เรียน ท่านอาจารย์ small man
สวัสดีค่ะ
เปิดม่านแห่งความกลัว... เพื่อนำไปสู่การสร้างเสริมSelf-esteem เป็นสิ่งจำเป็นมาก ๆ ค่ะ ก็เพราะเราไม่มีSelf-esteem เรากลัวการถูกแทงข้างหลัง เรากลัวอยู่ตลอดเวลา ความคิดสร้างสรรค์... จึงขาดแคลนในเด็กไทย
สู้เงียบ ๆ ไว้ดีกว่า ไม่ถูกตำหนิและ...ไม่ถูกแทงข้างหลัง...ด้วย
(^____^)
ตอนเป็นครูอาสาสมัครอยู่หมู่บ้านเด็ก ผมพบเด็กๆๆที่ถูกกระทำหลายคนมากๆๆ มีคนหนึ่งน่าสงสารถูกพ่อเลี้ยงทำร้าย จะกลัวคนแปลกหน้าทุกคน ใช้เวลานานมากกว่าจะหายเป็นปกติ ขอบคุณมากครับที่นำมาเล่า
อาตมาว่าเป็นทั้งสังคมเลยหรือเปล่า
สังเกตเด็กเวลาเพื่อนพูดอะไรมีสาระบ้างจะถูกโห่ ใจเสียเลย
ถูกกดไว้ด้วยความรู้สึกว่าต้องคิดคล้ายตนถ้าคิดต่างเมื่อไรโดนโห่แน่ จ๋อยละทีนี้
ผู้ใหญ่ก็ดุจกันใครพูดเข้าท่าดูดีก็ถูกมองว่าแกนี่ไม่น่าเป็นคนมีแก่นสารกับเขา กลายเป็นแสดงอะไรออกมาต่างตนจะโดนแน่
เหมือนไก่คอยจิกกันจนเลือดอาบโงหัวไม่ขึ้น อาจพากันเจ็บป่วยทั้งเข่งทั้งเล้า ทั้งสังคม
วิเคาระห์แบบชาวบ้านสังคมเราขาดมุทิตาชื่นชมยินดี ไม่ค่อยให้กำลังใจกัน อิจฉาขัดขวางกันละก็ชอบนักแล
ยาวเลยนะอาจารย์ไม่รู้เข้าประเด็นไหม
* เราไม่มีSelf-esteem เรากลัวการถูกแทงข้างหลัง เรากลัวอยู่ตลอดเวลา ความคิดสร้างสรรค์... จึงขาดแคลนในเด็กไทย (แก้การศึกษา คงต้องแก้ที่ตรงนี้นัครับ)
* สู้เงียบ ๆ ไว้ดีกว่า ไม่ถูกตำหนิและ...ไม่ถูกแทงข้างหลัง...ด้วย (คุณครูหลายๆท่านก็เป็นแบบนี้ ส่งผลมาถึงเด็กครับ)
ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเสริมเติมเต็ม
นมัสการพระมหาแลครับ
* สังเกตเด็กเวลาเพื่อนพูดอะไรมีสาระบ้างจะถูกโห่ ใจเสียเลย (นี่แหละครับ ทำให้เด็กรู้สึกไม่ปลอดภัย เหมือนถูกแทงข้างหลัง)
* ถูกกดไว้ด้วยความรู้สึกว่าต้องคิดคล้ายตนถ้าคิดต่างเมื่อไรโดนโห่แน่ จ๋อยละทีนี้ (นี่แหละครับ ทำให้เด็กไทยคิดไม่เป็น ไม่คิด)
* ผู้ใหญ่ก็ดุจกันใครพูดเข้าท่าดูดีก็ถูกมองว่าแกนี่ไม่น่าเป็นคนมีแก่นสารกับเขา กลายเป็นแสดงอะไรออกมาต่างตนจะโดนแน่ ( สังคมไทยเจริญทางความคิดช้ากว่าเขา ก็เพราะดหตุนี้แหละครับ)
* เหมือนไก่คอยจิกกันจนเลือดอาบโงหัวไม่ขึ้น อาจพากันเจ็บป่วยทั้งเข่งทั้งเล้า ทั้งสังคม (สังคมไทยเหมือนไก่ในเข่งครับ)
* วิเคาระห์แบบชาวบ้านสังคมเราขาดมุทิตาชื่นชมยินดี ไม่ค่อยให้กำลังใจกัน อิจฉาขัดขวางกันละก็ชอบนักแล (สังคมไทยถนัด "จับผิด" มากกว่า "มุทิตา" ครับ)
* ยาวเลยนะอาจารย์ไม่รู้เข้าประเด็นไหม (ตรงประเด็นชัดๆเลยครับ)
แก้ปมที่ใจของเด็ก ต้องอาศัยให้พ่อแม่มีส่วนร่วมในการแก้ค่ะ
ส่วนตัวคิดว่า ความรักและกำลังใจของพ่อแม่ บวกกับคำพูดดี
คุยกับลูกในทุกๆเรื่องที่ลูกสนใจ
การสอนให้คนเราเห็นคุณค่าของตัวเอง หรือคุณค่าและความงามของการมีชีวิตอยู่..คือทักษะชีวิตชั้นเลิศที่มนุษย์พึงมีและได้รับจากคยรอบกาย...หรือแม้แต่การเรียนรู้ด้วยตนเอง
ขอบพระคุณครับ
ท่านเข้าใจความรู้สึกของเด็กได้ดี
บางทีอยู่ในสถานการณ์ที่สงสารเด็กจับใจ
แต่การเป็นแค่ครู ป.1 ช่วยอะไรไม่ได้เลย
MERRY CHRISTMAS
การที่ให้เด็กได้แสดงความคิดเห็นโดยไม่ไปสกัดกั้นเขา เราจะมองเห็นอะไรอีกมากมาย เด็กก็เป็นครูของเราอีกคนหนึ่ง ที่ทำให้เราเกิดการเรียนรู้ ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณsmall man
มาร่วมเรียนรู้ด้วยครับ
ผมติดตามงาน "สุนทรียปรัศนี"ของอ.หมออุทัยวรรณ (ผ่านทางลูกศิษย์คุณsmall manและคุณมนัญญา) กำลังนำไปสังเคราะห์ในงานวิจัยส่วนตัวเล็กๆครับผสมกับ "สุนทรียสาธก"คุณหมอโกมาตร และอ.ดร.ภิญโญจาก มข. ผสมแล้วจะเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้หรืออาจจะเป็น"สุนทรียปรัศนาสาธก" (ฮาๆๆๆ)อะไรทำนองนี้ครับ
ขอบคุณครับสวัสดีปีใหม่ครับคุณsmall man
คุณไม่แสดงตนครับ(ความจริงเขียนชื่อมาอีกบันทึกหนึ่ง พอดีผมเผลอลบไปต้องขออภัย)
ขอบคุณมากครับที่เข้ามาเสริมเติมเต็ม
ขอบคุณ คุณsmallmanครับ
หากทราบว่ามีใครที่สนใจAI และมีบันทึกไว้
บอกเป็นลายแทงด้วยครับ
กำลังสนใจติดตามเรียนรู้ครับ