูญเสียทุกอย่าง ซึ่งความเป็นจริงแล้วอีกครึ่งของคุณก็คือ ตัวคุณ จิตใจของคุณที่ยังคงอยู่กับคุณตลอดเวลา ความรัก คือการเสียสละก็เป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึกที่ว่าอีกฝ่ายจะได้ไปได้ดีกว่าที่เป็นหรือต้องทนจำยอมอยู่กับสิ่งเดิมๆ เป็นกุศลนักที่ได้ปล่อยสิ่งมีชีวิตหนึ่งให้กลับคืนสู่โลกของความเป็นจริงอีกครั้ง อาจต้องแลกมากับความเสียใจ แต่ก็คุ้มกับบุญกุศลที่ได้ทำ การทำทานอย่างที่พระพุทธเจ้าได้ชี้แนะไว้ คือการให้อภัย เป็นทานอันประเสริฐนัก เหมือนนกที่ถูกนำมาเลี้ยงในกรงโดยที่เจ้าของก็รักและเอาใจใส่ด้วยความเมตตาซึ่งเป็นสิ่งที่เค้าได้เลือกและตัดสินใจแล้วว่าจะเลี้ยงนกซ่งเป็นสมบัติของเค้า แต่กลับตรงข้ามกันนกนั้นไม่มีโอกาสได้ออกไปบินเที่ยวเล่นเหมือนกับนกตัวอื่นๆที่มีอิสระ ใจก็คิดว่าสักวันคงได้ออกไปเมื่อเจ้าของไม่ต้องการ หรือถ้ามีโอกาสที่จะหนีได้ก็จะทำ แต่นกตัวนั้นไม่รู้หรอกว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไรต่อไป ใจคิดว่าถ้าไปก็มีอิสระอยากจะบินไปไหนก็ไปตามที่ใจต้องการ ถ้าอยู่ก็ไม่มีความสุขทนทุกข์ทรมานใจแทบที่จะบินไม่เป็น สมมุติว่าถ้านกตัวนี้ได้ออกมาจากกรงได้ แต่ก็ไร้ซึ่งทิศทางที่จะไปไม่รู้แม้แต่ว่าการที่จะกางปีกบินจะต้องกางยังไงเพราะอยู่ในกรงนานจนเดินเป็นไม่ค่อยได้กางปีกบิน แต่เมื่อเริ่มฝึกสักนิดนึงก็สามารถที่จะบินได้ด้วยตัวเองตามที่ใจปรารถนา แล้วก็บินไปเรื่อยโดยที่ไม่รู้เลยว่าจุดหมายปลายทางของตัวเองคืออะไร เจอท้องฟ้าอันกว้างขวาง เจอทะเลอันกว้างใหญ่ เจอภูเขาอันสูงชัน เจอต้นไม้ที่มีกิ่งก้านมากมาย เมื่อเหนื่อยนกก็ต้องมองหาที่พักไว้เกาะเกี่ยวให้ตัวเองได้ผ่อนคลาย อาจจะยึดต้นไม้นี้ป็นที่พักที่คิดว่าน่าจะเป็นที่อยู่อาศัยได้เป็นอย่างดี เช้าบินไปหาอาหารเย็นก็บินกลับมาที่พัก ทำเช่นนั้นเป็นกิจวัตรประจำวัน จนวันนึงมีพายุพัดพาทำให้ต้นไม้ต้องหักพังลง เจ้านกนั้นก็ต้องหาที่อยู่ใหม่ มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเรื่อยๆ นกก็หาที่อยู่ใหม่ไปเรื่อยๆเจ้านกเริ่มรู้สึกถึงครั้งอดีตที่เคยอยู่ในกรงที่มีเจ้าของที่แสนสุขสบายถึงเวลาก็มีอาหารมาให้ บางวันเจ้าของก็มานั่งคุยเล่นบ้าง ซึ่งแตกต่างกับตอนนี้ที่ไม่มีแม้แต่ที่จะอาศัยเกาะเกี่ยวเป็นที่พักนอน หลบฝน หลบแดด พายุ แม้แต่นกตัวอื่นๆก็ยังไม่มีที่จะบินผ่านมาจะบินกลับไปหาเจ้าของก็ไม่รู้ว่าเจ้าของจะยังคงจำได้อยู่ไหมว่าเคยมีนกตัวนี้เลี้ยงไว้ คิดแล้วก็เศร้าใจเป็นทุกข์ นกก็ยังคงต้องใช้ชีวิตรของมันแบบนี้ไปวันๆ จนกว่าชีวิตมันจะดับสูญสิ้นไปตามการณ์เวลา ซึ่งในความคิดที่ว่านกตัวอื่นๆเป็นอิสระจะบินไปทิศทางใดก็ได้แล้วแต่ความต้องการที่จะไป เริ่มเข้ามาในความรู้สึกว่า พวกนกเหล่านั้นจะเจออะไรบ้างเคยเจออย่างที่ตัวเองเจอหรือเปล่า ซึ่งระหว่างทางที่บิน นกเหล่านั้นต้องเจอกับแรงลมที่พัดผ่าน กับสายฝนที่กระหน่ำตกลง กับแสงแดดที่ร้อนอบอ้าว กับแรงพายุที่รุนแรง แล้วนกพวกนั้นจะทำยังไงกัน นกตัวนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าพวกนั้นก็ต้องหาวิธีที่จะต้องเอาชีวิตตัวเองให้รอดพ้นจากอุปสรรคต่างๆให้ได้เช่นกัน ด้วยวิธีการที่แตกต่างกันหรือเหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่านกตัวใดมีความคิดที่แปลกแวกแนวจากตัวอื่นๆ แล้วคุณละคิดว่านกที่เคยอยู่ในกรงจะทำยังงัยกับชีวิตของมันดี
เราจะเป็นกำลังใจให้คุณตลอดไปนะ ขอให้เช้าวันใหม่เป็นวันที่ดีดี ของคุณ
กราบขอบพระคุณท่าน dasa
ที่ได้ให้ข้อคิดอันดียิ่งสำหรับสิ่งดีมาก ๆ กระผมคิดว่าเมื่อมนุษย์เรายังไม่สามารถละได้จากคำว่า รัก โลภ โกธร และหลง ได้แล้วนั้นซึ่งสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่สวยงามในเบื้องต้นถึงแม้ว่าจะมองเป็นวิปลาศ เมื่อกระผมรู้เห็นตามความจริงได้ในเบื้องต้นว่าวิปลาศ 4 นั้นไม่มีตัวตนที่แท้จริงแต่มนุษย์ยังยากได้และยากมีซึ่งประโยชน์สุขที่ต้องเรียนรู้ในเบื้องต้นก่อน เพราะสิ่งสวยงามเหล่านี้เองเป็นเครื่องอยู่สำหรับกำลังใจ เมื่อจิตและใจของคนเราแยกออกได้และเห็นชัดตามความเป็นจริงแล้วนั้นกระผมเชื่อว่าความละเอียดอ่อนของจิตและใจไม่สามารถรับเรื่องราวที่สับสนและวุ่นวายได้ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่ต้องผ่านให้ได้แต่เมื่อจิตถึงขีดสุดมันคงทนสภาพไม่ไหว ตัวกระผมเองปัจจุบันต้องเรียนรู้ให้ได้มากที่สุด ถึงเรื่องราวอันร้อยรัดอีกมากมาย และสุดท้ายกระผมจะคอยละทิ้งขยะเก่าซึ่งอยู่ในจิตและใจของกระผมให้เบาบางได้ในที่สุด กราบขอบพระคุณสำหรับข้อความอันดีงามซึ่งกระผมรอคอยทุกวันหากว่าท่านจะเมตตาเสียสละเวลาอันมีค่ามาสั่งสอนเรื่องราวต่าง ๆ ได้ เพื่อยังประโยชน์ร่วมกันในภายภาคหน้าต่อไป ครับ ซึ่งตัวของกระผมเองได้ทำการตั้งสัจจะอธิฐานไว้ว่าจะขอทำงานเพื่อสืบทอดงานรับใช้ในพระพุทธศาสนาให้สืบไปเพื่อยังประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน
ตัวของกระผมเคยกล่าวต่อหน้าครูบาอาจารย์ว่าจะขอมาใช้ชีวิตทางโลกเพื่อทำหน้าที่ให้สมบูรณ์แบบในระยะเวลาประมาณ 5 ปี หลังจากนั้นก็จะกลับไปอยู่ในใต้ร่มเงาแห่งองค์พระศาสดาต่อไป ซึ่งปัจจุบันก็ใช้ชีวิตหลังออกจากวัดมาได้ประมาณ 2 ปีแล้วครับ แต่สิ่งที่เป็นเครื่องอยู่ทุกวันนี้ก็คือคำสั่งสอนของครูบาอาจารย์ที่ไม่เคยลืมเลือน และเน้นย้ำอยู่ในหัวใจเสมอและตลอดไป..........ครับ
สิ่งดีๆ ที่อยู่ในจิตใจ ความปราถนาดีที่มีอยู่ จะคอยมอบให้กับเพื่อนผู่ร่วมเดินทางตลอดไป
ความประทับใจที่ไม่เคยลืมเลือน และความมุ่งหวังให้ผู้อื่นเป็นสุข
ยังคงตระหนักและทราบทร่านในหัวใจดวงนี้เสมอ
ขอความเป็นมงคลอันสูงสุดจงมีแด่ทุกท่านตลอดไป.............^_^